‏ Mark 5:21-43

Яирнинъ къызы ве Исанынъ урбасына къолуны тийдирген къадыннынъ тедавийленюви

21 ^aИса кене гольнинъ башкъа ялысына къайыкънен барды. Онынъ этрафында чокъ адам топланды. Иса гольнинъ ялысында олгъанда, 22 ^bОнынъ янына синагога башлыкъларындан Яир адлы бир адам кельди. Исаны корьгенинен, Онынъ аякъларына йыкъылды да, 23ярдым истеп ялварды:

– Къызым олюм алында ята. Эвиме келип, онъа эллеринъни къойсанъ, о, сагъ къалып, тюзеледжек! – деди.

24Иса онен берабер кетти. Онынъ артындан пек чокъ адам кеткени ичюн, этрафында буюк къалабалыкъ эди. 25 ^cАдамларнынъ арасында он эки йыл къан акъувынен чекишкен бир къадын бар эди. 26О чешит экимлерден чокъ азап чеккен, бутюн мал-мулькюни масраф эткен, амма ич бир файда корьмеген, аксине, алы даа бетер олгъан. 27Шу къадын Иса акъкъында эшитип, адам къалабалыгъында Онынъ артындан барып, гизлиден Онынъ кийимине тийди. 28 ^dОзюнджесине: «Эгер мен Онынъ урбасына биле тийсем, тюзелирим», – деп тюшюнген.

29Шу ань къадыннынъ къан акъувы токътады. Хасталыгъындан къуртулгъаныны бутюн беденинен дуйды. 30 ^eИса исе Озюнден кучь чыкъкъаныны дуйды ве этрафындаки адамларгъа чевирилип:

– Меним кийимлериме ким тийди? – деп сорады.

31Шегиртлери Онъа:

– Сенинъ эр тарафынъда адамлар къалабалыгъыны корип турасынъ да, кийимлериме ким тийди, деп сорайсынъмы? – дедилер.

32Амма Иса буны япкъан къадынны этрафында козьлеринен къыдыра эди. 33Озюне не олгъаныны анълагъан къадын къоркъып-къалтырап Исанынъ алдына кельди де, Онынъ аякълары тюбюне озюни ташлап, бутюн акъикъатны айтып берди.

34 ^fИса исе онъа:

– Къызым, сени иманынъ тедавийледи. Тынчлыкънен бар ве хасталыгъынъдан азат ол, – деди.

35Иса бу сёзлерни айткъанда, синагога башлыгъынынъ эвинден адамлар келип, онъа:

– Къызынъ ольди. Оджаны къасевет эттирме, – дедилер.

36Амма Иса, бу сёзлерге къулакъ асмай, синагога башлыгъына Яирге:

– Къоркъма, тек инан! – деди.

37 ^gПётр, Якъуп ве онынъ къардашы Юхандан гъайры Иса Озюнинъ артындан кетмеге кимсеге разылыкъ бермеди. 38Синагога башлыгъы Яирнинъ эвине келип чыкъты, анда шашкъынлыкъны ве кескин сеслернен такъмакълап агълагъанларны корьди.

39 ^hИса эвге киргенинен:

– Сизлер неден кедерленесинъиз? Не ичюн агълайсынъыз? Бу бала ольмеген, о юкълап ята, – деди.

40Онынъ устюнден кульгенлер де олды. Амма Иса, эписини тышарыгъа чыкъарып, тек къызчыкънынъ ана-бабасынен Озь шегиртлеринен берабер къызчыкъ яткъан одагъа кирди. 41 ⁱАнда баланынъ къолуны алды ве:

– Талита, кум! – деди. Бу сёзлернинъ терджимеси: «Эй, къызчыкъ, санъа айтам: тур еринъден!» – демектир.

42Къызчыкъ шу дакъкъасы еринден турды ве юрип кетти. О, энди он эки яшларында эди. Бу аджайип шейни корьген адамлар эписи шашып къалдылар. 43 ^jИса исе оларгъа:

– Буны кимсе бильмесин, – деп, къатты эмир этти. Къызчыкъкъа да аш берильмесини буюрды.