Judges 13
Шимшоннынъ догъувы
1 aИсраиллилер РАББИнинъ огюнде яман шейлер япмагъа девам эте эдилер. Шунынъ ичюн РАББИ оларны фелестинлилернинъ къолуна къыркъ йылгъа берди. 2 bО заманларда бир адам яшай эди. О, Дан къабилесинден Цора шеэринден эди. Ады Маноах эди. Онынъ апайы юкке къалып, бала догъурып оламай эди. 3 cБир кунь онъа РАББИнинъ Мелеги кельди. – Сен къысырсынъ. Шунынъ ичюн сенинъ баланъ ёкъ, – деди о. – Лякин сен юкке къалып, огъул догъураджакъсынъ, – деди. 4– Бакъ, шарап ве башкъа ички ичме ве арам ашлар ашама. 5 dСен юкке къалып, огъул догъураджакъсынъ. О бала сачларыны къыркъмайджакъ ве догъгъанындан башлап назарей ▼▼Назарей – озюни Алланынъ хызметине багъышлагъан адам.
оладжакъ. О, Исраильни фелестинлилерден къуртарып башлайджакъ, – деди. 6Къадын акъайына келип, бойле айтты: – Манъа Алланынъ адамы кельди. Онынъ къыяфети Алланынъ Мелеги киби, пек къоркъунчлы эди. Мен ондан къайдан кельгенини сорамадым, о да манъа адыны айтмады. 7О манъа: «Сен юкке къалып, огъул догъураджакъсынъ. Шарап ве башкъа ички ичме, арам ашлар ашама. Сенинъ огълунъ догъгъандан ольгенине къадар назарей оладжакъ», – деди. 8Маноах РАББИге ялварып башлады: – Я Раббим! Анавы Алланынъ адамы, Сенинъ эльчинъ, кене бизге кельсин! Бизде догъаджакъ балагъа не япаджагъымызны огретсин, – деди. 9РАББИ Маноахнынъ сесини эшитти. РАББИнинъ Мелеги кене онынъ апайына кельди. Апай тарлада отура эди, онынъ акъайы Маноах янында ёкъ эди. 10Апай деръал акъайына чапып кельди ве: – Манъа кельген анавы адам кене кельди! – деди. 11Маноах тез-тез турды да, апайынынъ артындан кетти. Анавы адамнынъ янына келип: – Меним апайымнен лакъырды эткен сенсинъми? – деп сорады. О, джевапланып: – Меним, – деди. 12Маноах: – Сенинъ сёзлеринъ ерине кельген сонъ, бу бала насыл яшамакъ керек? О не япмакъ керек? – деп сорады. 13РАББИнинъ Мелеги Маноахкъа: – Сенинъ апайынъ мен ясакъ эткен шейлерни япмасын. 14Юзюм пытагъы берген махсулны ашамасын, шарап ве башкъа ички ичмесин. Арам ашлар ашамасын. Меним эмир эткен сёзлеримни тутсун! – деди. 15 f– Бизлернен даа да къал, – деди Маноах РАББИнинъ Мелегине. – Биз улакъ сойып, оны санъа пиширип берермиз. 16– Сизлернен даа къалсам биле, сенинъ ашынъны ашамам, – деди РАББИнинъ Мелеги Маноахкъа. – Амма РАББИге айван къурбан чалып бутюнлей якъаджакъ олсанъ, чал. Маноах бу РАББИнинъ Мелеги олгъаныны даа анъламай эди. 17– Сенинъ адынъ не? – деп сорады о Мелектен. – Сёзлеринъ ерине кельсе, биз сенинъ адынъны алгъышнен анъармыз. 18 gЛякин РАББИнинъ Мелеги: – Санъа меним адым не керек? Меним адым пек аджайиптир, – деди. 19 hБундан сонъ Маноах улакъ ве отьмек бахшышыны алып, къаяда РАББИге теклиф этти. РАББИ Маноах ве къадынынынъ козю огюнде аджайип шей япты. 20Къурбан ерининъ устюнден атеш коклерге котерильгенде, РАББИнинъ Мелеги оларнынъ козю огюнде шу атешнен котерилип кетти. Буны корип, Маноах ве онынъ апайы ерге бетинен йыкъылдылар. 21Бундан сонъра Мелек Маноахкъа ве къадынына башкъа кельмеди. Энди Маноах бу РАББИнинъ Мелеги олгъаныны анълады. 22 i– Биз мытлакъ оледжекмиз, чюнки биз Алланы корьдик, – деди Маноах апайына. 23Лякин апайы онъа: – Эгер РАББИ бизни ольдюреджек олса, бизлерден не бутюнлей якъылгъан къурбан, не де отьмек бахшышыны къабул этмез эди. О, бизге муджизелер косьтермез ве бир шей де айтмаз эди, – деди. 24 jВакъты кельгенде, апай огъул догъды ве адыны Шимшон къойды. Огълан осип буюди. Онен даима Алланынъ багъышлавы эди. 25 kЦора ве Эштаол арасындаки Махане-Данда Шимшоннынъ ичинде РАББИнинъ Руху арекет этип башлады.
Copyright information for
CrhCTB