Exo 34:23 | DutKingComments | STEP | De herhaling van diverse inzettingen laat zien dat ook hierin geen verandering is gekomen. De zonde van de mens zal God er nooit toe brengen dat Hij Zijn maatstaven van heiligheid en gerechtigheid aanpast. Gods rechten op de toewijding van Zijn volk en op al hun bezit komen tot uiting in de drie grote feesten die de HEERE nog een keer aan Zijn volk te kennen geeft. Het eerste feest is het Feest van de ongezuurde broden, dat onmiddellijk verbonden is aan het Pascha. Dit feest geeft aan dat Hij een volk wil zien dat het zuurdeeg – zuurdeeg is een beeld van de zonde in al zijn vormen – heeft weggedaan en dat zich voedt met goede dingen. Hij wil dat hun leven een feest is voor Hem en voor hen. Daarmee hangt samen Zijn recht op “alles wat de baarmoeder opent” , met als extra accent dat een eerstgeborene moet worden vrijgekocht. In het recht op de eerstgeborene wil Hij dat zij Zijn recht erkennen op alles wat zij bezitten. Dan zullen ze niet met lege handen (harten) voor Hem verschijnen. Als ze bij Hem komen, zullen ze iets bij zich hebben om aan Hem te offeren als uiting van de rechten die Hij op hen heeft en ook als uiting van hun dankbaarheid dat ze Zijn volk mogen zijn. Hij heeft recht op ons gekregen door het werk van Zijn Zoon, waardoor we vrijgekocht zijn uit de macht van de zonde. Hij wil dat Israël de sabbat houdt als een rustdag. Dan kunnen ze zich speciaal bezinnen op wat Hij heeft gezegd. Ook wil Hij dat ze drie keer per jaar bij Hem in Zijn huis komen met de beste vruchten van het land. Ze hoeven zich geen zorgen te maken voor wat ze achterlaten. Daarvoor zal Hij zorgen. Het tweede feest, het Wekenfeest of Pinksterfeest, dat zeven weken na het Pascha gehouden wordt, is het feest ter gelegenheid van de eerste vruchten van het land. Dit feest wordt verbonden aan het aanbieden van de eerste schoof van de oogst aan de HEERE. Het gaat om de eerste vruchten van de oogst. “Christus” is als “Eersteling” uit de doden opgestaan ( ) . In de opstanding heeft Hij ook allen met Zich verbonden die Hij door Zijn werk op het kruis heeft verlost. Zij zijn eerstelingen van een nieuwe schepping ( ) . Het derde grote feest, het Loofhuttenfeest, is het feest van de inzameling aan het einde van het jaar. Dan wordt de volle oogst binnengehaald. Het spreekt van de vernieuwing van alle dingen in overeenstemming met Gods plan. Wat nu al voor Christus en de Zijnen geldt, zal dan in de hele schepping te zien zijn. De schepping levert dan zijn volle vrucht voor God die Hem wordt aangeboden door allen die er deel van mogen uitmaken. Door deze inzettingen te onderhouden kunnen ze hun liefde voor Hem tot uiting brengen. Liefde zal Hem willen gehoorzamen en zal Hem vertrouwen. Dat wil Hij graag bij Zijn volk zien. Dat heeft te maken met oog hebben voor de betrekkingen die God heeft gegeven en het respect voor de tederheid daarvan. In natuurlijk opzicht laat God dat zien door het verbod om een bokje te koken in de melk van zijn moeder. Zo onnatuurlijk als dat is, zo onnatuurlijk is het om God niet met een verlangend hart te geven wat Hem toekomt. Mozes krijgt de opdracht dit alles op te schrijven. Wat opgeschreven is, ligt vast als een herinnering voor het huidige geslacht en om door te geven aan de volgende geslachten ( ) . Gods zorg is er ook voor de toekomst, dat de Zijnen altijd zullen weten wat Hij wil. Door hun zonde met het gouden kalf is ook hun begrip verminderd van wat God heeft gezegd. Zonde heeft altijd tot gevolg dat we het zicht op Gods gedachten zijn kwijtgeraakt of die in elk geval minder begrijpen. Daarom moeten we eraan herinnerd worden door het Woord.

Exodus 34:23

Herhaling van diverse inzettingen

De herhaling van diverse inzettingen laat zien dat ook hierin geen verandering is gekomen. De zonde van de mens zal God er nooit toe brengen dat Hij Zijn maatstaven van heiligheid en gerechtigheid aanpast. Gods rechten op de toewijding van Zijn volk en op al hun bezit komen tot uiting in de drie grote feesten die de HEERE nog een keer aan Zijn volk te kennen geeft.

Het eerste feest is het Feest van de ongezuurde broden, dat onmiddellijk verbonden is aan het Pascha. Dit feest geeft aan dat Hij een volk wil zien dat het zuurdeeg – zuurdeeg is een beeld van de zonde in al zijn vormen – heeft weggedaan en dat zich voedt met goede dingen. Hij wil dat hun leven een feest is voor Hem en voor hen.

Daarmee hangt samen Zijn recht op “alles wat de baarmoeder opent”, met als extra accent dat een eerstgeborene moet worden vrijgekocht. In het recht op de eerstgeborene wil Hij dat zij Zijn recht erkennen op alles wat zij bezitten. Dan zullen ze niet met lege handen (harten) voor Hem verschijnen. Als ze bij Hem komen, zullen ze iets bij zich hebben om aan Hem te offeren als uiting van de rechten die Hij op hen heeft en ook als uiting van hun dankbaarheid dat ze Zijn volk mogen zijn. Hij heeft recht op ons gekregen door het werk van Zijn Zoon, waardoor we vrijgekocht zijn uit de macht van de zonde.

Hij wil dat Israël de sabbat houdt als een rustdag. Dan kunnen ze zich speciaal bezinnen op wat Hij heeft gezegd. Ook wil Hij dat ze drie keer per jaar bij Hem in Zijn huis komen met de beste vruchten van het land. Ze hoeven zich geen zorgen te maken voor wat ze achterlaten. Daarvoor zal Hij zorgen.

Het tweede feest, het Wekenfeest of Pinksterfeest, dat zeven weken na het Pascha gehouden wordt, is het feest ter gelegenheid van de eerste vruchten van het land. Dit feest wordt verbonden aan het aanbieden van de eerste schoof van de oogst aan de HEERE. Het gaat om de eerste vruchten van de oogst. “Christus” is als “Eersteling” uit de doden opgestaan (1Ko 15:23a). In de opstanding heeft Hij ook allen met Zich verbonden die Hij door Zijn werk op het kruis heeft verlost. Zij zijn eerstelingen van een nieuwe schepping (Jk 1:18).

Het derde grote feest, het Loofhuttenfeest, is het feest van de inzameling aan het einde van het jaar. Dan wordt de volle oogst binnengehaald. Het spreekt van de vernieuwing van alle dingen in overeenstemming met Gods plan. Wat nu al voor Christus en de Zijnen geldt, zal dan in de hele schepping te zien zijn. De schepping levert dan zijn volle vrucht voor God die Hem wordt aangeboden door allen die er deel van mogen uitmaken.

Door deze inzettingen te onderhouden kunnen ze hun liefde voor Hem tot uiting brengen. Liefde zal Hem willen gehoorzamen en zal Hem vertrouwen. Dat wil Hij graag bij Zijn volk zien. Dat heeft te maken met oog hebben voor de betrekkingen die God heeft gegeven en het respect voor de tederheid daarvan. In natuurlijk opzicht laat God dat zien door het verbod om een bokje te koken in de melk van zijn moeder. Zo onnatuurlijk als dat is, zo onnatuurlijk is het om God niet met een verlangend hart te geven wat Hem toekomt.

Mozes krijgt de opdracht dit alles op te schrijven. Wat opgeschreven is, ligt vast als een herinnering voor het huidige geslacht en om door te geven aan de volgende geslachten (Js 30:8). Gods zorg is er ook voor de toekomst, dat de Zijnen altijd zullen weten wat Hij wil. Door hun zonde met het gouden kalf is ook hun begrip verminderd van wat God heeft gezegd. Zonde heeft altijd tot gevolg dat we het zicht op Gods gedachten zijn kwijtgeraakt of die in elk geval minder begrijpen. Daarom moeten we eraan herinnerd worden door het Woord.