eЗбр 65.16
Mark 5
Иса джинлер ургъанны тедавийлей
1 aОлар гольнинъ къаршы тарафындаки герасалыларнынъ юртуна келип чыкътылар. 2Иса къайыкътан тюшкенинен, бирден Онъа таба шу ердеки къабирлернинъ арасындан джин ургъан бир адам чыкъты. 3Мезарлыкъта яшагъан бу адамны кимсе зынджырларнен биле багълап оламай эди. 4Оны чокъ керелер зынджырларнен багълап, аякъларына бугъавлар кирсетселер де, о зынджырларны узип, бугъавларны сындырып ташлай эди. Онъа кимсенинъ кучю етмей эди. 5Гедже-куньдюз токътамайып, къабирлер арасында, къырлар устюне чыкъып, озюни ташларнен урып, багъырып юре эди. 6О, Исаны узакътан корип, чапып кельди де, Онынъ аякълары огюне бель букип, 7 bбар сесинен ялварды: – Эй, Иса, Юдже Алланынъ Огълу, менде не ишинъ бар? Алланынъ акъкъы ичюн, мени къыйнама! 8(Иса джинге: «Эй, джин, бу адамдан чыкъып кет!» – деген эди.) 9Иса ондан: – Адынъ не? – деп сорады. – Адым Орду ▼▼Орду – къ. юн. «легион», Рим ордусынынъ, 6 000 аскери олгъан, бир къысмы.
, чюнки бизлер чокъмыз, – деп джевап берди о. 10Джинлер, Иса оларны бу юрттан айдап чыкъармамасы ичюн, Онъа чокъ ялварды. 11Шу ерлердеки бир байыр тёпесинде буюк бир домуз сюрюси отлап юре эди. 12Джинлер Исагъа ялварып: – Бизни бу домузларгъа ёлла, оларгъа кирейик, – дедилер. 13Иса оларгъа разылыкъ берди. Джинлер адамдан чыкъып, домузларгъа кирдилер. Сонъ эки бинъге якъын домуз тик къая устюнден гольге секирип, сув ичинде богъулып ольдилер. 14Домузларны отлаткъан адамлар къачып кетип, бу адисе акъкъында шеэрде ве онынъ этрафларындаки къасабаларда биле айтып чыкътылар. Бутюн адамлар не олгъаныны бакъмагъа кельдилер. 15Олар Исанынъ янына келип, бакъсалар, анавы, бир орду джин ургъан адамнынъ акъылы озюне кельгенини, озю де кийинип-къушанып отургъаныны корьдилер ве пек къоркътылар. 16Бу вакъианы корьгенлер о адам джинлеринден насыл къуртулгъаныны ве домузлар неге огърагъанлары акъкъында халкъкъа тариф эттилер. 17 dОнынъ ичюн бу ернинъ сакинлери Исаны оларнынъ юртундан кеткенини истедилер. 18Иса къайыкъкъа отургъанда, джинлеринден къуртулгъан адам Онен берабер кетмеге разылыкъ сорады. 19 eАмма Иса разылыкъ бермеди. – Озь эвинъе, якъынларынъа бар, оларгъа Рабби сени аджып, не япкъаныны ве санъа мерамет косьтергенини айтып бер, – деди онъа. 20 fАдам кетти, Иса онъа не япкъаныны Он Шеэр ▼▼Он Шеэр – къ. юн. «Декаполис».
топракъларында айтып юре башлады. Буны эшиткенлер шашып къала эдилер. Яирнинъ къызы ве Исанынъ урбасына къолуны тийдирген къадыннынъ тедавийленюви
21 hИса кене гольнинъ башкъа ялысына къайыкънен барды. Онынъ этрафында чокъ адам топланды. Иса гольнинъ ялысында олгъанда, 22 iОнынъ янына синагога башлыкъларындан Яир адлы бир адам кельди. Исаны корьгенинен, Онынъ аякъларына йыкъылды да, 23ярдым истеп ялварды: – Къызым олюм алында ята. Эвиме келип, онъа эллеринъни къойсанъ, о, сагъ къалып, тюзеледжек! – деди. 24Иса онен берабер кетти. Онынъ артындан пек чокъ адам кеткени ичюн, этрафында буюк къалабалыкъ эди. 25 jАдамларнынъ арасында он эки йыл къан акъувынен чекишкен бир къадын бар эди. 26О чешит экимлерден чокъ азап чеккен, бутюн мал-мулькюни масраф эткен, амма ич бир файда корьмеген, аксине, алы даа бетер олгъан. 27Шу къадын Иса акъкъында эшитип, адам къалабалыгъында Онынъ артындан барып, гизлиден Онынъ кийимине тийди. 28 kОзюнджесине: «Эгер мен Онынъ урбасына биле тийсем, тюзелирим», – деп тюшюнген. 29Шу ань къадыннынъ къан акъувы токътады. Хасталыгъындан къуртулгъаныны бутюн беденинен дуйды. 30 lИса исе Озюнден кучь чыкъкъаныны дуйды ве этрафындаки адамларгъа чевирилип: – Меним кийимлериме ким тийди? – деп сорады. 31Шегиртлери Онъа: – Сенинъ эр тарафынъда адамлар къалабалыгъыны корип турасынъ да, кийимлериме ким тийди, деп сорайсынъмы? – дедилер. 32Амма Иса буны япкъан къадынны этрафында козьлеринен къыдыра эди. 33Озюне не олгъаныны анълагъан къадын къоркъып-къалтырап Исанынъ алдына кельди де, Онынъ аякълары тюбюне озюни ташлап, бутюн акъикъатны айтып берди. 34 mИса исе онъа: – Къызым, сени иманынъ тедавийледи. Тынчлыкънен бар ве хасталыгъынъдан азат ол, – деди. 35Иса бу сёзлерни айткъанда, синагога башлыгъынынъ эвинден адамлар келип, онъа: – Къызынъ ольди. Оджаны къасевет эттирме, – дедилер. 36Амма Иса, бу сёзлерге къулакъ асмай, синагога башлыгъына Яирге: – Къоркъма, тек инан! – деди. 37 nПётр, Якъуп ве онынъ къардашы Юхандан гъайры Иса Озюнинъ артындан кетмеге кимсеге разылыкъ бермеди. 38Синагога башлыгъы Яирнинъ эвине келип чыкъты, анда шашкъынлыкъны ве кескин сеслернен такъмакълап агълагъанларны корьди. 39 oИса эвге киргенинен: – Сизлер неден кедерленесинъиз? Не ичюн агълайсынъыз? Бу бала ольмеген, о юкълап ята, – деди. 40Онынъ устюнден кульгенлер де олды. Амма Иса, эписини тышарыгъа чыкъарып, тек къызчыкънынъ ана-бабасынен Озь шегиртлеринен берабер къызчыкъ яткъан одагъа кирди. 41 pАнда баланынъ къолуны алды ве: – Талита, кум! – деди. Бу сёзлернинъ терджимеси: «Эй, къызчыкъ, санъа айтам: тур еринъден!» – демектир. 42Къызчыкъ шу дакъкъасы еринден турды ве юрип кетти. О, энди он эки яшларында эди. Бу аджайип шейни корьген адамлар эписи шашып къалдылар. 43 qИса исе оларгъа: – Буны кимсе бильмесин, – деп, къатты эмир этти. Къызчыкъкъа да аш берильмесини буюрды.
Copyright information for
CrhCTB