Exo 14:23-31 | DutKingComments | STEP | De verlossing is niet alleen een scheiding tussen het volk en de vijand, maar ook het volkomen oordeel over de hele legermacht van de farao. De HEERE ziet neer op het hele tafereel ( ) . Niets ontgaat Hem, Hij heeft de regie. Hij laat de farao optrekken tot het midden van de zee. Dan brengt Hij het leger van de Egyptenaren in verwarring en laat de wielen van de wagens wegzakken. Er kunnen natuurlijke verklaringen worden gezocht, maar hier zien we dat de HEERE het bewerkt. Dat geeft aanleiding Hem en Zijn wonderen te gedenken, zoals Asaf dat doet ( ) . Eerst lijkt het nog alsof de farao dezelfde weg kan gaan als het volk. Hij trekt ook de Rode Zee in. Het heeft de schijn alsof God met de farao is en tegen Zijn volk. Maar wat redding voor Israël betekent, betekent het oordeel voor de farao: “Door [het] geloof gingen zij door de Rode Zee als door een droog land, waardoor de Egyptenaren, toen zíj het probeerden, verzwolgen werden” ( ) . En dat oordeel is volkomen, zoals ook de redding volkomen is. Er blijft niet één vijand over. Niet één lid van het volk komt om. Zo is het ook met het werk van de Heer Jezus op het kruis. Daar lijkt het ook alsof God tegen Hem is en meewerkt met Zijn vijanden. De opstanding maakt echter duidelijk aan welke kant God staat. Dat is alleen door het geloof te begrijpen en te aanvaarden. In het oordeel dat de Heer Jezus op het kruis heeft gedragen, is de overwinning op de satan besloten. Zijn opstanding is het bewijs dat de overwinning over de zonde, de satan, de dood en de wereld volkomen is. In Zijn overwinning is die van Zijn volk besloten.

Exodus 14:23-31

Het leger van de farao komt om

De verlossing is niet alleen een scheiding tussen het volk en de vijand, maar ook het volkomen oordeel over de hele legermacht van de farao. De HEERE ziet neer op het hele tafereel (Ex 14:24). Niets ontgaat Hem, Hij heeft de regie. Hij laat de farao optrekken tot het midden van de zee. Dan brengt Hij het leger van de Egyptenaren in verwarring en laat de wielen van de wagens wegzakken. Er kunnen natuurlijke verklaringen worden gezocht, maar hier zien we dat de HEERE het bewerkt. Dat geeft aanleiding Hem en Zijn wonderen te gedenken, zoals Asaf dat doet (Ps 77:12 ; 17 ; 20-21).

Eerst lijkt het nog alsof de farao dezelfde weg kan gaan als het volk. Hij trekt ook de Rode Zee in. Het heeft de schijn alsof God met de farao is en tegen Zijn volk. Maar wat redding voor Israël betekent, betekent het oordeel voor de farao: “Door [het] geloof gingen zij door de Rode Zee als door een droog land, waardoor de Egyptenaren, toen zíj het probeerden, verzwolgen werden” (Hb 11:29). En dat oordeel is volkomen, zoals ook de redding volkomen is. Er blijft niet één vijand over. Niet één lid van het volk komt om.

Zo is het ook met het werk van de Heer Jezus op het kruis. Daar lijkt het ook alsof God tegen Hem is en meewerkt met Zijn vijanden. De opstanding maakt echter duidelijk aan welke kant God staat. Dat is alleen door het geloof te begrijpen en te aanvaarden. In het oordeel dat de Heer Jezus op het kruis heeft gedragen, is de overwinning op de satan besloten. Zijn opstanding is het bewijs dat de overwinning over de zonde, de satan, de dood en de wereld volkomen is. In Zijn overwinning is die van Zijn volk besloten.

Israël gelooft in de HEERE en in Mozes

Het volk bereikt het droge. De man die in Romeinen 7 als het ware wegzakt in het moeras, krijgt vaste grond onder de voeten, wat hij in het geloof tot uitdrukking brengt door in te stemmen met de waarheid: “Zo is er dan nu geen veroordeling voor hen die in Christus Jezus zijn” (Rm 8:1). Dat is ook wat de gelovige tot uitdrukking brengt als hij zich laat dopen. In het gaan door de Rode Zee zien we een beeld van de doop. Zoals de Israëlieten zich door het gaan door de zee bij Mozes voegen (1Ko 10:1-2), zo voegt de gelovige zich door de doop bij een gestorven Christus (Rm 6:3-4).

Israël ziet de dode lichamen (vgl. Js 66:24). Ze zien het bewijs van de volkomen bevrijding van de macht van de vijand. Zijn heerschappij is tenietgedaan. Ze zijn onder de indruk geweest van de macht van de vijand, ze zijn er doodsbang voor geweest; nu zijn ze onder de indruk van de macht van God. Israël erkent de machtige daad van de HEERE.

Zij zijn vervuld met eerbied voor Hem en voor Mozes, Zijn dienaar. Als we de vrijmaking van de macht van de zonde hebben begrepen, zal dat ons vervullen met ontzag en bewondering voor God en voor Zijn Zoon door Wie God dit tot stand heeft gebracht. Het gevolg is dat we Hem gaan lofzingen en eren, zoals we dat in het volgende hoofdstuk zien.