2Ti 1:2 | DutKingComments | STEP | Lees eerst de brief een keer helemaal door. Stel je daarbij voor, dat hij aan jou persoonlijk is gericht. Vraag de Heer onder het lezen wat Zijn bedoeling ermee is voor jouw persoonlijke leven. Sta open voor Zijn aanwijzingen om iets te doen, te veranderen of niet meer te doen. Nadat Paulus uit zijn eerste gevangenschap is vrijgelaten (vgl. ; ) , heeft hij de eerste brief aan Timotheüs en de brief aan Titus geschreven. Paulus schrijft deze tweede brief aan zijn jonge vriend Timotheüs tijdens zijn tweede gevangenschap, die heel wat zwaarder is dan zijn eerste. Hij weet ook dat hij niet opnieuw zal worden vrijgelaten, maar veroordeeld zal worden en de martelaarsdood zal sterven. Als je deze achtergrond in de gaten houdt, zul je tijdens het lezen de kracht van de brief ervaren. Het vrijmoedige getuigenis en het vertrouwen op God in zware tijden komen van een man die bereid is te sterven voor wat hem door God is toevertrouwd. Daardoor is deze brief een waarschuwing en een bemoediging voor de mens Gods in de laatste dagen. Je kunt deze brief een afscheidsboodschap van Paulus noemen (vgl. ) , zoals we afscheidswoorden van Jakob hebben ( ) , van Mozes ( ) en van Samuel ( ) . Misschien is het nog beter om te spreken van het geestelijk testament van de apostel. In een testament verklaart iemand wat hij wil dat er na zijn dood met zijn bezittingen gebeurt. Paulus weet dat zijn aardse leven binnenkort eindigt. Hij laat een geestelijke erfenis achter: de waarheid die God hem heeft toevertrouwd. Hoe moeten de gelovigen daarmee omgaan als hij er niet meer is? Dat zal hij in deze brief uiteenzetten. Paulus heeft in dienst van God door het evangelie de gemeente van God op aarde gesticht en opgebouwd. Zijn werk is klaar. Maar zoals het is gegaan met alles wat God aan de mens in handen heeft gegeven, zal het ook gaan met de gemeente op aarde. Paulus voorziet de afwijking en het verval ervan. Daarbij ziet hij ook scherp de omstandigheden waarin de gemeente na zijn heengaan zal terechtkomen (vgl. ) . Hij heeft oog voor het verval dat na zijn sterven zal toenemen. De aanwijzingen die hij in dit geestelijk testament neerlegt, zijn daarom van groot belang voor de gemeente door de tijd heen vanaf het ontslapen van de grote apostel. Je ontmoet veel emotie in de brief. Paulus was een mens van gelijke natuur als wij. Hij kijkt terug op zijn levenswerk en ziet wat ervan is geworden. Dat doet hij niet als een koelbloedige analyticus die de kille cijfers van een statistiek bekijkt. Hij doorleeft zijn werk opnieuw en voorvoelt ook hoe het zal gaan. Vanuit die gevoelens geeft hij richtlijnen voor een tijd dat het allemaal nog verder achteruit zal gaan en er van de oorsprong van de gemeente niet veel meer te herkennen is. Als je de brief leest, hoor je hem de zorg van zijn hart delen met een (jonge) man die daar net zo bezorgd over is als hij. Dat doet hij op een manier die de brief voor alle tijden van belang maakt. Het is dan ook duidelijk een door de Heilige Geest geïnspireerde brief die daarom ook deel uitmaakt van de Bijbel. Door deze brief onderwijst de Geest ons over de afwijking van de gemeente van haar oorspronkelijke toestand. Ook staat erin wat in zo’n toestand de zekere weg is voor hen die God zoeken en ernaar verlangen tot Zijn eer te leven. Die zekere weg rust op twee beginselen waaruit ieder te midden van vermenging en verwarring troost kan putten, zoals de apostel dat deed. Deze twee beginselen zijn: 1. het vaste fundament van God en 2. zich onttrekken aan ongerechtigheid. Wat dat betekent, zal duidelijk worden als we 2 Timotheüs 2 gaan bespreken. De brief is behalve waarschuwend en bemoedigend ook strijdlustig, want ondanks alle verval moet je niet bij de pakken gaan neerzitten. Hoe groter het verval, hoe groter de uitdaging is om een mens Gods (man/vrouw) te zijn. Een mens Gods is iemand die in een omgeving die met de rechten van God geen rekening houdt, laat zien Wie God is. De kracht daarvoor hebben we niet in onszelf, maar in de Geest van God, Die werkzaam is in een mens Gods, ook als de christenheid vol is van zelfgenoegzaamheid. Ik hoop dat jij een mens Gods wilt zijn. . Hoewel de toon van de brief vertrouwelijk en vriendschappelijk is, begint Paulus met het vaststellen van zijn apostelschap en daarmee van zijn apostolisch gezag. Met zijn apostelschap verbindt hij enkele dingen die van belang zijn voor het gezag waarmee hij in deze brief de richtlijnen geeft voor de tijd van verval. In de eerste plaats rijst achter zijn apostelschap de persoon van “Christus Jezus” op. Christus Jezus heeft hem gezonden en bepaalt de inhoud van zijn dienst. Wat Paulus zegt, is uit Naam van Hem. In de tweede plaats heeft hij dit apostelschap niet zichzelf toegeëigend of het gekregen van mensen. Nee, hij is apostel “door [de] wil van God” . Het apostelschap maakt deel uit van het plan dat God met zijn leven heeft. In de derde plaats is zijn apostelschap verbonden met “[de] belofte van [het] leven dat in Christus Jezus is” . Daardoor is de dienst die hij als apostel verricht, onaantastbaar voor de dood. Al is Paulus gestorven, de dienst van zijn apostelschap blijft door deze brief bestaan. Zijn apostelschap staat namelijk in verbinding met geestelijke, hemelse, eeuwige dingen. Dat zijn dingen die boven de aarde en het verval van de gemeente uitgaan. Daarom blijft de brief zijn volle betekenis voor de gemeente in elke tijd behouden. Het leven dat in Christus Jezus is, is van vóór de tijden van de eeuwen. De Vader heeft in de eeuwigheid aan de Zoon beloofd dit leven te zullen geven ( ) . Aan wie? Aan allen die in de Zoon geloven ( ; ) . Geloof jij in de Zoon? Dan mag dat het anker zijn, waarvan de stormen waarover je in deze brief hoort en die je geloofsleven bedreigen, je niet kunnen losrukken. . Het is mooi en bemoedigend dat Paulus je eerst laat zien wat onveranderlijk en eeuwig waar blijft voor ieder kind van God persoonlijk. Pas daarna spreekt hij over de gemeente in verval. Dat zal Timotheüs ook goed hebben gedaan. Paulus zegt nog meer wat hem goed zal doen. In zijn eerste brief noemt hij Timotheüs ‘mijn echt kind’. Hier noemt hij hem “[mijn] geliefd kind” . Dat doet hij om hem de warmte van het hart van een vader tegenover zijn zoon te laten voelen. Als het geestelijk klimaat killer wordt, is het des te meer nodig de warme genegenheid voor elkaar te benadrukken. Juist in een tijd dat velen tegenstand bieden of zich van je afwenden, zijn uitingen van liefde de beste basis voor de aanmoediging tot een dienst. Niet alleen richting Timotheüs is deze uiting van liefde van belang. Je beluistert er ook in dat Paulus zich bij zijn naderende einde extra realiseert hoe dierbaar Timotheüs voor hem is. Voor de uitoefening van de taken van Timotheüs is er geen betere wens denkbaar dan die Paulus hier uitspreekt. Ook in zijn eerste brief aan hem heeft Paulus hem deze dingen toegewenst. Dat laat zien dat je voor je persoonlijk leven altijd “genade, barmhartigheid, vrede van God [de] Vader en van Christus Jezus, onze Heer” nodig hebt. Het bewijst ook dat die voldoende zijn voor alle denkbare omstandigheden waarin je bent of terecht kunt komen. Denk maar eens een ogenblik na over de rijke inhoud van de afzonderlijke woorden ‘genade’, ‘barmhartigheid’ en ‘vrede’. ‘Genade’ is Gods liefde voor mensen die het niet waard zijn, omdat zij door en door slecht zijn. ‘Barmhartigheid’ is Gods liefde voor mensen die zwak en onbekwaam zijn, die geen vermogen hebben om iets goeds te doen. Met genade en barmhartigheid is God in liefde tegemoetgekomen aan wat jij als zwakke en zondige mens nodig had. Toen je dat inzag, schonk Hij jou ook Zijn ‘vrede’. Nu je een kind van God bent, heb je diezelfde genade en barmhartigheid nodig om als kind van God te leven. Als je je dat bewust bent, zul je de vrede van God in je hart ervaren. Denk ook maar eens een ogenblik na over de oorsprong ervan, de Personen van Wie ze komen. Het zijn ‘God de Vader’ en ‘Christus Jezus, onze Heer’. Ik neem aan dat je de Vader en de Heer Jezus sinds je bekering al beter hebt leren kennen. Je zult steeds meer reden hebben gekregen om de Vader en de Heer Jezus voor deze rijke gaven van genade, barmhartigheid en vrede te danken. Het is ook het eerste wat Paulus hier doet. Lees nog eens 2 Timotheüs 1:1-2. Verwerking: Welke bemoedigingen heb je in deze verzen ontdekt? Dank de Heer daarvoor.

2 Timothy 1:2

Inleiding

Lees eerst de brief een keer helemaal door. Stel je daarbij voor, dat hij aan jou persoonlijk is gericht. Vraag de Heer onder het lezen wat Zijn bedoeling ermee is voor jouw persoonlijke leven. Sta open voor Zijn aanwijzingen om iets te doen, te veranderen of niet meer te doen.

Nadat Paulus uit zijn eerste gevangenschap is vrijgelaten (vgl. Fp 1:23-26 ; Fp 2:19-24; Fm 1:22), heeft hij de eerste brief aan Timotheüs en de brief aan Titus geschreven. Paulus schrijft deze tweede brief aan zijn jonge vriend Timotheüs tijdens zijn tweede gevangenschap, die heel wat zwaarder is dan zijn eerste. Hij weet ook dat hij niet opnieuw zal worden vrijgelaten, maar veroordeeld zal worden en de martelaarsdood zal sterven.

Als je deze achtergrond in de gaten houdt, zul je tijdens het lezen de kracht van de brief ervaren. Het vrijmoedige getuigenis en het vertrouwen op God in zware tijden komen van een man die bereid is te sterven voor wat hem door God is toevertrouwd. Daardoor is deze brief een waarschuwing en een bemoediging voor de mens Gods in de laatste dagen.

Je kunt deze brief een afscheidsboodschap van Paulus noemen (vgl. Hd 20:17-38), zoals we afscheidswoorden van Jakob hebben (Gn 49:1-33), van Mozes (Dt 33:1-25) en van Samuel (1Sm 12:1-25). Misschien is het nog beter om te spreken van het geestelijk testament van de apostel. In een testament verklaart iemand wat hij wil dat er na zijn dood met zijn bezittingen gebeurt. Paulus weet dat zijn aardse leven binnenkort eindigt. Hij laat een geestelijke erfenis achter: de waarheid die God hem heeft toevertrouwd. Hoe moeten de gelovigen daarmee omgaan als hij er niet meer is? Dat zal hij in deze brief uiteenzetten.

Paulus heeft in dienst van God door het evangelie de gemeente van God op aarde gesticht en opgebouwd. Zijn werk is klaar. Maar zoals het is gegaan met alles wat God aan de mens in handen heeft gegeven, zal het ook gaan met de gemeente op aarde. Paulus voorziet de afwijking en het verval ervan. Daarbij ziet hij ook scherp de omstandigheden waarin de gemeente na zijn heengaan zal terechtkomen (vgl. Hd 20:29). Hij heeft oog voor het verval dat na zijn sterven zal toenemen. De aanwijzingen die hij in dit geestelijk testament neerlegt, zijn daarom van groot belang voor de gemeente door de tijd heen vanaf het ontslapen van de grote apostel.

Je ontmoet veel emotie in de brief. Paulus was een mens van gelijke natuur als wij. Hij kijkt terug op zijn levenswerk en ziet wat ervan is geworden. Dat doet hij niet als een koelbloedige analyticus die de kille cijfers van een statistiek bekijkt. Hij doorleeft zijn werk opnieuw en voorvoelt ook hoe het zal gaan. Vanuit die gevoelens geeft hij richtlijnen voor een tijd dat het allemaal nog verder achteruit zal gaan en er van de oorsprong van de gemeente niet veel meer te herkennen is.

Als je de brief leest, hoor je hem de zorg van zijn hart delen met een (jonge) man die daar net zo bezorgd over is als hij. Dat doet hij op een manier die de brief voor alle tijden van belang maakt. Het is dan ook duidelijk een door de Heilige Geest geïnspireerde brief die daarom ook deel uitmaakt van de Bijbel. Door deze brief onderwijst de Geest ons over de afwijking van de gemeente van haar oorspronkelijke toestand.

Ook staat erin wat in zo’n toestand de zekere weg is voor hen die God zoeken en ernaar verlangen tot Zijn eer te leven. Die zekere weg rust op twee beginselen waaruit ieder te midden van vermenging en verwarring troost kan putten, zoals de apostel dat deed. Deze twee beginselen zijn:

1. het vaste fundament van God en

2. zich onttrekken aan ongerechtigheid.

Wat dat betekent, zal duidelijk worden als we 2 Timotheüs 2 gaan bespreken.

De brief is behalve waarschuwend en bemoedigend ook strijdlustig, want ondanks alle verval moet je niet bij de pakken gaan neerzitten. Hoe groter het verval, hoe groter de uitdaging is om een mens Gods (man/vrouw) te zijn. Een mens Gods is iemand die in een omgeving die met de rechten van God geen rekening houdt, laat zien Wie God is. De kracht daarvoor hebben we niet in onszelf, maar in de Geest van God, Die werkzaam is in een mens Gods, ook als de christenheid vol is van zelfgenoegzaamheid. Ik hoop dat jij een mens Gods wilt zijn.

De belofte van het leven en zegenwens

2Tm 1:1. Hoewel de toon van de brief vertrouwelijk en vriendschappelijk is, begint Paulus met het vaststellen van zijn apostelschap en daarmee van zijn apostolisch gezag. Met zijn apostelschap verbindt hij enkele dingen die van belang zijn voor het gezag waarmee hij in deze brief de richtlijnen geeft voor de tijd van verval. In de eerste plaats rijst achter zijn apostelschap de persoon van “Christus Jezus” op. Christus Jezus heeft hem gezonden en bepaalt de inhoud van zijn dienst. Wat Paulus zegt, is uit Naam van Hem.

In de tweede plaats heeft hij dit apostelschap niet zichzelf toegeëigend of het gekregen van mensen. Nee, hij is apostel “door [de] wil van God”. Het apostelschap maakt deel uit van het plan dat God met zijn leven heeft.

In de derde plaats is zijn apostelschap verbonden met “[de] belofte van [het] leven dat in Christus Jezus is”. Daardoor is de dienst die hij als apostel verricht, onaantastbaar voor de dood. Al is Paulus gestorven, de dienst van zijn apostelschap blijft door deze brief bestaan. Zijn apostelschap staat namelijk in verbinding met geestelijke, hemelse, eeuwige dingen. Dat zijn dingen die boven de aarde en het verval van de gemeente uitgaan. Daarom blijft de brief zijn volle betekenis voor de gemeente in elke tijd behouden.

Het leven dat in Christus Jezus is, is van vóór de tijden van de eeuwen. De Vader heeft in de eeuwigheid aan de Zoon beloofd dit leven te zullen geven (Tt 1:2). Aan wie? Aan allen die in de Zoon geloven (Jh 3:36; 1Jh 5:11-12). Geloof jij in de Zoon? Dan mag dat het anker zijn, waarvan de stormen waarover je in deze brief hoort en die je geloofsleven bedreigen, je niet kunnen losrukken.

2Tm 1:2. Het is mooi en bemoedigend dat Paulus je eerst laat zien wat onveranderlijk en eeuwig waar blijft voor ieder kind van God persoonlijk. Pas daarna spreekt hij over de gemeente in verval. Dat zal Timotheüs ook goed hebben gedaan. Paulus zegt nog meer wat hem goed zal doen. In zijn eerste brief noemt hij Timotheüs ‘mijn echt kind’. Hier noemt hij hem “[mijn] geliefd kind”. Dat doet hij om hem de warmte van het hart van een vader tegenover zijn zoon te laten voelen.

Als het geestelijk klimaat killer wordt, is het des te meer nodig de warme genegenheid voor elkaar te benadrukken. Juist in een tijd dat velen tegenstand bieden of zich van je afwenden, zijn uitingen van liefde de beste basis voor de aanmoediging tot een dienst. Niet alleen richting Timotheüs is deze uiting van liefde van belang. Je beluistert er ook in dat Paulus zich bij zijn naderende einde extra realiseert hoe dierbaar Timotheüs voor hem is.

Voor de uitoefening van de taken van Timotheüs is er geen betere wens denkbaar dan die Paulus hier uitspreekt. Ook in zijn eerste brief aan hem heeft Paulus hem deze dingen toegewenst. Dat laat zien dat je voor je persoonlijk leven altijd “genade, barmhartigheid, vrede van God [de] Vader en van Christus Jezus, onze Heer” nodig hebt. Het bewijst ook dat die voldoende zijn voor alle denkbare omstandigheden waarin je bent of terecht kunt komen.

Denk maar eens een ogenblik na over de rijke inhoud van de afzonderlijke woorden ‘genade’, ‘barmhartigheid’ en ‘vrede’. ‘Genade’ is Gods liefde voor mensen die het niet waard zijn, omdat zij door en door slecht zijn. ‘Barmhartigheid’ is Gods liefde voor mensen die zwak en onbekwaam zijn, die geen vermogen hebben om iets goeds te doen. Met genade en barmhartigheid is God in liefde tegemoetgekomen aan wat jij als zwakke en zondige mens nodig had. Toen je dat inzag, schonk Hij jou ook Zijn ‘vrede’. Nu je een kind van God bent, heb je diezelfde genade en barmhartigheid nodig om als kind van God te leven. Als je je dat bewust bent, zul je de vrede van God in je hart ervaren.

Denk ook maar eens een ogenblik na over de oorsprong ervan, de Personen van Wie ze komen. Het zijn ‘God de Vader’ en ‘Christus Jezus, onze Heer’. Ik neem aan dat je de Vader en de Heer Jezus sinds je bekering al beter hebt leren kennen. Je zult steeds meer reden hebben gekregen om de Vader en de Heer Jezus voor deze rijke gaven van genade, barmhartigheid en vrede te danken. Het is ook het eerste wat Paulus hier doet.

Lees nog eens 2 Timotheüs 1:1-2.

Verwerking: Welke bemoedigingen heb je in deze verzen ontdekt? Dank de Heer daarvoor.