Deu 24:19 | DutKingComments | STEP | God handhaaft het recht van de zwakken. We worden terugverwezen naar wat God voor ons gedaan heeft. Dan zien we Iemand Die niet aan Zichzelf heeft gedacht, maar alleen aan onze belangen. Hij heeft ons bevrijd uit de macht van de zonde ten koste van Zichzelf. Dat is het voorbeeld voor onze houding tegenover de ander. Dat zien we in de gelijkenis die de Heer Jezus uitspreekt van de schuldenaar met een grote schuld die hem wordt kwijtgescholden. Deze man vergeet dat hem zoveel is kwijtgescholden. Dat blijkt uit het feit dat hij een ander die hem een veel kleinere schuld schuldig is, zonder barmhartigheid tot terugbetaling dwingt ( ) . Het gaat hier over het handhaven van de rechten van de ander. In de gemeente van God is het anders dan in de wereld. In de wereld is het eigen ik norm bij het handhaven van de rechten van de mens: ‘Ik heb recht, de ander is verplicht.’ De eigen rechten worden verdedigd. In de gemeente van God heeft mijn broeder alleen rechten en ik alleen plichten. Wij kunnen geen recht laten gelden. Het gaat erom wat God tegen mij zegt. Dat zegt Hij natuurlijk ook tegen de ander, maar dat is hier niet mijn zaak. De herinnering aan de eigen verdrukking en de bevrijding daaruit helpen om voor anderen die in verdrukking zijn op te komen. Wat op het land is blijven staan of aan de olijfboom en in de wijngaard is blijven hangen, mag niet door de eigenaar later nog eens worden ingezameld ( ) . God bepaalt dat de nalezing ervan voor hen is die geen andere steun hebben dan Hem. Wat niet is ingezameld, is door de maaiers vergeten. Zij hebben het over het hoofd gezien. Het is om zo te zeggen vrucht die soms niet voor de hand ligt. Zij, aan wie God deze vrucht van het land heeft toebedeeld, moeten er wel moeite voor doen om die vrucht te vinden en alsnog in te zamelen en ervan te genieten. Het wordt hun niet in de schoot geworpen of thuisbezorgd. Ruth moet actief zijn om zich die zegeningen toe te eigenen ( ) . Evenals de aansporing van gevolgd wordt door een herinnering aan de bevrijding uit Egypte, is dat ook het geval bij het nalezen van de oogst. Van wie barmhartigheid bewezen is, mag worden verwacht dat hij zelf barmhartigheid aan anderen zal bewijzen. De herinnering aan bewezen goedheid spoort aan tot het betonen van goedheid aan anderen.

Deuteronomy 24:19

Vreemdeling, wees en weduwe

God handhaaft het recht van de zwakken. We worden terugverwezen naar wat God voor ons gedaan heeft. Dan zien we Iemand Die niet aan Zichzelf heeft gedacht, maar alleen aan onze belangen. Hij heeft ons bevrijd uit de macht van de zonde ten koste van Zichzelf. Dat is het voorbeeld voor onze houding tegenover de ander. Dat zien we in de gelijkenis die de Heer Jezus uitspreekt van de schuldenaar met een grote schuld die hem wordt kwijtgescholden. Deze man vergeet dat hem zoveel is kwijtgescholden. Dat blijkt uit het feit dat hij een ander die hem een veel kleinere schuld schuldig is, zonder barmhartigheid tot terugbetaling dwingt (Mt 18:21-35).

Het gaat hier over het handhaven van de rechten van de ander. In de gemeente van God is het anders dan in de wereld. In de wereld is het eigen ik norm bij het handhaven van de rechten van de mens: ‘Ik heb recht, de ander is verplicht.’ De eigen rechten worden verdedigd. In de gemeente van God heeft mijn broeder alleen rechten en ik alleen plichten. Wij kunnen geen recht laten gelden. Het gaat erom wat God tegen mij zegt. Dat zegt Hij natuurlijk ook tegen de ander, maar dat is hier niet mijn zaak. De herinnering aan de eigen verdrukking en de bevrijding daaruit helpen om voor anderen die in verdrukking zijn op te komen.

Wat op het land is blijven staan of aan de olijfboom en in de wijngaard is blijven hangen, mag niet door de eigenaar later nog eens worden ingezameld (Lv 19:9-10 ; Lv 23:22). God bepaalt dat de nalezing ervan voor hen is die geen andere steun hebben dan Hem.

Wat niet is ingezameld, is door de maaiers vergeten. Zij hebben het over het hoofd gezien. Het is om zo te zeggen vrucht die soms niet voor de hand ligt. Zij, aan wie God deze vrucht van het land heeft toebedeeld, moeten er wel moeite voor doen om die vrucht te vinden en alsnog in te zamelen en ervan te genieten. Het wordt hun niet in de schoot geworpen of thuisbezorgd. Ruth moet actief zijn om zich die zegeningen toe te eigenen (Ru 2:2 ; 7).

Evenals de aansporing van Dt 24:17 gevolgd wordt door een herinnering aan de bevrijding uit Egypte, is dat ook het geval bij het nalezen van de oogst. Van wie barmhartigheid bewezen is, mag worden verwacht dat hij zelf barmhartigheid aan anderen zal bewijzen. De herinnering aan bewezen goedheid spoort aan tot het betonen van goedheid aan anderen.