Est 4:15 | DutKingComments | STEP | Esther is overtuigd van het belang van de opdracht van Mordechai. Ze ziet de noodzaak ervan in en geeft Mordechai antwoord ( ) . Nu neemt zij het initiatief en geeft Mordechai opdracht om iets te doen ( ) . Hij moet alle Joden in Susan verzamelen en tot een vasten voor haar oproepen. Ze roept niet op tot het organiseren van spelen en amusement om het gevaar te vergeten. Dat is wat de mensen in de wereld doen. Er moet drie dagen, nacht en dag, gevast worden. Dat betekent dat ze vasten gedurende de tijd dat het Pascha gegeten wordt, want het is de dertiende dag van de eerste maand ( ) . Het Pascha wordt ’s nachts gegeten ( ) , wat kan verklaren waarom Esther spreekt over nácht en dag vasten. Het feest van de uittocht wordt daardoor in dit twaalfde jaar van Ahasveros gevierd op een manier die tegengesteld is aan de manier waarop het voorgeschreven is. In plaats van dat er wordt gegeten en gedronken, wordt er niet gegeten en niet gedronken. Ze zal ook zelf vasten, met haar dienaressen, om zich op de cruciale ontmoeting met de koning voor te bereiden. Nog eens zegt ze dat haar gang naar de koning “niet overeenkomstig de wet is” . Vasthi is ongehoorzaam geweest door niet te komen; Esther is ongehoorzaam door ongevraagd te komen. De ongehoorzaamheid van Esther staat echter in verband met het beroep op de genade. Genade gaat altijd boven de wet. Al eerder is in dit hoofdstuk sprake van vasten ( ) . Daar is het een spontaan vasten als directe reactie op de bekendmaking van het uitroeien van alle Joden. Het vasten dat Esther hier afkondigt, is een opdracht. Wat we missen, is de vermelding van het gebed. In meerdere Schriftplaatsen waar over vasten wordt gesproken, zien we dat vasten samengaat met bidden ( ; ; ; ) . Vasten is geen doel op zichzelf, maar is bedoeld om zich in het gebed helemaal op een bepaalde zaak te kunnen toeleggen, zonder te denken aan lichamelijke behoeften. Het ontbreken van de vermelding van het gebed is in overeenstemming met de verborgen plaats die God in dit boek inneemt. Mordechai heeft haar voorgehouden dat ze zal omkomen als ze zich in diep stilzwijgen blijft hullen. Dat brengt haar tot de overweging dat ze misschien in leven zal blijven en dan het leven van haar volk zal redden als ze zich in de tegenwoordigheid van de koning begeeft. Ze neemt het risico van een zekere dood en spreekt de spreekwoordelijk geworden woorden: “Als ik dan omkom, [dan] kom ik om.” Dit zegt ze niet in wanhoop of hartstocht, maar in een heilig, vast voornemen om haar plicht te doen. De overweging is dat niets doen met zekerheid de dood geeft. Dan is het maar beter het te wagen, want er is niets te verliezen. Dit betekent dat ze zich overlevert aan genade. De dood verdient ze, genade kan ze krijgen. Ze durft te gaan, niet op de grondslag van de wet, maar op de grondslag van genade alleen. Dit is ook de redenering van de vier melaatse mannen in de tijd van Elisa als de stad Samaria is belegerd en wordt uitgehongerd. Die vier mannen hebben vanwege hun melaatsheid de dood in hun lichaam en vanwege de omsingeling door de vijand ook de hongerdood voor ogen. De enige mogelijkheid die zij zien om te overleven, is om naar de vijand te gaan. Als die hen doodt, is het afgelopen met hun leven, maar als die genadig is, kunnen ze blijven leven (vgl. ) . Zo hebben ook wij niets te verliezen. Als we ons leven willen behouden, zullen we het verliezen. Als we ons leven verliezen ter wille van de Heer Jezus, dat wil zeggen dat we ons uitleveren aan Hem en elk recht erop prijsgeven, zullen we het behouden ( ) . Ons leven zullen we sowieso verliezen. Dan is het maar beter het vrijwillig nu al te verliezen, zodat we in leven blijven. Zoals Esther Mordechai heeft gehoorzaamd ( ) , zo gehoorzaamt Mordechai Esther en doet wat zij hem heeft bevolen ( ) . Mordechai doet wat Esther zegt omdat Esther doet wat hij heeft gezegd. De Heer Jezus zal ook doen wat wij vragen, als wij doen wat Hij van ons vraagt.

Esther 4:15

Antwoord van Esther

Esther is overtuigd van het belang van de opdracht van Mordechai. Ze ziet de noodzaak ervan in en geeft Mordechai antwoord (Es 4:15). Nu neemt zij het initiatief en geeft Mordechai opdracht om iets te doen (Es 4:16). Hij moet alle Joden in Susan verzamelen en tot een vasten voor haar oproepen. Ze roept niet op tot het organiseren van spelen en amusement om het gevaar te vergeten. Dat is wat de mensen in de wereld doen.

Er moet drie dagen, nacht en dag, gevast worden. Dat betekent dat ze vasten gedurende de tijd dat het Pascha gegeten wordt, want het is de dertiende dag van de eerste maand (Es 3:12). Het Pascha wordt ’s nachts gegeten (Ex 12:8-10), wat kan verklaren waarom Esther spreekt over nácht en dag vasten. Het feest van de uittocht wordt daardoor in dit twaalfde jaar van Ahasveros gevierd op een manier die tegengesteld is aan de manier waarop het voorgeschreven is. In plaats van dat er wordt gegeten en gedronken, wordt er niet gegeten en niet gedronken.

Ze zal ook zelf vasten, met haar dienaressen, om zich op de cruciale ontmoeting met de koning voor te bereiden. Nog eens zegt ze dat haar gang naar de koning “niet overeenkomstig de wet is”. Vasthi is ongehoorzaam geweest door niet te komen; Esther is ongehoorzaam door ongevraagd te komen. De ongehoorzaamheid van Esther staat echter in verband met het beroep op de genade. Genade gaat altijd boven de wet.

Al eerder is in dit hoofdstuk sprake van vasten (Es 4:4). Daar is het een spontaan vasten als directe reactie op de bekendmaking van het uitroeien van alle Joden. Het vasten dat Esther hier afkondigt, is een opdracht. Wat we missen, is de vermelding van het gebed. In meerdere Schriftplaatsen waar over vasten wordt gesproken, zien we dat vasten samengaat met bidden (1Sm 7:6; Jr 14:12; Jl 1:14; Ea 8:21 ; 23). Vasten is geen doel op zichzelf, maar is bedoeld om zich in het gebed helemaal op een bepaalde zaak te kunnen toeleggen, zonder te denken aan lichamelijke behoeften. Het ontbreken van de vermelding van het gebed is in overeenstemming met de verborgen plaats die God in dit boek inneemt.

Mordechai heeft haar voorgehouden dat ze zal omkomen als ze zich in diep stilzwijgen blijft hullen. Dat brengt haar tot de overweging dat ze misschien in leven zal blijven en dan het leven van haar volk zal redden als ze zich in de tegenwoordigheid van de koning begeeft. Ze neemt het risico van een zekere dood en spreekt de spreekwoordelijk geworden woorden: “Als ik dan omkom, [dan] kom ik om.” Dit zegt ze niet in wanhoop of hartstocht, maar in een heilig, vast voornemen om haar plicht te doen.

De overweging is dat niets doen met zekerheid de dood geeft. Dan is het maar beter het te wagen, want er is niets te verliezen. Dit betekent dat ze zich overlevert aan genade. De dood verdient ze, genade kan ze krijgen. Ze durft te gaan, niet op de grondslag van de wet, maar op de grondslag van genade alleen.

Dit is ook de redenering van de vier melaatse mannen in de tijd van Elisa als de stad Samaria is belegerd en wordt uitgehongerd. Die vier mannen hebben vanwege hun melaatsheid de dood in hun lichaam en vanwege de omsingeling door de vijand ook de hongerdood voor ogen. De enige mogelijkheid die zij zien om te overleven, is om naar de vijand te gaan. Als die hen doodt, is het afgelopen met hun leven, maar als die genadig is, kunnen ze blijven leven (vgl. 2Kn 7:3-4).

Zo hebben ook wij niets te verliezen. Als we ons leven willen behouden, zullen we het verliezen. Als we ons leven verliezen ter wille van de Heer Jezus, dat wil zeggen dat we ons uitleveren aan Hem en elk recht erop prijsgeven, zullen we het behouden (Lk 9:24). Ons leven zullen we sowieso verliezen. Dan is het maar beter het vrijwillig nu al te verliezen, zodat we in leven blijven.

Zoals Esther Mordechai heeft gehoorzaamd (Es 2:10 ; 20), zo gehoorzaamt Mordechai Esther en doet wat zij hem heeft bevolen (Es 4:17). Mordechai doet wat Esther zegt omdat Esther doet wat hij heeft gezegd. De Heer Jezus zal ook doen wat wij vragen, als wij doen wat Hij van ons vraagt.