1Ki 14:30 | DutKingComments | STEP | Hoewel we in dit boek verder hoofdzakelijk de geschiedenis van de tien stammen hebben, vinden we hier en daar ook iets over de twee stammen. Rehabeam regeert in Jeruzalem, de stad van God. Hij is eenenveertig jaar oud als hij koning wordt. Salomo heeft veertig jaar geregeerd en is nog geen zestig jaar oud geworden. Rehabeam moet dan bij de troonsbestijging door Salomo één jaar oud geweest zijn. In het tweestammenrijk Juda gaat het onder Rehabeam niet veel beter dan in het tienstammenrijk Israël. Juda doet wat kwaad is in de ogen van de HEERE. Dan is er geen kracht om de vijand van je af te houden. De naam van zijn moeder wordt vermeld. Zij is een Ammonitische. Haar invloed als koningin-moeder op hem als koning zal groot zijn geweest. Twee keer wordt vermeld dat zijn moeder een Ammonitische is ( ) . Is dat niet veelzeggend? Sisak, de koning van Egypte, komt en neemt de schatten van het huis van de HEERE en het huis van de koning weg. Het is de eerste aanval van een buitenlandse macht op Juda na de dagen van Saul. Rehabeam wordt er niet door naar God uitgedreven. Hij maakt na wat hij is kwijtgeraakt. Dat is ook een vorm van verkleden. Het is niet echt. Hij blijft uiterlijk trouw naar de tempel gaan, maar zijn hart is niet veranderd. De rest van de geschiedenis van Rehabeam is beschreven “in het boek van de kronieken van de koningen van Juda” ( ) . Dit zijn kronieken die bewaard worden in de nationale archieven van Juda (vgl. ) . De gewijde kroniekschrijver vermeldt dan nog dat Rehabeam tijdens zijn hele regering in oorlog is met Jerobeam ( ) . Dit zal niet betekenen dat er voortdurend strijd is om de ander te onderwerpen, want Rehabeam was verboden ten strijde te trekken tegen Israël, wat hij dan ook niet deed ( ) . Het kan betekenen dat er regelmatig grensconflicten zijn. In elk geval hebben ze tegenover elkaar steeds een vijandige houding aangenomen. Het is duidelijk dat geen van beide koningen de scheuring heeft geaccepteerd als een oordeel van God over hun ontrouw. Beiden hebben ze hun positie willen handhaven en daarbij de ander als een bedreiging daarvan gezien. Het geeft de trieste ontwikkeling van de verhoudingen in Gods volk weer. Dat gebeurt ook nu in Gods volk als de Heer Jezus niet meer centraal staat en het Woord van God geen gezag meer heeft. Dan worden de dood van Rehabeam en de plaats van zijn begrafenis vermeld (vgl. ) . Zijn opvolger is zijn zoon Abiam die koning wordt in zijn plaats.

1 Kings 14:30

Rehabeam koning over Juda

Hoewel we in dit boek verder hoofdzakelijk de geschiedenis van de tien stammen hebben, vinden we hier en daar ook iets over de twee stammen. Rehabeam regeert in Jeruzalem, de stad van God. Hij is eenenveertig jaar oud als hij koning wordt. Salomo heeft veertig jaar geregeerd en is nog geen zestig jaar oud geworden. Rehabeam moet dan bij de troonsbestijging door Salomo één jaar oud geweest zijn.

In het tweestammenrijk Juda gaat het onder Rehabeam niet veel beter dan in het tienstammenrijk Israël. Juda doet wat kwaad is in de ogen van de HEERE. Dan is er geen kracht om de vijand van je af te houden. De naam van zijn moeder wordt vermeld. Zij is een Ammonitische. Haar invloed als koningin-moeder op hem als koning zal groot zijn geweest. Twee keer wordt vermeld dat zijn moeder een Ammonitische is (1Kn 14:21 ; 31). Is dat niet veelzeggend?

Sisak, de koning van Egypte, komt en neemt de schatten van het huis van de HEERE en het huis van de koning weg. Het is de eerste aanval van een buitenlandse macht op Juda na de dagen van Saul. Rehabeam wordt er niet door naar God uitgedreven. Hij maakt na wat hij is kwijtgeraakt. Dat is ook een vorm van verkleden. Het is niet echt. Hij blijft uiterlijk trouw naar de tempel gaan, maar zijn hart is niet veranderd.

De rest van de geschiedenis van Rehabeam is beschreven “in het boek van de kronieken van de koningen van Juda” (1Kn 14:29). Dit zijn kronieken die bewaard worden in de nationale archieven van Juda (vgl. 1Kn 14:19).

De gewijde kroniekschrijver vermeldt dan nog dat Rehabeam tijdens zijn hele regering in oorlog is met Jerobeam (1Kn 14:30). Dit zal niet betekenen dat er voortdurend strijd is om de ander te onderwerpen, want Rehabeam was verboden ten strijde te trekken tegen Israël, wat hij dan ook niet deed (1Kn 12:24). Het kan betekenen dat er regelmatig grensconflicten zijn. In elk geval hebben ze tegenover elkaar steeds een vijandige houding aangenomen.

Het is duidelijk dat geen van beide koningen de scheuring heeft geaccepteerd als een oordeel van God over hun ontrouw. Beiden hebben ze hun positie willen handhaven en daarbij de ander als een bedreiging daarvan gezien. Het geeft de trieste ontwikkeling van de verhoudingen in Gods volk weer. Dat gebeurt ook nu in Gods volk als de Heer Jezus niet meer centraal staat en het Woord van God geen gezag meer heeft.

Dan worden de dood van Rehabeam en de plaats van zijn begrafenis vermeld (vgl. 1Kn 11:43). Zijn opvolger is zijn zoon Abiam die koning wordt in zijn plaats.