1Ki 13:30 | DutKingComments | STEP | Als de man Gods vertrekt, weet hij dat hij de dood tegemoet gaat. Het gebeurt zoals het is voorzegd. De wijze waarop het gebeurt, is duidelijk van God. De leeuw is een werktuig in Zijn hand. De leeuw handelt naar zijn natuur als hij de man Gods doodt, maar hij handelt tegen zijn natuur als hij verder niets doet. Hij blijft bij het lijk staan en laat ook de ezel met rust. Ook de ezel blijft erbij staan. De leeuw blijft er als getuige bij staan, zonder ook maar iets meer te doen dan wat hem is opgedragen. Als de profeet ervan hoort, spreekt hij over de man Gods als iemand die tegen het bevel van de HEERE weerspannig is geweest. Dat is ook zo. Dan handelt de oude profeet naar zijn verantwoordelijkheid. Hij is medeschuldig en zorgt voor het dode lichaam van de man Gods. Hij haalt hem op en legt hem in zijn eigen graf. Hij geeft zijn zonen de opdracht om hem, als hij zelf begraven wordt, naast de man Gods te begraven. Hij spreekt niet van ‘mijn’ graf – het was “zijn [eigen] graf”, –, maar van “het graf waarin de man Gods begraven is” . Die vereenzelviging voorkomt dat zijn beenderen worden verbrand als Josia handelt naar wat de man Gods heeft aangekondigd ( ) .

1 Kings 13:30

De dood van de man Gods

Als de man Gods vertrekt, weet hij dat hij de dood tegemoet gaat. Het gebeurt zoals het is voorzegd. De wijze waarop het gebeurt, is duidelijk van God. De leeuw is een werktuig in Zijn hand. De leeuw handelt naar zijn natuur als hij de man Gods doodt, maar hij handelt tegen zijn natuur als hij verder niets doet. Hij blijft bij het lijk staan en laat ook de ezel met rust. Ook de ezel blijft erbij staan. De leeuw blijft er als getuige bij staan, zonder ook maar iets meer te doen dan wat hem is opgedragen.

Als de profeet ervan hoort, spreekt hij over de man Gods als iemand die tegen het bevel van de HEERE weerspannig is geweest. Dat is ook zo. Dan handelt de oude profeet naar zijn verantwoordelijkheid. Hij is medeschuldig en zorgt voor het dode lichaam van de man Gods. Hij haalt hem op en legt hem in zijn eigen graf.

Hij geeft zijn zonen de opdracht om hem, als hij zelf begraven wordt, naast de man Gods te begraven. Hij spreekt niet van ‘mijn’ graf – het was “zijn [eigen] graf”, 1Kn 13:30 –, maar van “het graf waarin de man Gods begraven is”. Die vereenzelviging voorkomt dat zijn beenderen worden verbrand als Josia handelt naar wat de man Gods heeft aangekondigd (2Kn 23:17-18).