2Ki 23:2 | DutKingComments | STEP | Zowel de oordeelsboodschap met betrekking tot Jeruzalem als de geruststellende boodschap met betrekking tot zichzelf voert bij Josia niet tot passiviteit. Wat de oordeelsboodschap betreft, had hij kunnen denken dat het toch allemaal geen zin heeft om nog aan het werk te gaan. Wat de geruststellende boodschap betreft, had hij tevreden kunnen zijn en kunnen denken dat het zijn tijd wel zal duren. Maar nee, beide boodschappen brengen hem tot actie. Hij laat de oudsten van Juda en Jeruzalem bij zich komen. Hij wil hen wakker maken uit hun valse rust en hen weer inzetten. Het aanstaande oordeel maakt hem extra ijverig. Hij gaat hard aan het werk om de noodzakelijke hervormingen door te voeren. Hij zegt niet dat het geen zin heeft omdat toch alles zal worden verwoest. De zekerheid dat wij niet in het oordeel komen, zal ook ons, als het goed is, niet passief, maar des te ijveriger maken om mensen met het evangelie te bereiken. Ook zal het onze inzet voor de Heer en Zijn gemeente groter maken. Als de oudsten bij hem zijn, gaat hij met hen naar het huis van de HEERE, de tempel, de vindplaats van het wetboek. Niet alleen de oudsten gaan met hem mee, maar het hele volk, “van de kleinste tot de grootste” . Het is een algemene aangelegenheid geworden. Ten aanhoren van dit hele gezelschap leest Josia “al de woorden van het boek van het verbond” . Hij wil dat het volk de woorden hoort waardoor hij zelf zo is aangegrepen. Er is ook voor ons niets wat belangrijker is dan Gods Woord door te geven (vgl. ) . Het is wel van belang dat we dat doen als mensen die er zelf door zijn aangesproken en er ook naar leven. Anders zal het Woord niet overkomen – hoewel God vrijmachtig is het toch bij deze of gene zijn werk te laten doen in hart en geweten. Als Josia het boek van het verbond heeft voorgelezen, maakt hij een verbond tussen het volk en de HEERE. Hoewel de opwekking niet diep is, zoals het boek Jeremia laat zien, sluit Josia dit verbond toch. Misschien zijn velen toegetreden tot dit verbond omdat ze op dat moment erg onder de indruk zijn van het Woord, zonder dat het geweten is geraakt. Maar hoewel de massa dan misschien niet werkelijk innerlijk geraakt is, is het vaak wel zo dat er in de massa enkelen zijn bij wie dat wel het geval is. Zo spreken wij ook tot alle mensen, hoewel er misschien slechts een paar zijn die echt luisteren. De Heer Jezus spreekt over deze situatie in de gelijkenis van de zaaier ( ) . Iedere ziel die wij nog uit het afvallige geheel voor God kunnen winnen, maakt alle inspanning tot een waardevolle zaak en de moeite waard.

2 Kings 23:2

Het verbond

Zowel de oordeelsboodschap met betrekking tot Jeruzalem als de geruststellende boodschap met betrekking tot zichzelf voert bij Josia niet tot passiviteit. Wat de oordeelsboodschap betreft, had hij kunnen denken dat het toch allemaal geen zin heeft om nog aan het werk te gaan. Wat de geruststellende boodschap betreft, had hij tevreden kunnen zijn en kunnen denken dat het zijn tijd wel zal duren. Maar nee, beide boodschappen brengen hem tot actie.

Hij laat de oudsten van Juda en Jeruzalem bij zich komen. Hij wil hen wakker maken uit hun valse rust en hen weer inzetten. Het aanstaande oordeel maakt hem extra ijverig. Hij gaat hard aan het werk om de noodzakelijke hervormingen door te voeren. Hij zegt niet dat het geen zin heeft omdat toch alles zal worden verwoest. De zekerheid dat wij niet in het oordeel komen, zal ook ons, als het goed is, niet passief, maar des te ijveriger maken om mensen met het evangelie te bereiken. Ook zal het onze inzet voor de Heer en Zijn gemeente groter maken.

Als de oudsten bij hem zijn, gaat hij met hen naar het huis van de HEERE, de tempel, de vindplaats van het wetboek. Niet alleen de oudsten gaan met hem mee, maar het hele volk, “van de kleinste tot de grootste”. Het is een algemene aangelegenheid geworden. Ten aanhoren van dit hele gezelschap leest Josia “al de woorden van het boek van het verbond”. Hij wil dat het volk de woorden hoort waardoor hij zelf zo is aangegrepen.

Er is ook voor ons niets wat belangrijker is dan Gods Woord door te geven (vgl. 1Tm 4:12-13). Het is wel van belang dat we dat doen als mensen die er zelf door zijn aangesproken en er ook naar leven. Anders zal het Woord niet overkomen – hoewel God vrijmachtig is het toch bij deze of gene zijn werk te laten doen in hart en geweten.

Als Josia het boek van het verbond heeft voorgelezen, maakt hij een verbond tussen het volk en de HEERE. Hoewel de opwekking niet diep is, zoals het boek Jeremia laat zien, sluit Josia dit verbond toch. Misschien zijn velen toegetreden tot dit verbond omdat ze op dat moment erg onder de indruk zijn van het Woord, zonder dat het geweten is geraakt. Maar hoewel de massa dan misschien niet werkelijk innerlijk geraakt is, is het vaak wel zo dat er in de massa enkelen zijn bij wie dat wel het geval is.

Zo spreken wij ook tot alle mensen, hoewel er misschien slechts een paar zijn die echt luisteren. De Heer Jezus spreekt over deze situatie in de gelijkenis van de zaaier (Mt 13:1-9 ; 18-23). Iedere ziel die wij nog uit het afvallige geheel voor God kunnen winnen, maakt alle inspanning tot een waardevolle zaak en de moeite waard.