‏ Mark 7

Баба-деделернинъ урф-адетлери акъкъында

1 ^aИсагъа Ерусалимден бир къач Къанун оджасы ве фериселер кельдилер. 2Олар, Исанынъ шегиртлеринден базылары кирли къолларынен, яни эллерини ювмайып, отьмек ашагъанларыны корьгенлер.

3 ^bФериселер ве эписи еудийлер баба-деделерининъ урф-адетлерини сакълап, къолларыны яхшы этип ювмагъандже, аш ашамагъа отурмайлар. 4 ^cБазаргъа барып кельген сонъ да, башта ювуналар, сонъ аш ашайлар. Шунынънен, пиалалар, бардакълар, бакъыр чанакъ-чёльмеклерни ве ятакъларны ювып, даа чокъ адетлерни кутелер.

5 ^dФериселер ве Къанун оджалары Исадан:

– Сенинъ шегиртлеринъ баба-деделеримизнинъ адетлерини не ичюн бозалар? Не ичюн ювулмагъан къолларынен отьмек ашайлар? – деп сорадылар.

6 ^eИса оларгъа шойле джевап берди:

– Экиюзьлюлер! Ешая пейгъамбернинъ Язысында сизлер акъкъында айткъан сёзлери пек яхшы экен: Бу халкъ Мени тильнен урьмет эте, юреклери исе Менден пек узакъ.
7 ^fМанъа бошуна табыналар, инсан эмирлерини берип огретелер.

8Сиз Алланынъ эмирини быракъып, инсан урф-адетлерини тутасыз. 9Усталыкънен Алланынъ эмирини четке чекип ташлайсыз да, озь урф-адетлеринъизни кутесиз, – деди Иса. 10 ^g– Муса шойле айткъан эди: «Бабасыны я да анасыны къаргъагъан адам ольдюрильсин». 11Амма сиз: «Эгер бир адам ана я да бабасына: “Меним санъа береджек ярдымым – къурбан, Аллагъа багъышлангъан бахшыш”, – десе, 12о ана-бабасына ич бир яхшылыкъ япмаса да ола», – дейсиз. 13Шунынънен, сиз озюнъизнинъ урф-адетлеринъизнен Алланынъ Сёзюни ёкъ этесиз. Бунъа ошагъан даа чокъ шейлер япасыз.

14Сонъ Иса халкъны кене янына чагъырып, шойле деди:

– Эпинъиз Мени динъленъиз де, айткъанларымны анъламагъа тырышынъыз! 15– 16 ^hТышарыдан инсан ичине кирген ич бир шей оны арам этип оламай. Аксине, адамнынъ ичинден чыкъкъан шей оны арам эте.

17Иса, адамларнынъ арасындан чыкъып, эвге кирген сонъ, шегиртлери Ондан бу кинаели икяенинъ манасыны сорадылар. 18О оларгъа:

– Гъалиба сиз де ойле акъылсызларсынъыз? – деди. – Тышарыдан адамнынъ ичине кирген ич бир шей оны арам этип оламагъаныны анъламайсызмы? 19 ⁱБу шейлер адамнынъ юрегине дегиль, ашкъазанына кире ве аякъёлгъа кете.

Бунынънен Иса эписи ашларны элял этти. 20 ^jСонъ О:

– Адамнынъ ичинден чыкъкъан шейлер исе оны арам этелер, – деди. 21 ^k– Ичтен, я да инсаннынъ юрегинден яман фикирлер, ороспулыкъ, хырсызлыкъ, адам ольдюрюв, 22аиле садыкълыгъыны бозув, ачкозьлюлик, яманлыкъ, алдав, ахлякъсызлыкъ, пахыллыкъ, куфюр сёзлер, менменлик, акъылсызлыкъ чыкъа. 23Мына бу яманлыкъларнынъ эписи адамнынъ ичинден чыкъып, оны арам этелер.

Сурие-Феникеден олгъан къадыннынъ иманы

24 ^l‌ ^mИса шу ерден чыкъып, Тир шеэри тарафкъа кетти. Анда бир эвге кирди. Буны ич кимсе бильмегенини истеди, амма эп бир гизленип оламады. 25Къызыны джин ургъан бир къадын, Иса акъкъында эшитип, тез-тез келип, Онынъ аякълары тюбюне йыкъылды. 26 ⁿБу къадын Сурие-Феникеден олгъан ве еудий дегиль экен. Исагъа риджа этип, къызындан шейтанны къувып чыкъармасыны истеди. 27 ^oИса онъа:

– Башта балалар тойсун. Балалардан отьмекни алып, копеклерге ташламакъ яхшы дегильдир, – деди.

28Къадын Онъа:

– Лафынъ догъру, Оджам, лякин копеклер де балалардан софра тюбюне тюшкен отьмек уфакъларыны ашайлар да, – деп джевап берди.

29Иса къадынгъа:

– Эвинъе бар, бу сёзлеринъ ичюн шейтан къызынъдан чыкъып кетти, – деди.

30Къадын эвине кельгенде, къызыны, шейтандан къуртулып, тёшекте яткъаныны корьди.

Иса сагъыр тильсизни тедавийлей

31 ^pСонъ, Тир шеэринден къайткъанда, Иса Сидон шеэринден кечип, Он Шеэр тарафындан Галилея голюне барып чыкъты. 32 ^qИсанынъ огюне бир сагъыр тильсизни кетирип, онъа къолларыны тийдиргенини истедилер. 33 ^rИса оны адамлар арасындан алып чыкъып, бир четке чекти де, пармакъларыны онынъ къулакъларына тыкъты, сонъ тюкюрип, хастанынъ тилине тийдирди. 34Сонъ кокке бакъып, агъыр нефес алып:

– Эффата! – деди. Бу сёзнинъ манасы «Ачыл!» демектир.

35Шу дакъкъасы о адамнынъ къулакълары ачылды, тили къыбырдап башлады, ве айткъан сёзлери анълашылды. 36 ^sИса:

– Бу аджайип шей акъкъында кимсеге айтманъыз, – деп буюрды. Амма О, не къадар: «Айтманъыз», – десе де, халкъ даа чокъ айтып юре эди. 37Оларнынъ шашкъанларынынъ сынъыры ёкъ эди.

– О, эр шейни яхшы япа, сагъырларны эшиттире, тильсизлерни лаф эттире, – дей эди олар.