Isa 26:19 | DutKingComments | STEP | is het antwoord op de belijdenis van het vorige vers. Het plaatst ons weer terug in de tijd van Jesaja. Het zojuist in geloof gezongen loflied bevat een geweldige bemoediging voor het geloof, namelijk dat God Zijn beloften houdt. Hij doet dat in de opstanding ( ) . Hier vinden we in het Oude Testament de waarheid van de opstanding (vgl. ) . Denken aan de opstanding in de toekomst geeft kracht om vandaag te leven vanuit het geloof in de toekomst. In dit geloof roept Jesaja op om te juichen, want in tegenstelling tot de dode onderdrukkers ( ) zullen de vromen wel uit de dood opstaan. Jesaja spreekt tot de HEERE over “Uw doden” . Dit zijn “de doden in Christus” ( ), “de doden die in de Heer sterven” ( ) . Anders dan in Jesaja 25 , waar we een prachtige verwijzing naar de opstanding vinden ( ) , gaat het hier om de herleving van Israël als volk. Mogelijk bedoelt Jesaja met “Uw doden” de herleving van de verloren en dood gewaande tien stammen van Israël en met “mijn dood lichaam” het herstel van het volk Israël als geheel ( ) . Israël zal als het ware uit de dood tot leven komen ( ; ; ) . Dat gebeurt als de HEERE de verbinding met Zijn volk weer opneemt, een verbinding die niet definitief is af gebroken, maar tijdelijk onder broken. De dauw is een beeld van zegen, van verkwikking en levenwekkende kracht. Zo is de HEERE voor Zijn volk ( ) . Dauw, waarmee het nieuw ontstane overblijfsel van Zijn volk wordt bedoeld ( ; ) , hoort bij het aanbreken van de dag, bij het licht. De nacht en de dood zijn voorbij. Het leven is hergeven aan wie “woont in het stof” , aan hen bij wie nauwelijks iets van leven meer te zien was. “De aarde zal de gestorvenen baren” , het leven uit de dood kan tevoorschijn komen en ongestoord gaan groeien en bloeien en tot volle rijpheid komen als een vrucht die tot eer is van de HEERE. De aanneming van het overblijfsel is niets anders dan leven uit de doden ( ) .

Isaiah 26:19

Geloof in de opstanding

Js 26:19 is het antwoord op de belijdenis van het vorige vers. Het plaatst ons weer terug in de tijd van Jesaja. Het zojuist in geloof gezongen loflied bevat een geweldige bemoediging voor het geloof, namelijk dat God Zijn beloften houdt. Hij doet dat in de opstanding (Hb 11:39-40). Hier vinden we in het Oude Testament de waarheid van de opstanding (vgl. Jb 19:25-27).

Denken aan de opstanding in de toekomst geeft kracht om vandaag te leven vanuit het geloof in de toekomst. In dit geloof roept Jesaja op om te juichen, want in tegenstelling tot de dode onderdrukkers (Js 26:14) zullen de vromen wel uit de dood opstaan. Jesaja spreekt tot de HEERE over “Uw doden”. Dit zijn “de doden in Christus” (1Th 4:16), “de doden die in de Heer sterven” (Op 14:13). Anders dan in Jesaja 25, waar we een prachtige verwijzing naar de opstanding vinden (Js 25:8), gaat het hier om de herleving van Israël als volk.

Mogelijk bedoelt Jesaja met “Uw doden” de herleving van de verloren en dood gewaande tien stammen van Israël en met “mijn dood lichaam” het herstel van het volk Israël als geheel (Hs 6:2). Israël zal als het ware uit de dood tot leven komen (Ez 37:1-10; Dn 12:2; Rm 11:15). Dat gebeurt als de HEERE de verbinding met Zijn volk weer opneemt, een verbinding die niet definitief is afgebroken, maar tijdelijk onderbroken.

De dauw is een beeld van zegen, van verkwikking en levenwekkende kracht. Zo is de HEERE voor Zijn volk (Hs 14:6a). Dauw, waarmee het nieuw ontstane overblijfsel van Zijn volk wordt bedoeld (Mi 5:6a; Ps 110:3), hoort bij het aanbreken van de dag, bij het licht. De nacht en de dood zijn voorbij. Het leven is hergeven aan wie “woont in het stof”, aan hen bij wie nauwelijks iets van leven meer te zien was. “De aarde zal de gestorvenen baren”, het leven uit de dood kan tevoorschijn komen en ongestoord gaan groeien en bloeien en tot volle rijpheid komen als een vrucht die tot eer is van de HEERE. De aanneming van het overblijfsel is niets anders dan leven uit de doden (Rm 11:15).