‏ Luke 1

1Арамызда олып кечкен вакъиалар акъкъында чокъ адам икяе этмеге башлагъанлар. 2Бизлер исе эр шейни озь козюнен корьген адамлардан, Сёзнинъ хызметчилеринден билип, 3 ^aмен де, эписини гъайретнен огренген сонъ, бу вакъиаларны санъа, урьметли Теофил, бирер-бирер язып бермек къарарына кельдим. 4Шунынънен, санъа берильген хабер акъикъий олгъаныны анъларсынъ.

Ягъянынъ догъгъаны акъкъында хабер

5 ^bЕудиенинъ падишасы Ироднынъ куньлеринде Авиянынъ болюгинден Зекъарья адлы бир руханий бар эди. Онынъ Элизабет адлы апайы Харун союндан эди. 6 ^cОлар экиси Алланынъ огюнде инсафлы адамлар олып, Раббининъ эписи эмир ве къанунларыны къатиен тута эдилер. 7 ^dЛякин оларнынъ балалары ёкъ эди. Элизабет къысыр, олар экиси де энди къартайгъан эдилер.

8 ^eКуньлернинъ биринде Зекъарья, болюгининъ невбетинде, Аллагъа ибадет этмек керек эди. 9 ^fРуханийлернинъ адети боюнджа джереп чекип, Зекъарья Алланынъ Сарайына кирди ве къокъулы отларны якъа башлады. 10 ^gБутюн халкъ исе, къокъулы отларны якъкъан вакъытта тышарыда турып дува окъуй эди.

11 ^hБирден Алланынъ мелеги пейда олды, къокъулы отлар якъыладжакъ ернинъ онъ тарафында турды. 12Мелекни корьген Зекъарья шашмалады ве къоркъты. 13 ⁱАмма мелек онъа:

– Къоркъма, Зекъарья! Сенинъ ялварувынъ эшитильди. Апайынъ Элизабет санъа огъул догъаджакъ, ве сен онынъ адыны «Ягъя» къояджакъсынъ, – деди. 14– О санъа къуванч ве буюк севинч береджек,
чокъ адам онынъ догъгъанына къуванаджакълар.
15 ^jО, Раббининъ козюнде улу оладжакъ,
шарап ве ички ичмейджек,
даа анасынынъ къарнында олгъанда, Мукъаддес Рухкъа толаджакъ.
16Исраиль халкъындан чокъларыны
оларнынъ Раббисине Аллагъа къайтараджакъ.
17 ^kИльяснынъ руху ве къудретине толып,
Раббиден эвель кетеджек,
бабаларнынъ юреклерини балаларына бакътырып,
бойсунмагъанларны инсафлы ёлгъа къайтараджакъ,
Раббиге яхшы азырландырылгъан халкъны теслим этеджек.

18 ^lЗекъарья мелекке:

– Я мен буны насыл биледжем? Мен къартым, апайым да энди баягъы яшындадыр, – деди.

19 ^mМелек онъа шойле джевап берди:

– Мен – Алланынъ огюнде тургъан Джебраилим. О, мени сеннен лаф этмек ве бу къуванчлы хаберни санъа бильдирмек ичюн ёллады. 20Мен санъа айткъаным озь вакътында оладжакъ. Амма меним сёзлериме инанмагъанынъ ичюн, сенинъ тилинъ тутуладжакъ, ве бу шейлер мейдангъа кельмегендже, лаф этмейджексинъ.

21Халкъ исе Зекъарьяны беклей, онынъ Алланынъ Сарайында бу къадар чокъ отургъанына шаша эди. 22Сонъ Зекъарья чыкъты, лякин лаф этип оламай эди. Халкъ о анда руя корьгенини анълады. Зекъарья оларгъа къолларынен ишаретлер эте, озю исе тильсиз олып къала эди.

23Хызмет вакъты биткен сонъ, Зекъарья эвине къайтып кельди. 24Бундан сонъ онынъ апайы Элизабет юклю олды ве биринджи беш ай ичинде эвден чыкъмады. 25 ⁿО: «Буны мен ичюн Рабби япты. Устюмден адамлардан корьген масхаралыгъымны алмагъа истеди», – дей эди.

Иса Месихнинъ догъулувы акъкъында къуванчлы хабер

26 ^oАлтынджы ай кельгенде, Алла Джебраиль мелекни Галилеяда ерлешкен Назарет шеэрине, 27Давутнынъ союндан олгъан Юсуф адлы адамгъа нишанлы олгъан бир къызгъа ёллады. Къызнынъ ады Мерьем эди.

28 ^pОнынъ янына келип, мелек:

– Селям санъа, эй, хайыр корьген! Рабби сеннен! – деди.

29Мерьем шашмалады. Мелек онъа берген селямнынъ манасы не анълаткъаныны бильмей эди.

30Мелек онъа:

– Къоркъма, Мерьем! Сен Алланынъ хайырыны таптынъ! 31 ^qСен юклю оладжакъсынъ, Огъул кореджексинъ
ве Онынъ Адыны «Иса» къояджакъсынъ.
32 ^rО улу оладжакъ,
Оны «Юдже Алланынъ Огълу» деп адландыраджакълар,
Алла Оны Давут дедесининъ тахтына отуртаджакъ.
33 ^sО, Якъупнынъ союна эбедиен Падиша оладжакъ,
Онынъ падишалыгъынынъ сонъу олмайджакъ, – деди.

34Мерьем исе мелекке:

– Бойле шей олурмы? Мен даа акъай корьмедим! – деди.

35 ^tМелек онъа:

– Санъа Мукъаддес Рух энеджек, сени Юдже Алланынъ къудрети къаплайджакъ. Шунынъ ичюн сенден догъаджакъ Бала азиз оладжакъ, Оны «Алланынъ Огълу» деп адландыраджакълар. 36Мына, союнъ Элизабет, къарт олса да, алтынджы ай юклю олып, бала беклей. Амма онъа къысыр дей эдилер. 37 ^uАлланынъ япып оламагъан иши ёкъ, – деди.

38– Мен Раббининъ къулум, эр шей дегенинъ киби олсун, – деди Мерьем. Сонъ мелек ондан кетти.

Мерьем ве Элизабет

39Бундан сонъ Мерьем бирден аджеле алда дагълы топрагъына, Ехуданынъ бир шеэрине ёл алды. 40Зекъарьянынъ эвине кельди ве Элизабетнен селямлашты. 41Элизабет Мерьемнинъ селямыны эшиткенинен, онынъ ичиндеки бала секирди, ве Элизабет Мукъаддес Рухкъа толды. 42О, кучьлю сеснен:

– Сен къадынлар арасында энъ шуретлисинъ! Сенинъ къарнынъдаки бала да шуретли! 43Мен ким экеним де, манъа Эфендимнинъ анасы кельди? 44Сенинъ сесинъ къулагъыма еткенинен, ичимдеки бала къуванып секире башлады. 45Алланынъ айткъан сёзлери ерине келеджегине инангъан къадын бахтлыдыр!

Мерьемнинъ макътав йыры

46 ^vМерьем исе деди: – Меним джаным Раббини шуретлей!
47 ^wРухум Къуртарыджым олгъан Аллада буюк къуванч тапты.
48 ^xАлла къулунынъ алчакъгонъюллигини корьди.
Шимдиден сонъ адамларнынъ бутюн несиллери
манъа «бахтлы» дейджеклер.
49 ^yКъудретли Алла мен ичюн улу шей япты.
Онынъ Ады Мукъаддес!
50 ^zНесильден несильге Оны урьмет эткенлерге О, мерамет эте.
51 ^aaОзюнинъ къудретли къолуны узатты да,
юрегинде кибир фикирлери олгъанларнынъ эписини дагъытты.
52 ^abУкюмдарларны тахтларындан алып ташлады,
алчакъгонъюллилерни исе юксельтти.
53 ^acЯхшы шейлерни ач олгъанларгъа берди,
зенгинлерни исе бом-бош ёллады.
54– 55 ^adАталарымызгъа, Ибраимге ве онынъ эвлядына
эбедиен мераметли олмагъа сёз бергенини хатырлады,
Озь къулуна Исраильге ярдымгъа кельди.

56Мерьем учь ай къадар Элизабетнинъ янында къалды. Сонъ озюнинъ эвине къайтып кельди.

Ягъянынъ догъулувы

57Элизабетнинъ бала тападжакъ вакъты кельди, ве о, огълан догъурды. 58Онынъ къомшулары ве сой-соплары, Рабби онъа бойле буюк мерамет япкъаныны эшитип, онен берабер къувана эдилер. 59 ^aeСекизинджи куню баланы сюннет этмеге кельдилер ве онынъ адыны, бабасынынъ ады киби, «Зекъарья» къоймагъа истедилер.

60Амма анасы бунъа:

– Ёкъ, онынъ ады Ягъя оладжакъ, – деди.

61Онъа:

– Сенинъ союнъ арасында бойле ады олгъан ич кимсе ёкъ да, – дедилер 62ве баланынъ бабасындан ишаретлернен, онъа насыл ад бермеге истегенини сорадылар.

63Зекъарья, язув тахтачыгъыны сорап: «Онынъ ады “Ягъя”», – деп язды. Эр кес шашып къалды. 64Шу ань Зекъарьянынъ агъзы ачылды, тили чезильди. О, лаф этип башлады, Аллагъа шукюр этти. 65Эписи къомшулар пек къоркътылар. Бу вакъиалар акъкъында бутюн дагълы Еудие топрагъында лаф эттилер. 66Буны эшиткенлер эписи тюшюнджеге далып, ичинден: «Бу бала ким олур экен?» – дей эдилер. Эм керчек, онен Раббининъ къудрети бар эди.

Зекъарьянынъ пейгъамберлиги

67Баланынъ бабасы Зекъарья Мукъаддес Рухкъа толып, пейгъамберлик этти: 68 ^af– Исраильнинъ Алласыны, Раббимизни шуретленъиз!
О, Озь халкъына ярдымгъа кельди ве оны азат этти!
69– 70 ^agКъадимий заманларда
азиз пейгъамберлернинъ бильдиргенине коре,
О бизге Озюнинъ къулу Давутнынъ союндан
къудретли Къуртарыджыны ёллады.
71 ^ahО бизни душманларымыздан, бизни кореджек козю олмагъанлардан къуртараджакъ.
72 ^aiОны ёллагъанда, Алла баба-деделеримизге мерамет этти,
Озюнинъ мукъаддес васиетини,
73– 74– 75 ^ajатамыз Ибраимге берген антыны хатырлады.
О бизге, биз душманларымызнынъ къолундан къуртулып,
кимседен къоркъмайып, азиз ве инсафлы олып,
омрюмиз боюнджа Онъа ибадет этип олурмыз, деп ант этти.
76 ^akСанъа исе, балам, «Юдже Алланынъ пейгъамбери» дейджеклер,
Раббиден эвель кетип,
Онынъ ёлуны азырлайджакъсынъ
77 ^alве Онынъ халкъына къуртулыш гуналарнынъ багъышланувына багълы олгъаны акъкъында хабер даркъатаджакъсынъ.
78 ^amБизим Алламызнынъ буюк мерамети ичюн
бизге юксеклерден айдын шефакъ келеджек,
79 ^anкъаранлыкъ ве олюм кольгеси тюбюнде яшагъанларны ярыкълатаджакъ,
бизге барышыкъ ёлуны косьтереджек.

80 ^aoБала осип, рухунен къуветлене эди. Исраиль халкъы алдына чыкъаджакъ вакъты кельмегендже, сахрада яшай эди.