‏ Matthew 9

Иса паралич ургъан адамны тедавийлей

1 ^a‌ ^bИса къайыкъкъа минип, кене гольнинъ къаршы ялысына кечти, озь яшагъан шеэрине къайтты. 2 ^cШу арада Онынъ алдына тёшекте яткъан бир адамны котерип кетирдилер. Оны паралич ургъан эди. Иса, хастаны кетирген адамларнынъ иманыны корип, онъа:

– Джесюр ол, огълум, гуналарынъ багъышланды! – деди.

3 ^dО вакъыт Къанун оджалары ичлеринден: «Бу адам куфюр сёзлерни айта!» – деп тюшюндилер. 4Иса исе оларнынъ фикирлерини билип:

– Сиз не ичюн юреклеринъизде бойле яман фикирлер тутасыз? – деди. 5– Айтыладжакъ сёзлерден къайсы къолайджа: «Гуналарынъ багъышланды» я да «Еринъден тур ве кет», – демекми? 6Шимди Инсан Огълунынъ ер юзюнде гуналарны багъышламакъ къудрети олгъаныны билирсиз.

Сонъ Иса хастагъа:

– Еринъден тур, тёшегинъни алып, эвинъе кет! – деди. 7Шу вакъытта паралич ургъан адам еринден турып, озь эвине кетти.

8Бу адисени корьген адамлар шашып къалдылар, инсанларгъа бойле къудрет берген Алланы шуретледилер.

Иса Маттаны чагъыра

9 ^eСонъ ёлуны девам эткен Иса салым топлангъан ерде отургъан бир адамны корьди. Онынъ ады Матта эди. Иса онъа:

– Меним артымдан юр! – деди. О, шу ань еринден турып, Исанынъ артындан кетти.

10Олар эвде, уйлелик ашны ашамакъ ичюн софра башына отургъанда, бир сыра салым топлайыджылар ве башкъа гуналы адамлар келип, Исанен ве Онынъ шегиртлеринен берабер отурдылар. 11 ^fФериселер буны корип, Исанынъ шегиртлеринден:

– Сизинъ Оджанъыз салым топлайыджылар ве гуналы адамларнен ашап-ичип отургъаны недир? – деп сорадылар.

12Иса буны эшитип:

– Эким сагъламларгъа дегиль, хасталаргъа керек, – деди. 13 ^g– Сизлер барып: «Мен къурбан истемейим, мерамет истейим», – деген сёзлернинъ манасыны анъламагъа тырышынъыз. Мен инсафлы адамларны дегиль, гуналыларны чагъырмагъа кельдим.

Аштан-сувдан вазгечюв акъкъында

14 ^h‌ ⁱСонъ Исанынъ алдына Ягъянынъ шегиртлери келип:

– Биз ве фериселер Алла ичюн сыкъ-сыкъ аштан-сувдан вазгечемиз. Не ичюн Сенинъ шегиртлеринъ ойле япмайлар? – дедилер.

15 ^jИса оларгъа:

– Тойгъа чагъырылгъан мусафирлер, киев оларнен олгъанда, къайгъыралармы? Амма киевни олардан аладжакъ куньлер кельгенде, олар аштан-сувдан вазгечеджеклер, – деди.

16– Кимсе эски урбагъа янъы, даа джыйылмагъан парчадан ямав къоймай, чюнки янъы ямав эски урбаны озюне тартып, тешикни даа бетер алгъа кетирир. 17Эм кимсе яш шарапны эски мешин торбаларгъа толдурмай, чюнки эски торбалар ярыладжакъ – эм шарап тёкюледжек, эм торбалар гъайып оладжакъ. Аксине, яш шарапны янъы мешин торбаларгъа толдуралар. О вакъытта эм шарап, эм торбалар сакъланып къалырлар.

Башлыкънынъ къызы ве Исанынъ урбасына къолуны тийдирген къадын

18 ^kИса оларгъа бу сёзлерни айткъанда, башлыкълардан бири Онынъ алдына кельди ве тиз чёкип:

– Меним къызым шимди ольди. Амма Сен келип, онъа къолунъны тийдирсенъ, о яшайджакъ, – деди.

19Иса еринден турып, шегиртлеринен берабер о адамнынъ артындан барды. 20 ^lЁл бою кеткенде, бир къадын Онынъ артындан етип, урбасынынъ этегине тийди. О апай он эки йылдан берли къан джоя экен. 21 ^mО озюндже: «Эгер урбасына бир тийип алсам биле, тедавийленирим», – деп тюшюнген.

22 ⁿИса айланып, къадынны корьди ве:

– Джесюр ол, къызым, сени иманынъ тедавийледи, – деди. Къадын шу ань тюзельди.

23Иса башлыкънынъ эвине келип киргенде, дженазелерде къавал чалгъан усталарны ве шамата къопаргъан чокъ адамларны корьди. 24 ^oО:

– Бу ерден кетинъиз! Къызчыкъ ольмеген, о юкълай! – деди. Адамлар исе Онынъ устюнден кульдилер.

25 ^pЭписи тышкъа чыкъкъан сонъ, Иса ода ичине кирип, къызчыкънынъ къолундан тутты. Шу ань бала еринден турды. 26Бу адисе акъкъында хабер шу ернинъ бутюн этрафларына даркъалды.

Иса эки кёр адамны тедавийлей

27 ^qИса о ерден кеткенде, Онынъ артындан эки кёр адам такъылды.

– Эй, Давут Огълу Иса, бизге мерамет эт! – деп къычырып ялвардылар.

28Иса эвге кирген сонъ, Онынъ янына кёр адамлар кельдилер. Иса олардан:

– Мен истегинъизни япа биледжегиме инанасызмы? – деп сорады.

– Инанамыз, Эфендим! – деп джевап берди олар.

29 ^rИса оларнынъ козьлерине тийип:

– Сизинъ иманынъызгъа коре олсун, – деди. 30 ^sСокъурларнынъ козьлери ачылды. Иса исе оларгъа къатты сеснен тенбиелеп:

– Буны ич кимсе бильмесин! – деди.

31 ^tАмма олар кетип, Онынъ акъкъында хаберни бутюн этрафларда даркъаттылар.

Иса тильсизни тедавийлей

32Олар кеткен сонъ, Исанынъ алдына бир джин ургъан тильсизни кетирдилер. 33Джин къувып чыкъарылгъан сонъ, тильсиз лаф этип башлады. Адамлар исе шашып къалдылар.

– Исраильде бойле адисени даа корьмеген эдик, – деди олар.

34 ^uФериселер исе Онъа къаршы чыкъып:

– О, джинлерни джинлер башлыгъы къуветинен къувып чыкъара, – дедилер.

Иса халкъны аджый

35Иса эписи шеэрлер ве къасабаларда юрип, синагогаларда адамларны огрете, Алланынъ Падишалыгъы акъкъында Къуванчлы Хаберни даркъата ве тюрлю хасталарны ве дертлерни тедавийлей эди.

36 ^vАдам къалабалыгъыны корип, Иса оларны аджыды. Чобансыз къойлар киби, олар шашкъын ве кучьтен кесильген эдилер. 37О вакъытта Иса Озь шегиртлерине:

– Ашлыкъ чокъ, ишчилер исе аз. 38 ^wОзь ашлыгъыны ораджакъ ишчилерни даа ёлласын деп, ашлыкънынъ Саибине ялварынъыз, – деди.