‏ Mark 10

Айрылышув акъкъында Исанынъ огретюви

1 ^aИса, о ерден чыкъып, Иордан озенининъ артындаки Еудие мемлекетине кельди. Онынъ этрафында кене де пек чокъ адам топланды. Озь адети боюнджа Иса адамларны огрете башлады.

2Базы фериселер Оны сынамакъ ниетинен якъынлашып:

– Къанун боюнджа акъайгъа озь апайындан айырылмакъ мумкюнми? – деп сорадылар.

3Иса исе олардан:

– Муса сизлерге не буюргъан? – деп сорады.

4 ^b– Муса, акъай айрылышув кягъытыны язып апайындан айырылмагъа мумкюн, деп, разылыкъ берген, – деди фериселер.

5Иса оларгъа джевап берип:

– Юреклеринъиз таш киби олгъаны ичюн, сизлерге бу эмирни язып къалдырды, – деди. 6 ^c– Аслында, Алла дюньяны яраткъанда, адамларны эр киши ве къадын киши оларакъ яратты. 7 ^dШу себептен акъай, ана-бабасыны къалдырып, озь апайына япышаджакъ, 8ве олар экиси бир вуджут оладжакълар. Бойледже, олар энди эки дегиль, бир беден сайылалар. 9 ^eАлла къошкъаныны адам айырмасын.

10Эвге кельген сонъ, шегиртлери Исадан кене шу шейни сорадылар. 11О, оларгъа:

– Ким, озь апайындан айырылып, башкъасына эвленсе, сабыкъ апайына нисбетен аиле садыкълыгъыны боза, – деди. 12 ^f– Апай да, озь акъайынен айырылып, башкъасына чыкъса, аиле садыкълыгъыны боза.

Иса ве балалар

13 ^gИсанынъ алдына, къолларынен тийип, хайыр дувасыны окъусын деп, балаларны кетирдилер. Шегиртлер исе оларгъа ёл бермедилер. 14Иса буны корьгенде, ачувланып:

– Балаларгъа Манъа кельмеге ёл ачынъыз, оларны токътатманъыз. Алланынъ Падишалыгъы оларнынъкидир. 15 ^hСизлерге догърусыны айтам: ким Алланынъ Падишалыгъыны бала киби къабул этмесе, анда киралмайджакъ, – деди.

16 ⁱСонъ, балаларны къучакълап, эллерини башларына къойып, хайыр дувасыны окъуды.

Зенгин адам

17 ^j‌ ^kИса ёлгъа чыкъаяткъанда, кимдир чапып келип, Онынъ огюнде тиз чёкти ве:

– Яхшы Оджам! Эбедий аяткъа насип олмакъ ичюн не япмакъ керек? – деп сорады. 18 ^lИса онъа:

– Манъа не ичюн «яхшы» дейсинъ? Бир Алладан башкъа ич кимсе яхшы дегиль. 19 ^mСен эмирлерни билесинъ: адамнынъ джаныны алма, аиле садыкълыгъыны бозма, хырсызлама, ялан шаатлыкъ этме, алдатма, ана-бабанъны урьмет эт, – деди.

20 ⁿО адам, Исагъа джевап къайтарып:

– Оджам! Буларны эписини яшлыгъымдан берли япып келем, – деди.

21 ^oИса онъа бакъты ве бир кереден оны бегенди.

– Санъа бир шей етишмей. Бар, бутюн мал-мулькюнъни сатып, акъчасыны фукъарелерге болип бер. О вакъыт зенгинлигинъ кокте оладжакъ. Сонъ кель де, артымдан юр, – деди.

22Лякин, бу сёзлерни эшиткенинен, адам къайгъы ичинде о ерден чыкъып кетти. Онынъ байлыгъы буюк эди де.

23 ^pИса, этрафына козь ташлап, шегиртлерине:

– Зенгин адамларгъа Алланынъ Падишалыгъына кирмеге агъыр! – деди.

24Шегиртлер бу сёзлерни эшитип, шашып къалдылар. Иса исе, текрарлап:

– Балаларым, Алланынъ Падишалыгъына кирмеге пек агъыр! 25Зенгин адамнынъ Алланынъ Падишалыгъына киргенинден девенинъ ине тешигинден кечкени къолайдыр, – деди.

26Шегиртлер даа бетер шашып, бир-биринден:

– Ойле олса, ким къуртарыладжакъ экен? – деп сорадылар.

27 ^qИса, оларгъа козьлерини тикип:

– Адамларгъа бунынъ имкяны ёкъ, лякин Алланынъ ярдымынен имкяны бар. Алла ичюн эр шей мумкюн ола, – деди.

28 ^rПётр, сёз алып, Исагъа:

– Мына, биз эр шейлеримизни къалдырып, Сенинъ артынъдан кеттик, – деди.

29 ^sИса онъа:

– Сизлерге догърусыны айтам: ким Мен ве Къуванчлы Хабер ичюн эвини, агъа-къардашларыны, тата-къызкъардашларыны, ана-бабасыны, балаларыны, озь тарлаларыны ташлап кетсе, 30 ^tшимди, бу дюньяда, чекеджек зулумларнен берабер, юз кере зияде эвлер, агъа-къардашлар, тата-къызкъардашлар, аналар, балалар ве тарлаларгъа саип оладжакъ. Эбедий дюньяда исе эбедий аяткъа малик оладжакъ. 31 ^uЛякин шимди биринджи олгъан чокъ адамлар сонъунда оладжакъ, сонъунда олгъанлар исе биринджи оладжакълар, – деди.

Иса учюнджи кере Озь олюми ве тирилюви акъкъында айта

32 ^vЭнди олар Ерусалимге ёл алдылар. Иса эписининъ огюнде кетмекте эди. Шегиртлери теляшланмакъта, башкъалары исе къоркъа-къоркъа Онынъ артындан юрмекте эдилер. Иса он эки шегиртини янына чагъырып, кене Озюнен не оладжагъы акъкъында айтып башлады:

33– Шимди биз Ерусалимге келип киреятамыз. Анда Инсан Огълуны баш руханийлер ве Къанун оджаларынынъ къолуна тутып береджеклер. Олар Оны олюмге укюм этип, Алланы бильмеген адамларгъа береджеклер. 34 ^wОлар Оны масхара этип, Онъа тюкюреджеклер, Оны къамчылайджакълар ве ольдюреджеклер. Амма учюнджи куню О, тириледжек, – деди.

Якъуп ве Юханнынъ риджасы

35 ^x‌ ^yЗебедайнынъ огъуллары Якъуп ве Юхан, Исанынъ алдына келип:

– Оджам, бир истегимиз бар, оны биз ичюн япкъанынъны пек истеймиз, – дедилер.

36– Сизлер ичюн не япкъанымны истейсиз? – деп сорады Иса. 37 ^zОлар:

– Сен улу олгъан сонъ, биримиз Сенинъ онъ тарафынъда, экинджимиз исе сол тарафынъда отургъанымызгъа разылыкъ бер, – дедилер. 38 ^aaИса оларгъа:

– Сизлер не истегенинъизни бильмейсиз. Мен ичеджек къадеден сиз ичип олурсызмы? Мен батып чыкъаджакъ терен сувларгъа батып чыкъып олурсызмы? – деди. 39 ^abОлар:

– Олурмыз, – деп джевап бердилер. Иса исе оларгъа:

– Сиз Мен ичеджек къадеден ичеджексиз, Мен батып чыкъаджакъ терен сувларгъа батаджакъсыз. 40Амма Меним онъ ве сол тарафымда отурмагъа разылыкъ бермек Меним къолумда дегиль. Бу ерлерни Алла кимге азырлагъан олса, олар отураджакълар.

41Башкъа он шегирти буны эшитип, Якъуп ве Юхангъа ачувландылар. 42Иса оларны янына чагъырып:

– Сиз билесиз, башкъа миллетлернинъ башлыкълары оларакъ сайылгъан адамлар оларгъа башлыкъ япалар, ве буюклери оларнынъ устюнде укюм сюрелер. 43 ^acАмма сизлернинъ аранъызда бойле шей олмасын! Ким сизде буюк олмагъа истесе, сизге хызметчи олсун. 44Ким исе сизлернинъ аранъызда биринджи олмагъа истесе, эписине къул олсун. 45 ^adИнсан Огълу да Озюне хызмет эттирмек ичюн кельмеди, Озю хызмет этмек ве Озь джаныны къурбан этип, чокътан-чокъларны къуртармакъ ичюн кельди, – деди.

Сокъур Бартимайнынъ тедавийленюви

46 ^ae‌ ^afИса Ерихон шеэрине кельди. Шеэрден шегиртлеринен ве чокъ адамнен берабер чыкъып кетеяткъанда, ёл кенарында Тимай огълу сокъур Бартимай, садакъа сорап, отурмакъта эди. 47 ^agНазаретли Исанынъ кечип кеткенини эшитип:

– Эй, Давут Огълу Иса! Манъа мерамет эт! – деп къычырды.

48Чокъ адамлар онынъ агъзыны къапатмагъа истедилер, амма о, даа бетер къычырды:

– Эй, Давут Огълу! Манъа мерамет эт!

49Иса токътап:

– Оны мында чагъырынъыз, – деди. Кёрны чагъырып, онъа:

– Джесюр ол, еринъден тур! О, сени чагъыра, – дедилер.

50Бартимай усть урбасыны чыкъарып четке атты, еринден сычрап турды да, Исанынъ янына барды. 51Иса ондан:

– Сен Менден не истейсинъ? – деп сорады.

– Раввуни ▼

▼Раввуни – къ. еуд. бу сёз «Оджам», «Эфендим» манасыны ташый.

, козьлерим корьсюн! – деди кёр адам. 52 ^aiИса онъа:

– Бар, сени иманынъ къуртарды, – деди. Бартимай шу ань коре башлады ве Исанынъ артындан ёл бою кетти.