‏ Judges 19

Левийли ве онынъ джариеси

1 ^aО заманларда Исраильнинъ падишасы ёкъ эди.

Эфраим дагъларынынъ этеклеринде бир левийли яшай эди. О, озюне апай оларакъ Ехудадаки Вифлеемден бир джарие алды. 2Джариеси акъайына садыкълыгъыны бозып, ондан Ехудадаки Вифлеемге, бабасынынъ эвине къайтып кетти ве анда дёрт ай кечирди. 3Левийли онынъ пешинден кетип, апайынен муляйим лаф этип, оны къайтармагъа истеди. Онен берабер хызметчи ве эки эшек бар эди. Апай оны бабасынынъ эвине кетирди. Къайнатасы киевини корьгенде, корюшювлерине къуванды. 4Яш къадыннынъ бабасы оны мусафирликте къалмагъа къандырды. Учь кунь, учь гедже девамында анда олып, олар берабер ашады-ичтилер, анда юкъладылар. 5Дёртюнджи куню саба эрте левийли турып, ёлгъа азырланып башлады. Къайнатасы киевине:

– Отур, аша. Ёлгъа чыкъмаздан эвель, бираз отьмек ашап такъатлан, – деди.

6Олар экиси отурып ашадылар-ичтилер, ве яш къадыннынъ бабасы левийлиге:

– Къал, менде геджелерсинъ. Юрегинъ раатланыр, – деди.

7Левийли турып кетмек истеди, амма къайнатасы оны къандырды, ве левийли даа бир гедже къалды.

8Бешинджи куню левийли саба эрте турып, кене ёлгъа чыкъмагъа истеди, лякин къайнатасы кене:

– Бираз отьмек ашап такъатлан, акъшамгъадже къал, – деди.

Олар экиси кене софра башында къалдылар.

9Сонъ левийли, джариеси ве хызметчисинен берабер ёлгъа чыкъмагъа истеди. Лякин къайнатасы, яш къадыннынъ бабасы, онъа:

– Бакъ, акъшам тюшкен! Къал, геджеле, энди къаранлыкълашып башлагъан. Мында геджелерсинъ, юрегинъ раатланыр. Ярын исе эрте турып, ёлунъызгъа чыкъарсынъыз, эвинъе къайтып кетерсинъиз, – деди.

10 ^bЛякин левийли артыкъ къалмагъа истемеди ве ёлгъа чыкъты. Евус, яни Ерусалим шеэрине кельди. Онынънен берабер джариеси ве эки юклю эшеги бар эди. 11Олар Евускъа якъынлашкъанда, кунь энди баткъан эди. Левийлининъ хызметчиси саибине:

– Айдынъыз, шу евуслыларнынъ шеэрине бурулайыкъ, анда къалайыкъ, – деди.

12Амма саиби:

– Ёкъ, ябанджыларнынъ шеэрине кирмейджекмиз. Олар исраилли дегиль! Биз Гивагъа кетермиз. 13Айды, Гива я да Раманынъ шеэрлерининъ бирине барайыкъ, анда геджелермиз, – деди.

14Олар ёлуны девам этти. Биньямин топракъларындаки Гиванынъ якъынларында олгъанда, кунеш батты. 15Олар геджелемек ичюн Гивагъа бурулдылар. Шеэрге кирип, шеэр мейданында отурдылар. Амма оларны озюнде къалмагъа кимсе давет этмеди.

16Шу арада иштен сонъ, тарладан акъшам устю бир къарт къайтаята эди. О, Эфраим дагъларындан олып, Гива шеэринде яшай эди. О шеэрде биньяминлилер яшай эди. 17Къарт шеэр мейданында ёлджуны корип, ондан:

– Сен къайдан келесинъ, къайда кетесинъ? – деп сорады.

18– Биз Ехудадаки Вифлеем шеэринден Эфраим дагъларынынъ узакъ тарафына кетемиз, чюнки мен анда яшайым. Мен Ехудадаки Вифлеемге бардым, энди исе Алланынъ Эвине къайтам. Мени кимсе озь эвине давет этмей! 19Бизим исе озюмизнинъ эр шейимиз бар: тобан да бар, эшеклеримизнинъ еми де бар. Бизим ашымыз да, шарабымыз да бар. Бизге, сенинъ къулларынъа: озюме, апайыма да, хызметчиме де етеджек. Бизге бир шей керекмей! – деди левийли.

20 ^cКъарт онъа:

– Раатсызланма! Мен сизге керек эр шейни берерим. Тек шеэр мейданында геджелеменъиз! – деди.

21Къарт оларны эвине кетирди ве эшеклерине ем берди. Ёлджулар аякъларыны ювгъан сонъ, ашадылар. 22 ^dЁлджулар раатланаяткъанда, шеэр сакинлери, бир талай олмайджакълар, эвни сарып, къапуны такъылдатып башладылар. Олар эв саиби къарткъа:

– Мусафирнинъ намусына токъунмакъ ичюн, оны бизге чыкъар, – дедилер.

23Эв саиби олгъан къарт оларгъа чыкъып, къандырып башлады:

– Къардашларым, яманлыкъ этменъиз! Бу адам меним мусафирим, бойле акъылсыз шейлер этменъиз! 24Яхшысы, меним бир къызым бар, бу адамнынъ исе бир джариеси. Мен оларны сизге чыкъарып берейим. Оларны бойсундырып, оларгъа не япсанъыз япынъыз. Тек мусафириме ойле акъылсыз шейлер япманъыз! – деди.

25Амма олар оны динълемеге биле истемедилер. О заман левийли озь джариесини алды да, оны тышарыда тургъанларгъа чыкъарды. Олар онынъ намусына токъундылар, бутюн гедже сабагъадже оны къыйнадылар, тек танъда йибердилер.

26Ярыкълашып башлагъанда, къадын саиби олгъан эвге къайтып кельди ве босагъагъа йыкъылып, анда кунеш чыкъкъандже ятты.

27Саба олды. Саиби ёлуны девам этмек ичюн турып, къапуны ачты. Бакъса, не корьсюн, къапунынъ огюнде, босагъагъа япышып, онынъ джариеси ята. 28О апайына:

– Тур, кетейик, – деди.

Амма джевабыны алмады. Адам апайынынъ джеседини эшекке къойып, эвине кетти. 29 ^eЭвине келип, пычакъ алды да, джариесининъ джеседини муче-муче он эки парчагъа больди ве Исраильнинъ бутюн ерлерине йиберди. 30Буны корьген эр кес:

– Исраиллилер Мысырдан чыкъкъандан берли бугуньге къадар ойле шей олмады, бунъа ошагъан шей корьмедик! Бакъынъыз! Келинъиз тюшюнейик, бир къарар чыкъарайыкъ! – деди.