2Ch 10:12 | DutKingComments | STEP | Rehabeam vraagt eerst raad aan “de oudsten die bij zijn vader Salomo in dienst waren geweest, toen die [nog] leefde” ( ) . De ouden geven een antwoord dat op twee manieren kan worden uitgelegd, positief en negatief ( ) . De positieve benadering is dat Rehabeam door het opvolgen van hun advies het volk tegemoetkomt en hun dienaar wordt. De oudsten zeggen hem dat goed zijn voor het volk, het beste is wat hij kan doen. Ze adviseren hem dat hij het volk goedgezind moet zijn en dat zijn woorden tot het volk goede woorden zullen zijn. Hun raad komt erop neer dat om de meeste te zijn, hij de minste moet willen worden. Als hij dat doet, lijkt hij op de Heer Jezus, Die in het midden van Zijn discipelen is als Eén Die dient ( ) . Dienen brengt tot de troon om te heersen over de twaalf stammen. Heersen leer je door te willen dienen. Dat is het advies van de ouden. Bereid zijn om de minste te zijn brengt tot de hoogste plaats. Bij een negatieve benadering moeten we opmerken dat de oudsten ook alleen hun eigen belang op het oog hebben. Ze hebben gediend bij Salomo, maar zijn klaarblijkelijk meegegaan in zijn verkeerde weg. Nu zien ze in dat ze hun positie zullen verliezen als ze het volk tegen zich krijgen. Ze beseffen dat Salomo al zijn krediet heeft verspeeld en dat zij, die behoren tot de oude garde en hen herinneren aan het harde juk, zich bij een harde opstelling alleen maar meer gehaat maken. Hun raad komt in dat geval niet voort uit het zoeken naar de wil van God, maar uit het zoeken naar de gunst van de mensen (vgl. ) . Hoe we de raad van de oudsten ook bezien, hij bevalt Rehabeam niet, want hun raad opvolgen betekent dat hij zijn absolute gezag moet inleveren. Hij verwerpt hun raad ( ) . Met die houding gaat hij naar de “de jonge mannen die met hem waren opgegroeid en bij hem in dienst waren” . Hij vraagt niet eerst aan beide partijen raad en kiest dan, maar hij verwerpt de raad van de ouden nog voordat hij de jonge mannen heeft geraadpleegd. Hij heeft geen respect voor de wijsheid van de ouden. Liever stemt hij zijn wensen af op zijn leeftijdgenoten die ook nog eens bij hem in dienst zijn. Hoewel hij hun meerdere is, plaatst hij zich op hun niveau. Hij vraagt hun wat “wij” – dat wil zeggen hij en zij, en niet hij als koning – “dit volk zullen antwoorden” ( ) . Ook tot de oudsten heeft hij al gesproken over “dit volk” ( ) , waarin een zekere minachting doorklinkt. Hij herhaalt voor de jonge mannen dat het volk hem heeft gevraagd het juk lichter te maken. Zijn leeftijdgenoten, “die met hem waren opgegroeid” , grijpen hun kans ( ) . Zij zijn de nieuwe generatie die ten koste van alles aan de macht wil komen. De ouden hebben voor hen afgedaan. Er moet een nieuwe wind gaan waaien, hun wind. Die wind is echter niet de wind van een aangename koelte, maar een dood en verderf zaaiende orkaan. Zij zeggen tegen hem dat hij het volk nog zwaardere lasten moet opleggen dan het al heeft. Ook leggen de jonge mannen hem de woorden in de mond die hij tot het volk moet spreken: “Dit moet u tegen hen zeggen: Mijn pink is dikker dan het middel van mijn vader.” Het gezegde komt erop neer dat in plaats van de gevraagde verlichting de lasten van het volk zozeer worden verzwaard, dat de lasten van zijn vader daarbij vergeleken in het niet vallen. Rehabeam heeft zichzelf in een positie gebracht dat hij de dienaar van zijn leeftijdgenoten is geworden. In plaats van de goede woorden te spreken die de oudsten hem hebben geadviseerd, zeggen zij tegen hem dat hij woorden moet spreken die alleen maar de toorn en gramschap van het volk kunnen opwekken. Hun advies is dat hij het volk met ijzeren vuist regeert. Het volk moet en zal hem gehoorzamen ( ) . Zijn vader Salomo mag dan gesels hebben gebruikt om het volk gehoorzaamheid bij te brengen, hij zal daarvoor schorpioenen gebruiken. Zoals afgesproken, komen Jerobeam en heel het volk na drie dagen bij Rehabeam om zijn antwoord te horen ( ) . Rehabeam geeft een hard antwoord ( ) in plaats van een zacht antwoord ( ) . Nog eens wordt er gezegd dat hij dit antwoord geeft omdat hij de raad van de oudsten verwerpt ( ) . In totale tegenstelling tot het juk van de Heer Jezus, dat zacht is ( ) , zegt hij tegen het volk dat hij hun een zwaar juk zal opleggen. Velen hebben zichzelf en anderen geruïneerd door hen die onder hen staan te vertrappen en te prikkelen. Rehabeam draagt wel de kroon van zijn vader, maar heeft niet de wijsheid van zijn vader. Hij heeft niet de wijsheid van Job, die de zaak van zijn slaaf of slavin niet heeft veracht bij een geschil met hen ( ) , maar geduldig naar hen heeft geluisterd, hun redenen heeft overwogen en hun een zacht antwoord heeft gegeven. Deze houding moet allen sieren die een mate van gezag over anderen hebben. Vriendelijkheid brengt dingen tot stand, terwijl geweld afbreekt.

‏ 2 Chronicles 10:12

Overleg en beslissing van Rehabeam

Rehabeam vraagt eerst raad aan “de oudsten die bij zijn vader Salomo in dienst waren geweest, toen die [nog] leefde” (2Kr 10:6). De ouden geven een antwoord dat op twee manieren kan worden uitgelegd, positief en negatief (2Kr 10:7). De positieve benadering is dat Rehabeam door het opvolgen van hun advies het volk tegemoetkomt en hun dienaar wordt. De oudsten zeggen hem dat goed zijn voor het volk, het beste is wat hij kan doen. Ze adviseren hem dat hij het volk goedgezind moet zijn en dat zijn woorden tot het volk goede woorden zullen zijn.

Hun raad komt erop neer dat om de meeste te zijn, hij de minste moet willen worden. Als hij dat doet, lijkt hij op de Heer Jezus, Die in het midden van Zijn discipelen is als Eén Die dient (Lk 22:26-27). Dienen brengt tot de troon om te heersen over de twaalf stammen. Heersen leer je door te willen dienen. Dat is het advies van de ouden. Bereid zijn om de minste te zijn brengt tot de hoogste plaats.

Bij een negatieve benadering moeten we opmerken dat de oudsten ook alleen hun eigen belang op het oog hebben. Ze hebben gediend bij Salomo, maar zijn klaarblijkelijk meegegaan in zijn verkeerde weg. Nu zien ze in dat ze hun positie zullen verliezen als ze het volk tegen zich krijgen. Ze beseffen dat Salomo al zijn krediet heeft verspeeld en dat zij, die behoren tot de oude garde en hen herinneren aan het harde juk, zich bij een harde opstelling alleen maar meer gehaat maken. Hun raad komt in dat geval niet voort uit het zoeken naar de wil van God, maar uit het zoeken naar de gunst van de mensen (vgl. 1Th 2:4b).

Hoe we de raad van de oudsten ook bezien, hij bevalt Rehabeam niet, want hun raad opvolgen betekent dat hij zijn absolute gezag moet inleveren. Hij verwerpt hun raad (2Kr 10:8). Met die houding gaat hij naar de “de jonge mannen die met hem waren opgegroeid en bij hem in dienst waren”. Hij vraagt niet eerst aan beide partijen raad en kiest dan, maar hij verwerpt de raad van de ouden nog voordat hij de jonge mannen heeft geraadpleegd. Hij heeft geen respect voor de wijsheid van de ouden. Liever stemt hij zijn wensen af op zijn leeftijdgenoten die ook nog eens bij hem in dienst zijn.

Hoewel hij hun meerdere is, plaatst hij zich op hun niveau. Hij vraagt hun wat “wij” – dat wil zeggen hij en zij, en niet hij als koning – “dit volk zullen antwoorden” (2Kr 10:9). Ook tot de oudsten heeft hij al gesproken over “dit volk” (2Kr 10:6), waarin een zekere minachting doorklinkt. Hij herhaalt voor de jonge mannen dat het volk hem heeft gevraagd het juk lichter te maken.

Zijn leeftijdgenoten, “die met hem waren opgegroeid”, grijpen hun kans (2Kr 10:10). Zij zijn de nieuwe generatie die ten koste van alles aan de macht wil komen. De ouden hebben voor hen afgedaan. Er moet een nieuwe wind gaan waaien, hun wind. Die wind is echter niet de wind van een aangename koelte, maar een dood en verderf zaaiende orkaan. Zij zeggen tegen hem dat hij het volk nog zwaardere lasten moet opleggen dan het al heeft.

Ook leggen de jonge mannen hem de woorden in de mond die hij tot het volk moet spreken: “Dit moet u tegen hen zeggen: Mijn pink is dikker dan het middel van mijn vader.” Het gezegde komt erop neer dat in plaats van de gevraagde verlichting de lasten van het volk zozeer worden verzwaard, dat de lasten van zijn vader daarbij vergeleken in het niet vallen.

Rehabeam heeft zichzelf in een positie gebracht dat hij de dienaar van zijn leeftijdgenoten is geworden. In plaats van de goede woorden te spreken die de oudsten hem hebben geadviseerd, zeggen zij tegen hem dat hij woorden moet spreken die alleen maar de toorn en gramschap van het volk kunnen opwekken. Hun advies is dat hij het volk met ijzeren vuist regeert. Het volk moet en zal hem gehoorzamen (2Kr 10:11). Zijn vader Salomo mag dan gesels hebben gebruikt om het volk gehoorzaamheid bij te brengen, hij zal daarvoor schorpioenen gebruiken.

Zoals afgesproken, komen Jerobeam en heel het volk na drie dagen bij Rehabeam om zijn antwoord te horen (2Kr 10:12). Rehabeam geeft een hard antwoord (2Kr 10:13) in plaats van een zacht antwoord (Sp 15:1 ; Sp 16:18). Nog eens wordt er gezegd dat hij dit antwoord geeft omdat hij de raad van de oudsten verwerpt (2Kr 10:8). In totale tegenstelling tot het juk van de Heer Jezus, dat zacht is (Mt 11:30), zegt hij tegen het volk dat hij hun een zwaar juk zal opleggen.

Velen hebben zichzelf en anderen geruïneerd door hen die onder hen staan te vertrappen en te prikkelen. Rehabeam draagt wel de kroon van zijn vader, maar heeft niet de wijsheid van zijn vader. Hij heeft niet de wijsheid van Job, die de zaak van zijn slaaf of slavin niet heeft veracht bij een geschil met hen (Jb 31:13), maar geduldig naar hen heeft geluisterd, hun redenen heeft overwogen en hun een zacht antwoord heeft gegeven. Deze houding moet allen sieren die een mate van gezag over anderen hebben. Vriendelijkheid brengt dingen tot stand, terwijl geweld afbreekt.