‏ Nehemiah 4

Нехемьянынъ дувасы

1 ^aДиварларны янъыдан къургъанларымызны эшиткенде, Санбаллат пек ачувланды, нервасы къозгъалды ве ехудалыларгъа къылынып башлады. 2 ^bО, къардашларынынъ огюнде ве Самарие аскерлерининъ огюнде:

– Бу заваллы ехудалылар не япалар я? Оларгъа разылыкъ берилирми? Олар къурбан чаларлармы? Бир куньде битирирлерми? Шу куль обалары арасындан якъылгъан ташларны джанландырырлармы? – дей эди.

3 ^cОнынъ янында олгъан аммонлы Товья исе:

– Айды шуларны, къой, къура берсинлер. Бир тильки диварларына чыкъса, оларнынъ таш диварларыны бозар, – деди.

4 ^dАлламыз, бизим насыл хорлангъанымызны эшит! Оларнынъ сёгюшлерини озьлерининъ башларына чевир, оларны сюргюн эт ве ашала. 5 ^eОлар къуруджыларнынъ джанларыны агъырткъанлары ичюн, оларнынъ къабаатларыны багъышлама, гуналарыны афу этме.

6Бизлер диварны къурмагъа девам эттик. Эр кес буюк гъайретнен чалыша эди. Диварнынъ юксеклиги энди ярысынадже етти.

7Санбаллат, Товья, араплар, аммонлылар ве ашдодлылар Ерусалим диварларынынъ тикленгени акъкъында, диварнынъ тешиклери къапатылгъаны акъкъында хабер алып, пек ачувландылар. 8 ^fОлар эписи топлашып, Ерусалимге къаршы дженкке чыкъмагъа ве оны йыкъмагъа келиштилер. 9Бизлер исе Алламызгъа дувалар эттик, гедже-куньдюз олардан къуртулмакъ ичюн, къаравуллар къойдыкъ.

10О вакъытта ехудалылар дедилер:

– Юк ташыгъанларнынъ кучю къалмады, чёплюк исе даа чокъ. Диварны къурмагъа чаремиз ёкъ.

11Душманларымыз исе:

– Олар бильмезлер де, корьмезлер де, биз бир кереден араларына кирип, оларнынъ эписини ольдюрирмиз, ишлерини де токътатырмыз, – дедилер.

12Оларнынъ этрафында яшагъан ехудалылар эр ерден келип, оларнынъ уджюм этеджеги акъкъында беш-он кере бизге айттылар. 13Шунынъ ичюн ашагъы ерлерде, диварнынъ артындаки ачыкъ ерлеринде мен халкъны сойларына коре къылычларынен, мызракъларынен ве яйларынен къойдым. 14 ^gМен чевре-четке бакътым, сонъ турдым ве мырзаларгъа, башлыкъларгъа ве башкъа халкъкъа шойле дедим:

– Олардан къоркъманъыз. Улу ве къоркъунчлы Раббини акълынъызда тутунъыз. Агъа-къардашларынъыз, огъулларынъыз, къызларынъыз, къадынларынъыз ве эвлеринъиз ичюн дженк этинъиз.

15Душманларымыз оларнынъ тизген анълашмалары акъкъында бизим хаберимиз олгъаныны эшиттилер, Алла оларнынъ ниетлерини бозды. Сонъ эпимиз диваргъа, озь ишимизге къайтып кеттик.

16Шу куньден башлап менде олгъан яшларнынъ ярысы чалыша, экинджи ярысы исе мызракъ, къалкъан, яйлар ве зырхларынен силялангъан эдилер. Башлыкълар исе ехудалыларнынъ артында тура эдилер. 17Диварны къургъанлар, юк ташыгъанлар, юклегенлер де бир къолнен чалыша, экинджи къолунен исе силя тута эдилер. 18Къуруджыларнынъ эр бири белине къылыч такъып, ойле чалыша эди. Меним янымда бору чалгъан адам бар эди. 19Мен мырзаларгъа, башлыкъларгъа ве башкъа халкъкъа шойле дедим:

– Ишимиз пек буюк ве кеништир, бизлер исе дивар бою дагъылдыкъ ве бири-биримизден узакъ къалдыкъ. 20 ^hШунынъ ичюн бору сесини къайдан эшитсенъиз, шу ерге бизге топлашынъыз. Алламыз бизим ичюн дженк этеджек.

21Бойле этип чалыша эдик, ярымыз кунь догъгъанындан йылдызлар чыкъкъандже мызракънен тура эди. 22Бундан гъайры мен о заман халкъкъа дедим, эр кес озь хызметчилеринен берабер Ерусалимде геджелесин. Гедже олар бизим къаравулларымыз олсун, куньдюз исе чалышсынлар. 23Не мен, не агъа-къардашларым, не хызметчилерим, не де меним янымдаки къаравулларым озь кийимини чыкъармады. Сувгъа кеткенде биле къолунда къылычы бар эди.