Hos 6:4 | DutKingComments | STEP | Met dit vers begint een nieuw gedeelte, een nieuwe profetische toespraak. Waarschijnlijk kunnen we dit gedeelte plaatsen in de tijd van koning Pekah, die door de moord op koning Pekahia de regering over de tien stammen in handen neemt ( ; vgl. ) . Na een ‘tussenzin’ – die loopt van Hosea 5:15-6:3 en handelt over het berouw en herstel van Israël – neemt Hosea hier weer zijn gewone taak van waarschuwen op zich. De HEERE spreekt. Hij vraagt in heilige toorn wat Hij met Efraïm en Juda zal doen, zoals iemand in hevige verontwaardiging vraagt hoe hij een ontdekt kwaad rechtvaardig zal straffen. Uit dit vers blijkt hoe God als het ware met Zichzelf worstelt om het hart van het volk te bereiken. De boodschap beweegt zich heen en weer tussen de genegenheid van het Goddelijk hart en de verdorvenheid van de mens. Het lijkt alsof God niet meer weet wat Hij doen moet. Natuurlijk spreekt Hij menselijkerwijs (vgl. ) . Efraïm en Juda vallen nu onder een gemeenschappelijk oordeel. Hun liefde is slechts vluchtig en oppervlakkig, zoals de dauw die ’s morgens vroeg over de velden ligt. Een prachtig gezicht, die schittering. Maar hoe snel is de dauw weer verdwenen. Wat een contrast vormt de vlug verdwijnende dauw met de HEERE Die is als de opgang bij de dageraad ( ) . Gestaag komt de zon op en blijft de hele dag schijnen. Zo is de liefde van de HEERE voor Zijn volk. Ze mogen daarvan blijven genieten. Hun liefde is echter kortstondig. Als het volk bij het ontstaan van de natie onder Mozes zijn liefde voor God verklaart ( ) , is dat ook slechts een tijdelijke zaak gebleken. In hun geschiedenis zijn er steeds bepaalde momenten geweest dat zij met God willen leven, maar het zijn slechts flikkeringen, tijdelijke liefdesuitingen, die zo weer verdwenen zijn. Vaak is onze liefde ook zo, veranderlijk, op- en neergaand. God zij dank dat Zijn liefde voor ons niet zo is. De liefde die hier wordt bedoeld, kan de liefde voor God zijn, maar het kan ook om de liefde voor de naaste gaan. In elk geval zijn hun liefdesuitingen slechts schijn.

Hosea 6:4

De HEERE overlegt bij Zichzelf

Met dit vers begint een nieuw gedeelte, een nieuwe profetische toespraak. Waarschijnlijk kunnen we dit gedeelte plaatsen in de tijd van koning Pekah, die door de moord op koning Pekahia de regering over de tien stammen in handen neemt (2Kn 15:25; vgl. Hs 6:8 ; Hs 7:7). Na een ‘tussenzin’ – die loopt van Hosea 5:15-6:3 en handelt over het berouw en herstel van Israël – neemt Hosea hier weer zijn gewone taak van waarschuwen op zich. De HEERE spreekt. Hij vraagt in heilige toorn wat Hij met Efraïm en Juda zal doen, zoals iemand in hevige verontwaardiging vraagt hoe hij een ontdekt kwaad rechtvaardig zal straffen.

Uit dit vers blijkt hoe God als het ware met Zichzelf worstelt om het hart van het volk te bereiken. De boodschap beweegt zich heen en weer tussen de genegenheid van het Goddelijk hart en de verdorvenheid van de mens. Het lijkt alsof God niet meer weet wat Hij doen moet. Natuurlijk spreekt Hij menselijkerwijs (vgl. Js 5:4).

Efraïm en Juda vallen nu onder een gemeenschappelijk oordeel. Hun liefde is slechts vluchtig en oppervlakkig, zoals de dauw die ’s morgens vroeg over de velden ligt. Een prachtig gezicht, die schittering. Maar hoe snel is de dauw weer verdwenen. Wat een contrast vormt de vlug verdwijnende dauw met de HEERE Die is als de opgang bij de dageraad (Hs 6:3). Gestaag komt de zon op en blijft de hele dag schijnen. Zo is de liefde van de HEERE voor Zijn volk. Ze mogen daarvan blijven genieten. Hun liefde is echter kortstondig.

Als het volk bij het ontstaan van de natie onder Mozes zijn liefde voor God verklaart (Jr 2:2), is dat ook slechts een tijdelijke zaak gebleken. In hun geschiedenis zijn er steeds bepaalde momenten geweest dat zij met God willen leven, maar het zijn slechts flikkeringen, tijdelijke liefdesuitingen, die zo weer verdwenen zijn. Vaak is onze liefde ook zo, veranderlijk, op- en neergaand. God zij dank dat Zijn liefde voor ons niet zo is.

De liefde die hier wordt bedoeld, kan de liefde voor God zijn, maar het kan ook om de liefde voor de naaste gaan. In elk geval zijn hun liefdesuitingen slechts schijn.