1Ki 20:39 | DutKingComments | STEP | De geschiedenis mag dan voor Achab afgelopen zijn, voor God is dat niet zo. Achab heeft duidelijk gemaakt dat hij God niet erkent, ook niet nadat God zo genadig uitkomst heeft gegeven in zijn uitzichtloze situatie. Hij misbruikt de genade als een aanleiding voor het voldoen aan eigen begeerten. We worden getuigen van de voorbereiding van een boodschap voor Achab. Een leerling-profeet moet Achab de boodschap van God gaan brengen dat God zijn falen zal straffen. De leerling-profeet moet daarbij gebruikmaken van een gelijkenis die hij zelf moet spelen. Daarvoor is het nodig dat een andere leerling-profeet hem zodanig slaat, dat hij gewond is en verbonden moet worden. Uit wat de profeet moet doen, blijkt de ernst van wat Achab heeft gedaan. Het is geen geringe zaak. De profeet moet er uitzien als een soldaat die gewond uit de strijd komt. Als de leerling-profeet aan wie hij vraagt hem te slaan, weigert dit te doen, wordt die weigering met de dood bestraft. Hieruit blijkt wel de ernst, dat het woord van de profeet moet worden genomen als het woord van God. De man die weigert de leerling-profeet te slaan, wordt gedood, omdat hij niet naar de stem van de HEERE heeft geluisterd. De profeet moet wel als zodanig bekend zijn geweest. We moeten wel bedenken dat het hier niet gaat om twee gewone mensen, maar om een profeet die tegen een andere profeet zegt dat hij hem moet slaan. Dat moet betekenen dat de profeet die weigert, weet dat het een woord van de HEERE is, maar dat hij de ander niet wil slaan, tegen het woord van de HEERE in. Hij kiest ervoor zijn medeprofeet geen kwaad te doen, maar daarmee is hij ongehoorzaam aan de HEERE. Dat moet, gezien de ernst van de situatie, gestraft worden. We zien iets dergelijks bij de man Gods uit Juda in 1 Koningen 13 . Zijn ongehoorzaamheid wordt ook gestraft met het gedood worden door een leeuw ( ) . Wij moeten niet alleen opdrachten uitvoeren die we begrijpen en waarmee we het eens zijn, maar we moeten een opdracht uitvoeren, gewoon omdat het van ons wordt gevraagd. Wij moeten onze kinderen leren gehoorzamen, ook al begrijpen ze het niet of zien ze het nut er niet van in. We moeten onze kinderen niet altijd uitvoerig verklaren waarom we willen dat ze iets doen. Het zijn geen onderhandelingen, maar het is het leren van gehoorzaamheid. De hele maatschappij is een maatschappij van onderhandelen en dan pas doen. We moeten ervoor waken dat deze geest niet onze gezinnen in zijn greep krijgt. Als hij een andere leerling-profeet vraagt om hem te slaan, doet deze dat wel. De andere man slaat hem zodanig, dat hij hem verwondt. Mogelijk is dat om aan te geven dat de profeet zich vereenzelvigt met de pijn die God voelt over de ontrouw van de leider van Zijn volk. De profeet verbindt zijn wond op een manier die hem onherkenbaar maakt. Zo gaat hij “op de weg vóór de koning staan” . Als de koning voorbijgaat, spreekt hij hem aan. Hij vraagt de koning om genade omdat hij iets heeft gedaan dat hem zijn leven of een grote som geld kost. Hij vertelt wat er is gebeurd. Hij was “her en der bezig” toen de man die hij moest bewaken, ontsnapte. ‘Her en der bezig zijn’ is een kwalijke zaak voor een soldaat die altijd oplettend moet zijn. Als de profeet is uitgesproken, velt Achab het oordeel. Daarmee velt hij het oordeel over zichzelf. Zo gaat het bij David ook na zijn zonde met Bathseba, die na een gelijkenis het oordeel velt en te horen krijgt: “U bent die man!” ( ) . Achab had Benhadad moeten slaan en zal nu zelf worden geslagen, net als de profeet die geweigerd heeft de man Gods te slaan ook zelf geslagen is. Hij is her en der bezig geweest, waardoor hij nalatig is geweest te doen wat hij moest doen. De les voor ons is dat we de boze uit het midden van de gemeente moeten wegdoen ( ) , niet alleen met het oog op de eer van God, maar ook met het oog op ons eigen behoud. Als we het kwaad niet tot staan brengen, woekert het voort en tast alles aan. Achab laat Benhadad lopen en zal nu door Benhadad omkomen. God is nooit goedertieren geweest tegenover het kwaad. Dat zien we in het oordeel over Zijn Zoon. Benhadad is zelf ook aan zijn einde gekomen. Hij is vermoord door Hazaël naar het woord van de HEERE tot Elia. Hazaël verstikt hem in een deken ( ) . De reactie van een man die door God zo genadig is behandeld op de boodschap die hij krijgt, is vreselijk. Altijd zit God hem dwars. Maar hij begrijpt niet dat het tot zijn eigen behoudenis is. Zijn reactie is een totale afwijzing van al Gods genadebewijzen. Als wij chagrijnig reageren op Gods handelen met ons, is het slecht met ons gesteld. Dan blijkt dat we alleen maar aan onze eigen genoegens denken en God lastig vinden, Iemand Die ons onze genoegens niet gunt. We mogen wel voor het aangezicht van de Heer gaan staan en vragen: ‘Heer, wat schuilt er van Achab in mijn hart? Ben ik bereid van alles prijs te geven, als ze maar niet komen aan dingen die ikzelf belangrijk vindt? Herken ik wel de bewijzen van Uw hulp in de strijd tegen de vijand, zodat ik U voor de overwinning eer? Of heb ik ook ergens toch nog een verbond met de vijand gesloten?’ We mogen wel bidden: “Doorgrond mij, o God, en ken mijn hart, beproef mij en ken mijn gedachten. Zie of er bij mij een schadelijke weg is en leid mij op de eeuwige weg” ( ) .

1 Kings 20:39

Achabs verbond veroordeeld

De geschiedenis mag dan voor Achab afgelopen zijn, voor God is dat niet zo. Achab heeft duidelijk gemaakt dat hij God niet erkent, ook niet nadat God zo genadig uitkomst heeft gegeven in zijn uitzichtloze situatie. Hij misbruikt de genade als een aanleiding voor het voldoen aan eigen begeerten.

We worden getuigen van de voorbereiding van een boodschap voor Achab. Een leerling-profeet moet Achab de boodschap van God gaan brengen dat God zijn falen zal straffen. De leerling-profeet moet daarbij gebruikmaken van een gelijkenis die hij zelf moet spelen. Daarvoor is het nodig dat een andere leerling-profeet hem zodanig slaat, dat hij gewond is en verbonden moet worden. Uit wat de profeet moet doen, blijkt de ernst van wat Achab heeft gedaan. Het is geen geringe zaak. De profeet moet er uitzien als een soldaat die gewond uit de strijd komt.

Als de leerling-profeet aan wie hij vraagt hem te slaan, weigert dit te doen, wordt die weigering met de dood bestraft. Hieruit blijkt wel de ernst, dat het woord van de profeet moet worden genomen als het woord van God. De man die weigert de leerling-profeet te slaan, wordt gedood, omdat hij niet naar de stem van de HEERE heeft geluisterd. De profeet moet wel als zodanig bekend zijn geweest.

We moeten wel bedenken dat het hier niet gaat om twee gewone mensen, maar om een profeet die tegen een andere profeet zegt dat hij hem moet slaan. Dat moet betekenen dat de profeet die weigert, weet dat het een woord van de HEERE is, maar dat hij de ander niet wil slaan, tegen het woord van de HEERE in. Hij kiest ervoor zijn medeprofeet geen kwaad te doen, maar daarmee is hij ongehoorzaam aan de HEERE. Dat moet, gezien de ernst van de situatie, gestraft worden. We zien iets dergelijks bij de man Gods uit Juda in 1 Koningen 13. Zijn ongehoorzaamheid wordt ook gestraft met het gedood worden door een leeuw (1Kn 13:20-24 ; 26).

Wij moeten niet alleen opdrachten uitvoeren die we begrijpen en waarmee we het eens zijn, maar we moeten een opdracht uitvoeren, gewoon omdat het van ons wordt gevraagd. Wij moeten onze kinderen leren gehoorzamen, ook al begrijpen ze het niet of zien ze het nut er niet van in. We moeten onze kinderen niet altijd uitvoerig verklaren waarom we willen dat ze iets doen. Het zijn geen onderhandelingen, maar het is het leren van gehoorzaamheid. De hele maatschappij is een maatschappij van onderhandelen en dan pas doen. We moeten ervoor waken dat deze geest niet onze gezinnen in zijn greep krijgt.

Als hij een andere leerling-profeet vraagt om hem te slaan, doet deze dat wel. De andere man slaat hem zodanig, dat hij hem verwondt. Mogelijk is dat om aan te geven dat de profeet zich vereenzelvigt met de pijn die God voelt over de ontrouw van de leider van Zijn volk. De profeet verbindt zijn wond op een manier die hem onherkenbaar maakt. Zo gaat hij “op de weg vóór de koning staan”.

Als de koning voorbijgaat, spreekt hij hem aan. Hij vraagt de koning om genade omdat hij iets heeft gedaan dat hem zijn leven of een grote som geld kost. Hij vertelt wat er is gebeurd. Hij was “her en der bezig” toen de man die hij moest bewaken, ontsnapte. ‘Her en der bezig zijn’ is een kwalijke zaak voor een soldaat die altijd oplettend moet zijn.

Als de profeet is uitgesproken, velt Achab het oordeel. Daarmee velt hij het oordeel over zichzelf. Zo gaat het bij David ook na zijn zonde met Bathseba, die na een gelijkenis het oordeel velt en te horen krijgt: “U bent die man!” (2Sm 12:7a). Achab had Benhadad moeten slaan en zal nu zelf worden geslagen, net als de profeet die geweigerd heeft de man Gods te slaan ook zelf geslagen is. Hij is her en der bezig geweest, waardoor hij nalatig is geweest te doen wat hij moest doen.

De les voor ons is dat we de boze uit het midden van de gemeente moeten wegdoen (1Ko 5:13b), niet alleen met het oog op de eer van God, maar ook met het oog op ons eigen behoud. Als we het kwaad niet tot staan brengen, woekert het voort en tast alles aan. Achab laat Benhadad lopen en zal nu door Benhadad omkomen. God is nooit goedertieren geweest tegenover het kwaad. Dat zien we in het oordeel over Zijn Zoon.

Benhadad is zelf ook aan zijn einde gekomen. Hij is vermoord door Hazaël naar het woord van de HEERE tot Elia. Hazaël verstikt hem in een deken (2Kn 8:15).

De reactie van een man die door God zo genadig is behandeld op de boodschap die hij krijgt, is vreselijk. Altijd zit God hem dwars. Maar hij begrijpt niet dat het tot zijn eigen behoudenis is. Zijn reactie is een totale afwijzing van al Gods genadebewijzen. Als wij chagrijnig reageren op Gods handelen met ons, is het slecht met ons gesteld. Dan blijkt dat we alleen maar aan onze eigen genoegens denken en God lastig vinden, Iemand Die ons onze genoegens niet gunt.

We mogen wel voor het aangezicht van de Heer gaan staan en vragen: ‘Heer, wat schuilt er van Achab in mijn hart? Ben ik bereid van alles prijs te geven, als ze maar niet komen aan dingen die ikzelf belangrijk vindt? Herken ik wel de bewijzen van Uw hulp in de strijd tegen de vijand, zodat ik U voor de overwinning eer? Of heb ik ook ergens toch nog een verbond met de vijand gesloten?’ We mogen wel bidden: “Doorgrond mij, o God, en ken mijn hart, beproef mij en ken mijn gedachten. Zie of er bij mij een schadelijke weg is en leid mij op de eeuwige weg” (Ps 139:23-24).