Act 7:30 | DutKingComments | STEP | Mozes was veertig toen hij vluchtte. In de woestijn werden veertig jaren “vervuld” . Veertig is het getal van beproeving. In de kracht van zijn leven heeft God hem in de woestijn gevormd. Wie zou zo’n opleiding kiezen, in de eenzaamheid van de woestijn, als alle uitdagingen van het leven voor je liggen? Maar God heeft hem daar lessen geleerd die hij op een andere manier niet had kunnen leren. Mozes wordt door de Heer geroepen als hij tachtig jaar oud is. Dat is aan het einde van zijn natuurlijke leven, zoals hij dat zelf in Psalm 90 zegt ( ) . Voordat de Heer iemand kan gebruiken, moet een mens leren afzien van zijn natuurlijke capaciteiten. Dat heeft Mozes geleerd. Toch is het niet voldoende om niet te vertrouwen op eigen bekwaamheden. Nu moet hij leren vertrouwen op Gods kracht. Mozes is nu zover, dat God aan hem kan verschijnen. Dat doet Hij als Engel in een vlam van een braamstruik. Mozes’ aandacht wordt getrokken door het feit dat de braamstruik wel brandt, maar niet verteert ( ) . De braamstruik stelt de mens van nature voor, de zondige mens. Ook zien we er het hele volk Israël in dat in de vuuroven Egypte is. Tevens zien we dat God in het vuur is. Daarom verteert de braamstruik niet. God gebruikt het vuur van de beproeving om Zijn volk, en ons, te louteren. Wat niet met Hem in overeenstemming is, wordt door het vuur weggedaan. Daardoor gaan we steeds meer beantwoorden aan Zijn doel met ons en dat is dat we gaan lijken op de Heer Jezus. Hij is met ons in de beproeving ( ; ) . God ziet dat Mozes de struik nadert om het wondere verschijnsel te bezien. Hij maakt Zich aan Mozes bekend als de God van het verbond met de aartsvaders, met Abraham ( ) , Izaäk ( ) en Jakob ( ) . Dat is de grond waarop Hij gaat handelen. Hij waardeert het dat Mozes belangstelling voor Zijn openbaring toont, maar tegelijk handhaaft Hij Zijn heiligheid. Mozes is diep onder de indruk van Gods verschijning en Zijn woorden. Hij begint zeer te beven en durft niet verder te onderzoeken. Hij weet zich in de tegenwoordigheid van de heilige God. Waar God is, is heiligheid. God maakt hem duidelijk dat hij op heilige grond staat. Daarom moet hij zijn schoenen uitdoen (vgl. ) . Het besef van het staan op heilige grond ontbrak geheel en al bij de Raad tegenover wie Stéfanus stond, terwijl zij claimden in het heilige land te wonen. Nadat Mozes de juiste plaats tegenover God heeft ingenomen, vertelt God hem wat Hij heeft gezien en wat Hij van plan is te gaan doen. God vertelt hem dat Hij heeft gezien wat Zijn volk wordt aangedaan en dat Hij heeft gehoord hoe ze daarover jammeren. Hij is bekend met hun smarten. Dat brengt Hem tot handelen. Hij is nedergedaald om hen te verlossen en naar een land te brengen dat Hij voor hen heeft uitgezocht. En Mozes is de man die Hij wil gebruiken om dat voornemen uit te voeren. De Heer Jezus is naar de aarde neergedaald om mensen die onder het juk van de zonde zuchten, te verlossen. Evenals bij Israël sprak Hij niet vanuit de hemel, maar kwam Hij uit de hemel op aarde. Het is prachtig om te lezen dat God dit ellendige slavenvolk in Egypte “Mijn volk” noemt! Het is als de vader die zijn verloren zoon om de hals valt, terwijl deze zoon zijn vieze kleren nog aan heeft ( ) . Als Stéfanus op indrukwekkende wijze de openbaring van God aan Mozes heeft voorgesteld en Zijn opdracht aan hem om naar Egypte te gaan om Zijn volk te bevrijden, herhaalt hij de verwerping van Mozes als overste en rechter ( ; ) . Door in het meervoud te spreken, “zij” , maakt hij daarbij de zonde van de ene man tot een collectieve zonde, dat wil zeggen de zonde van het hele volk. Om de ernst ervan nog verder te onderstrepen spreekt Stéfanus van een verloochening van Mozes. En dat terwijl God aan Mozes verschenen was en door Hem tot hen was gezonden als overste en verlosser. Dit is een indrukwekkende illustratie van de verwerping van Christus, de Leidsman ten leven, door het Joodse volk (vgl. ) .

Acts 7:30

God verschijnt aan Mozes

Mozes was veertig toen hij vluchtte. In de woestijn werden veertig jaren “vervuld”. Veertig is het getal van beproeving. In de kracht van zijn leven heeft God hem in de woestijn gevormd. Wie zou zo’n opleiding kiezen, in de eenzaamheid van de woestijn, als alle uitdagingen van het leven voor je liggen? Maar God heeft hem daar lessen geleerd die hij op een andere manier niet had kunnen leren.

Mozes wordt door de Heer geroepen als hij tachtig jaar oud is. Dat is aan het einde van zijn natuurlijke leven, zoals hij dat zelf in Psalm 90 zegt (Ps 90:10). Voordat de Heer iemand kan gebruiken, moet een mens leren afzien van zijn natuurlijke capaciteiten. Dat heeft Mozes geleerd. Toch is het niet voldoende om niet te vertrouwen op eigen bekwaamheden. Nu moet hij leren vertrouwen op Gods kracht.

Mozes is nu zover, dat God aan hem kan verschijnen. Dat doet Hij als Engel in een vlam van een braamstruik. Mozes’ aandacht wordt getrokken door het feit dat de braamstruik wel brandt, maar niet verteert (Ex 3:3). De braamstruik stelt de mens van nature voor, de zondige mens. Ook zien we er het hele volk Israël in dat in de vuuroven Egypte is. Tevens zien we dat God in het vuur is. Daarom verteert de braamstruik niet.

God gebruikt het vuur van de beproeving om Zijn volk, en ons, te louteren. Wat niet met Hem in overeenstemming is, wordt door het vuur weggedaan. Daardoor gaan we steeds meer beantwoorden aan Zijn doel met ons en dat is dat we gaan lijken op de Heer Jezus. Hij is met ons in de beproeving (Dn 3:23-25; Js 63:9).

God ziet dat Mozes de struik nadert om het wondere verschijnsel te bezien. Hij maakt Zich aan Mozes bekend als de God van het verbond met de aartsvaders, met Abraham (Gn 15:13-14), Izaäk (Gn 26:3) en Jakob (Gn 46:1-3). Dat is de grond waarop Hij gaat handelen. Hij waardeert het dat Mozes belangstelling voor Zijn openbaring toont, maar tegelijk handhaaft Hij Zijn heiligheid.

Mozes is diep onder de indruk van Gods verschijning en Zijn woorden. Hij begint zeer te beven en durft niet verder te onderzoeken. Hij weet zich in de tegenwoordigheid van de heilige God. Waar God is, is heiligheid. God maakt hem duidelijk dat hij op heilige grond staat. Daarom moet hij zijn schoenen uitdoen (vgl. Jz 5:15). Het besef van het staan op heilige grond ontbrak geheel en al bij de Raad tegenover wie Stéfanus stond, terwijl zij claimden in het heilige land te wonen.

Nadat Mozes de juiste plaats tegenover God heeft ingenomen, vertelt God hem wat Hij heeft gezien en wat Hij van plan is te gaan doen. God vertelt hem dat Hij heeft gezien wat Zijn volk wordt aangedaan en dat Hij heeft gehoord hoe ze daarover jammeren. Hij is bekend met hun smarten. Dat brengt Hem tot handelen. Hij is nedergedaald om hen te verlossen en naar een land te brengen dat Hij voor hen heeft uitgezocht. En Mozes is de man die Hij wil gebruiken om dat voornemen uit te voeren.

De Heer Jezus is naar de aarde neergedaald om mensen die onder het juk van de zonde zuchten, te verlossen. Evenals bij Israël sprak Hij niet vanuit de hemel, maar kwam Hij uit de hemel op aarde. Het is prachtig om te lezen dat God dit ellendige slavenvolk in Egypte “Mijn volk” noemt! Het is als de vader die zijn verloren zoon om de hals valt, terwijl deze zoon zijn vieze kleren nog aan heeft (Lk 15:20).

Als Stéfanus op indrukwekkende wijze de openbaring van God aan Mozes heeft voorgesteld en Zijn opdracht aan hem om naar Egypte te gaan om Zijn volk te bevrijden, herhaalt hij de verwerping van Mozes als overste en rechter (Hd 7:35; Hd 7:27). Door in het meervoud te spreken, “zij”, maakt hij daarbij de zonde van de ene man tot een collectieve zonde, dat wil zeggen de zonde van het hele volk.

Om de ernst ervan nog verder te onderstrepen spreekt Stéfanus van een verloochening van Mozes. En dat terwijl God aan Mozes verschenen was en door Hem tot hen was gezonden als overste en verlosser. Dit is een indrukwekkende illustratie van de verwerping van Christus, de Leidsman ten leven, door het Joodse volk (vgl. Hd 3:14-15 ; Hd 4:10-12).