Gen 42:5 | DutKingComments | STEP | Na de wijsheid die Jozef in het vorige hoofdstuk toont tegenover de farao, zien we in dit hoofdstuk en de volgende hoofdstukken zijn wijsheid ten opzichte van zijn broers. Tijdens het hele gebeuren met Jozef wordt ons niets vermeld van de lotgevallen van Jakob en zijn zonen. Het is alsof de Geest van God daarmee zegt: ‘Na hun misdaad, en nu Jozef niet meer in hun midden is, heb Ik niets meer over hen mee te delen.’ Het is de geschiedenis van Israël na de verwerping van de Heer Jezus. Israël is nu “Lo-Ammi” , dat betekent ‘niet Mijn volk’ ( ) . Dat wil niet zeggen dat God hen en Zijn beloften aan hen vergeten is. Hij wacht tot het gunstige moment is aangebroken om de draad weer met hen op te nemen. En dat gebeurt allemaal in verbinding met de ware Jozef, de Heer Jezus. Er is een groot verschil in de manier waarop Jozef met de Egyptenaren omgaat die honger hebben en hoe hij met zijn broers omgaat. De broers hebben een grote schuld op zich vanwege de verwerping van hun broer. Daarom moet er in hen een diep werk van berouw plaatsvinden, voordat ze de zegen kunnen ontvangen. Dit geldt ook voor de Joden in de toekomst, vlak voor de komst van de Heer Jezus. Dat berouw zal bewerkt worden door wat ze in de grote verdrukking meemaken. Bij de broers wordt het berouw bewerkt door de manier waarop Jozef met hen omgaat. Net als de verloren zoon door honger naar huis wordt gedreven ( ) , zo drijft de honger de broers naar Jozef. Zij hebben geen bijzondere plaats meer onder de volken, want zij bevinden zich “te midden van [anderen] die kwamen” om koren te kopen. Toch bewaart de Geest van God hun aparte plaats die ze voor het geloof hebben door te spreken over “de zonen van Israël” en niet over ‘de zonen van Jakob’, wat wel begrijpelijk zou zijn geweest. Ook in ons leven laat God wel eens perioden van ‘honger’ toe, beproevingen, waardoor Hij ons ertoe wil brengen tot de Heer Jezus de toevlucht te nemen of tot Hem terug te keren. Hij wil dat Christus, de ware Jozef, Zijn ware plaats in ons leven krijgt. Jakob laat Benjamin niet met de broers meegaan. Hij kent zijn zonen. Mogelijk is er toch twijfel bij hem over hun verhaal dat ze over Jozef hebben gedaan. Misschien dat ze ook Benjamin zullen opofferen om hun eigen belangen zeker te stellen. Benjamin is in de plaats van Jozef zijn lievelingszoon geworden, de overgebleven zoon van zijn lievelingsvrouw Rachel. Meer dan twintig jaren zijn er voorbijgegaan wanneer de broers voor Jozef verschijnen en zich voor hem neerbuigen, zonder dat ze hem herkennen. De omstandigheden zijn totaal veranderd. Jozef is na de farao de machtigste man van Egypte. De hele wereld is van hem afhankelijk voor voedsel.

Genesis 42:5

Inleiding

Na de wijsheid die Jozef in het vorige hoofdstuk toont tegenover de farao, zien we in dit hoofdstuk en de volgende hoofdstukken zijn wijsheid ten opzichte van zijn broers. Tijdens het hele gebeuren met Jozef wordt ons niets vermeld van de lotgevallen van Jakob en zijn zonen. Het is alsof de Geest van God daarmee zegt: ‘Na hun misdaad, en nu Jozef niet meer in hun midden is, heb Ik niets meer over hen mee te delen.’

Het is de geschiedenis van Israël na de verwerping van de Heer Jezus. Israël is nu “Lo-Ammi”, dat betekent ‘niet Mijn volk’ (Hs 1:9). Dat wil niet zeggen dat God hen en Zijn beloften aan hen vergeten is. Hij wacht tot het gunstige moment is aangebroken om de draad weer met hen op te nemen. En dat gebeurt allemaal in verbinding met de ware Jozef, de Heer Jezus.

Tien broers gaan koren kopen

Er is een groot verschil in de manier waarop Jozef met de Egyptenaren omgaat die honger hebben en hoe hij met zijn broers omgaat. De broers hebben een grote schuld op zich vanwege de verwerping van hun broer. Daarom moet er in hen een diep werk van berouw plaatsvinden, voordat ze de zegen kunnen ontvangen. Dit geldt ook voor de Joden in de toekomst, vlak voor de komst van de Heer Jezus. Dat berouw zal bewerkt worden door wat ze in de grote verdrukking meemaken.

Bij de broers wordt het berouw bewerkt door de manier waarop Jozef met hen omgaat. Net als de verloren zoon door honger naar huis wordt gedreven (Lk 15:17-18), zo drijft de honger de broers naar Jozef. Zij hebben geen bijzondere plaats meer onder de volken, want zij bevinden zich “te midden van [anderen] die kwamen” om koren te kopen. Toch bewaart de Geest van God hun aparte plaats die ze voor het geloof hebben door te spreken over “de zonen van Israël” en niet over ‘de zonen van Jakob’, wat wel begrijpelijk zou zijn geweest.

Ook in ons leven laat God wel eens perioden van ‘honger’ toe, beproevingen, waardoor Hij ons ertoe wil brengen tot de Heer Jezus de toevlucht te nemen of tot Hem terug te keren. Hij wil dat Christus, de ware Jozef, Zijn ware plaats in ons leven krijgt.

Jakob laat Benjamin niet met de broers meegaan. Hij kent zijn zonen. Mogelijk is er toch twijfel bij hem over hun verhaal dat ze over Jozef hebben gedaan. Misschien dat ze ook Benjamin zullen opofferen om hun eigen belangen zeker te stellen. Benjamin is in de plaats van Jozef zijn lievelingszoon geworden, de overgebleven zoon van zijn lievelingsvrouw Rachel.

Meer dan twintig jaren zijn er voorbijgegaan wanneer de broers voor Jozef verschijnen en zich voor hem neerbuigen, zonder dat ze hem herkennen. De omstandigheden zijn totaal veranderd. Jozef is na de farao de machtigste man van Egypte. De hele wereld is van hem afhankelijk voor voedsel.