‏ Luke 18

Тул къадын ве яман къады акъкъында кинаели икяе

1 ^aБир кунь Иса шегиртлерине, эр вакъыт дува окъуп умют джоймамакъ кереклиги акъкъында бойле кинаели икяени айтып берди:

2– Бир шеэрде не Алладан къоркъкъан, не адамлардан утангъан бир къады бар экен. 3Шу шеэрде бир тул къадын да яшай экен. О, къадынынъ алдына бара берип: «Давамны адалетли чез, мени къабаатлагъан адамдан мени къорчала», – деп ялвара экен. 4Къады чокъ вакъыт буны япмагъа истемеген. Сонъундан о озь-озюне: «Мен Алладан къоркъмайым, адамлардан да утанмайым. 5Лякин бу тул къадын мени раатсыз эткени ичюн, онынъ давасыны адалетнен чезерим, ёкъса о, келе берип джанымны якъар», – деген.

6– Эшиттинъизми, адалетсиз къады не айткъан? – деп сорады Рабби. 7 ^b– Аджеба Алла да Озю сайлагъан ве Онъа гедже-куньдюз ялварып отургъанларны къорчаламазмы? Оларны чокъ беклеттиреджекми? 8 ^cСизге айтам: О, оларны тез къорчалайджакъ. Амма Инсан Огълу кельгенинде, ер юзюнде иман тапар экенми?

Ферисе ве салым топлайыджы акъкъында кинаели икяе

9 ^dОзюнинъ инсафлыгъыны юкъары сайып, башкъаларына юксектен бакъкъан базы адамларгъа Иса бойле бир кинаели икяени айтып берди:

10 ^e– Бириси ферисе, башкъасы салым топлайыджы олгъан эки адам, дува окъумакъ ичюн, Алланынъ Сарайына киргенлер. 11 ^fФерисе озюнджесине бойле дува окъуп башлагъан: «Алла! Мен башкъа адамлар: айдутлар, имансызлар, бозукъ ве мына бу салым топлайыджы киби олмагъаным ичюн Санъа чокъ шукюр! 12 ^gАфтада эки кере аштан-сувдан вазгечем. Бутюн къазангъанымнынъ ондан бир пайыны айырам». 13 ^hСалым топлайыджы исе узакъта турып, козьлерини кокке котермеге биле къоркъып, кокрегине ура-ура: «Алла! Мен гуналым, лякин манъа мераметли ол!» – деген.

14 ⁱСизге айтам: бу адам, фериседен зияде акъланып, эвине къайтты. Озюни юксельткен эр бир адам алчакъта оладжакъ, озюни алчакъ туткъан исе юксельтиледжек.

Иса ве балалар

15 ^jИсанынъ огюне, хайыр дувасыны окъусын деп, оларгъа къолуны тийдирсин деп, сабийлерни кетирдилер. Шегиртлер буны корип, кетиргенлерге ёл бермеди. 16Иса исе балаларны янына чагъырып, шойле деди:

– Балаларгъа Манъа кельмеге ёл ачынъыз, оларны токътатманъыз. Алланынъ Падишалыгъы оларнынъкидир. 17 ^kСизлерге догърусыны айтам: ким Алланынъ Падишалыгъыны бала киби къабул этмесе, анда киралмайджакъ.

Иса ве зенгин адам

18 ^l‌ ^mБашлыкълардан бири Исадан сорады:

– Яхшы Оджам! Эбедий аяткъа насип олмакъ ичюн, манъа не япмакъ керек?

19 ⁿИса онъа:

– Сен Манъа не ичюн «яхшы» дейсинъ? Бир Алладан башкъа ич кимсе яхшы дегиль. 20 ^oСен Онынъ эмирлерини билесинъ: аиле садыкълыгъыны бозма, адамнынъ джаныны алма, хырсызлама, ялан шаатлыкъ этме, ана-бабанъны урьмет эт, – деди.

21 ^p– Буларнынъ эписини яшлыгъымдан берли япып келем, – деди о Исагъа. 22 ^qБуны эшитип, Иса:

– Санъа даа бир шей етишмей: бутюн мал-мулькюнъни сатып, акъчасыны фукъарелерге болип бер. О вакъыт зенгинлигинъ кокте олур. Сонъ келип, Меним артымдан юр, – деди.

23Башлыкъ бу сёзлерни эшитип, пек къайгъырды. О пек зенгин эди де. 24 ^rИса онынъ къайгъыргъаныны корип:

– Зенгин адамларгъа Алла Падишалыгъына кирмек не къадар агъырдыр! 25Зенгин адамнынъ Алла Падишалыгъына киргенинден девенинъ ине тешигинден кечкени къолайдыр, – деди. 26Буны эшиткенлер исе:

– Ойле олса, ким къуртарыладжакъ экен? – деп сорадылар.

27 ^s– Адамлар япып оламагъан шей Алланынъ ярдымынен олмакъ мумкюн, – деди Иса.

28 ^t– Мына, биз мал-мулькюмизни къалдырып, Сенинъ артынъдан кельдик! – деди Пётр. 29 ^uИса шегиртлерине:

– Сизге догърусыны айтам: Алла Падишалыгъы ичюн эвини, ана-бабасыны, агъа-къардашыны, тата-къызкъардашыны я да апайыны ве балаларыны къалдырып кеткен эр бир адам 30бу заманда къат-къат яхшылыкълар тападжакъ, келеджек заманда исе эбедий аяткъа киреджек.

Иса учюнджи кере Озь олюми ве тириледжеги акъкъында айта

31 ^vИса, он эки шегиртини четке чагъырып, оларгъа:

– Биз энди Ерусалимге кетемиз. Анда пейгъамберлернинъ Инсан Огълу акъкъында язгъанлары ерине келеджек. 32Оны Алланы бильмеген адамларнынъ къолуна береджеклер, мыскъыллап акъаретлейджеклер, Онынъ бетине тюкюреджеклер, 33 ^wОны къамчылап ольдюреджеклер. Амма учюнджи куню О тириледжек, – деди.

34 ^xШегиртлер бу сёзлерден бир шей анъламадылар. Бу сёзлернинъ манасы олардан гизли эди, Исанынъ айткъанларына оларнынъ акъылы етмеди.

Иса кёр фукъарени тедавийлей

35 ^y‌ ^zИса Ерихон шеэрине келеяткъанда, бир кёр адам ёл кенарында отурып садакъа сорай эди. 36Онынъ алдындан халкъ кечип кеткенини эшитип:

– Не олды? – деп сорады.

37– Назаретли Иса келе, – деп онъа джевап бердилер.

38 ^aaКёр адам:

– Эй, Давут Огълу Иса, манъа мерамет эт! – деп къычырды. 39Огде кеткенлер оны сусмагъа меджбур эттилер. Лякин о даа зияде къычырып:

– Эй, Давут Огълу, манъа мерамет эт! – деди.

40Иса токътап, кёрны Онынъ янына кетиргенлерини буюрды. Кёр кельген сонъ, 41Иса ондан:

– Сен не япкъанымны истейсинъ? – деп сорады.

– Рабби, козьлерим корьсюн! – деди о. 42 ^abИса онъа:

– Козьлеринъ ачылсын! Сени иманынъ къуртарды, – деди.

43Шу ань кёрнынъ козьлери коре башлады. О, Алланы алгъышлап, Исанынъ пешинден кетти. Буны корьген бутюн халкъ Аллагъа шукюрлер этти.