‏ Numbers 22

Беламны чагъырмакъ ичюн Балакъ адамларны ёллай

1Сонъ Исраиль огъуллары ёлгъа чыкъып, ордуларыны Моав тегизликлеринде, Иордан озени ялысында, Ерихоннынъ къаршысында ерлештирдилер.

2 ^aЦиппорнынъ огълу Балакъ исраиллилер аморлыларгъа нелер япкъанларыны корьди. 3 ^bИсраиль халкъы чокъ сайылы олгъаны ичюн, моавлылар шу халкътан пек къоркътылар. Моавлылар исраиллилерден пек къоркътылар. 4 ^cМоавлылар Мидьян акъсакъалларына:

– Бу халкъ этрафымыздаки бутюн шейни, бугъа тарладаки отны киби, ашамакъта, – дедилер.

О заман моавлыларнынъ падишасы Циппорнынъ огълу Балакъ эди. 5 ^dО, эльчилерни Беорнынъ огълу Беламгъа ёллады. Белам Петор шеэринде, Фират дерьясынынъ ялысында, озь халкъынынъ топрагъында яшай эди. Балакъ оны чагъырып:

– Мысырдан бир халкъ чыкъты ве ер юзюни къаплады. Олар меним янымда ерлештилер. 6 ^eЯлварам, кель де, менден кучьлю олгъан бу халкъны къаргъа. Бельки о заман оларны енъмеге ве топрагъымдан къуваламагъа кучюм етер. Билем ки, сен яхшылыкъ тилеген адамгъа яхшылыкъ япыладжакъ, сен къаргъагъан адам исе къаргъыш тюбюнде оладжакъ, – деди.

7Моавнынъ ве Мидьяннынъ акъсакъаллары, фалджылыкъ ичюн бахшышларны алып, кеттилер. Беламгъа баргъанда, олар онъа Балакънынъ сёзлерини айтып бердилер.

8Белам оларгъа:

– Геджени мында кечиринъиз. РАББИ манъа не десе, ойле джевабыны сизге берерим, – деди.

Моав акъсакъаллары Беламда къалдылар.

9Алла Беламгъа келип:

– Сизге кельген адамлар кимдир? – деди.

10– Моав падишасы, Циппорнынъ огълу Балакъ оларны манъа бойле сёзлернен айтып берди: 11«Мысырдан бир халкъ чыкъты ве ер юзюни къаплады. Ялварам, кель де, оларны къаргъа. Бельки о заман оларны енъмеге ве топрагъымдан къуваламагъа кучюм етер», – деди Белам Аллагъа.

12– Оларнен кетме, халкъны къаргъама. Олар – мубарек халкътыр, – деди Алла Беламгъа.

13Саба турып, Белам Балакънынъ башлыкъларына:

– Топрагъынъызгъа къайтынъыз. РАББИ сизнен кеткениме разылыкъ бермеге истемей, – деди.

14Моав башлыкълары кеттилер, Балакъкъа кельдилер ве:

– Белам бизнен кельмеге истемеди, – дедилер.

15Балакъ баргъан мырзалардан даа буюк ве намлы олгъан башкъа башлыкъларны ёллады. 16Олар Беламгъа келип:

– Циппорнынъ огълу Балакъ бойле дей: «Ялварам, манъа кельмектен ред этме. 17Мен санъа буюк урьмет косьтереджегим, не истесенъ, япаджагъым. Кель, бу халкъны меним ичюн къаргъа», – деди.

18 ^fБелам Балакънынъ къулларына бойле джевап берди:

– Балакъ манъа кумюшке ве алтынгъа толу озь эвини берсе биле, Аллам РАББИнинъ буюргъаныны бозмагъа, озь истегимнен кичик я да буюк ич бир шей япып оламам. 19Сиз бу гедже мында къалынъыз. РАББИ манъа даа бир шей айтаджакъмы-ёкъмы билейим.

20О геджеси Алла Беламгъа келип:

– Эгер бу адамлар сени чагъырмакъ ичюн кельген олсалар, тур да, кет оларнен, лякин ялынъыз Мен санъа айтаджакъ шейлеримни яп, – деди.

21Белам саба турып, эшегини эгерледи ве моавлы башлыкъларнен кетти.

Беламнынъ эшеги

22Алла онынъ кеткенине ачувланды. Ёлны къапатмакъ ичюн, РАББИнинъ мелеги ёлда турды. Белам озь эшеги устюнде кете эди, янында да эки яш хызметчиси бар эди. 23 ^gЭшек РАББИнинъ мелегини корип, ёлдан бурып тарлагъа кетти. Мелек къолунда ачыкъ къылычнен турмакъта эди. Белам эшекни кеткен ёлуна къайтармакъ ичюн, оны урып башлады.

24РАББИнинъ мелеги тар бир ёлда, эки багънынъ арасында турды. Онынъ эм сагъ, эм сол тарафында дивар эди. 25Эшек РАББИнинъ мелегини корип, диваргъа сыкъышты ве Беламнынъ аягъыны диварнен эзди. Белам эшегини кене урды. 26РАББИнинъ мелеги кене башкъа ерге кечти, сагъгъа-солгъа урулмагъа чареси олмагъан тар бир ерде турды. 27Эшек РАББИнинъ мелегини корип, Беламнынъ тюбюнде ерге тюшти. Белам ачувланды ве эшекни таякънен урып башлады. 28О вакъыт РАББИ эшекни лаф эттирди. Эшек Беламгъа:

– Санъа не яптым да, учь кере мени бойле урдынъ? – деди.

29– Сен манъа пек къылындынъ! Къолумда къылыч олгъан олса, шу дакъкъасы сени урып ольдюрир эдим, – деди Белам.

30– Мен сенинъ эшегинъ дегилимми? Биринджи куньден башлап, бугуньге къадар устюме минип юре эдинъ! Эвель санъа бойле япкъан адетим бар эдими? – деди эшек Беламгъа.

– Ёкъ, – деп джевап берди Белам.

31Бундан сонъ РАББИ Беламнынъ козьлерини ачты, ве о ёлда тургъан, къолунда ачыкъ къылычы олгъан РАББИнинъ мелегини корьди ве бетинен ерге тюшти.

32РАББИнинъ мелеги ондан:

– Не ичюн эшегинъни учь кере урдынъ? – деп сорады. – Мен санъа къаршы чыкъмагъа кельдим. Мен эткенинъден разы олмайым. 33Эшек мени корип, учь кере ёлдан бурды. О Менден ёлуны бурмагъан олса, Мен сени ольдюрир эдим, оны исе сагъ къалдырыр эдим.

34Сонъ Белам РАББИнинъ мелегине:

– Гуна ишледим мен. Мени токътатмакъ ичюн ёлда тургъанынъны бильмедим. Эгер Сен буны бегенмесенъ, эвиме къайтайым, – деди.

35РАББИнинъ мелеги Беламгъа:

– Бу адамларнен кет. Лякин ялынъыз Мен санъа айтаджагъымны айт, – деди.

Сонъ Белам Балакънынъ башлыкъларынен берабер кетти.

Балакъ ве Белам корюшелер

36 ^hБалакъ Беламнынъ кельгенини эшитип, оны къаршыламакъ ичюн, Арнон ялысында, сынъырнынъ узакъ кошесинде ерлешкен моавлыларнынъ шеэрине кетти. 37Балакъ Беламгъа:

– Мен сени чагъырмагъа адамларымны ёлладым! Не ичюн манъа кельмединъ? Сени урьмет этмеге кучюм етмезми, аджеба? – деди.

38 ⁱ– Мына, шимди мен санъа кельдим, – деди Белам Балакъкъа. – Лякин озюмден бир шей айтып олурыммы? Алла манъа нени айтса, оны айтаджагъым.

39Бундан сонъ Белам Балакънен кетип, Кирьят-Хуцоткъа кельди. 40Балакъ бугъаларнен къойларны къурбан чалып, Беламгъа ве янындаки олгъан башлыкъларына эт ёллады.

Беламнынъ биринджи пейгъамберлиги

Саба Балакъ Беламны Бамот-Баалгъа чыкъарды. Белам андан Исраиль халкъынынъ бир къысмыны корип олды.41