Isa 34:8-10 | DutKingComments | STEP | In het eindoordeel over alle volken neemt het oordeel over Edom een speciale plaats in ( ) . Maar eerst komt het oordeel van de HEERE in de hemel, dat wil zeggen dat Hij bestraffing zal brengen over “de legermacht van de hoogte in de hoogte” ( ) . Zonde is in de hemel begonnen door de opstand van de satan en aan het einde zal de satan uit de hemel worden “neergeworpen op de aarde” ( ) . Vervolgens komt het oordeel over de volken die verzameld zijn in Edom, het volk dat de HEERE noemt: “Het volk dat Ik geslagen heb met de ban.” Wat met de ban geslagen is, behoort aan God. Dat betekent voor alles wat leeft, dat het gedood moet worden. Edom is hét broedervolk en vertegenwoordigt al die volken die nauw met Israël verbonden hadden moeten zijn, maar zich juist hebben onderscheiden door een diepe haat tegenover Juda te koesteren en te uiten. Daarom is Edom een tegenbeeld van Israël ( ; ) . Ze hebben altijd met intens leedvermaak het leed gadegeslagen dat Israël is aangedaan en ze hebben zelfs met groot genoegen dat leed vergroot ( ; ) . Edom is in die haat en dat leedvermaak de vertegenwoordiger van de haat van de Godvijandige wereldmacht. Alle vijandige machten, zoals Babel en Moab, geven elk een speciale vorm van vijandschap weer die bij alle machten aanwezig is, maar in een bepaald volk bijzonder naar voren komt. Het zwaard is het zwaard van Gods toorn. Dat het dronken is geworden in de hemel, wil zeggen dat de hemel geheel vervuld is van Gods toorn en door die toorn gezuiverd is. Zó daalt het zwaard neer op Edom en richt een vreselijke slachting aan ( ; vgl. ) . Klein, “lammeren” , “bokken” , “rammen” , dat is de gewone man, en groot, “ossen” , “stieren” , dat zijn de leiders, worden in massa gedood. Het bloed stroomt in grote hoeveelheden ( ) . Het woord “offer” is in het Hebreeuws zebah . Zebah is de naam van een van de Midianitische vorsten die door de bevrijder Gideon en zijn mannen is gedood, nadat Midian Israël heeft onderdrukt ( ) . Dit woord voor ‘offer’ komt in de betekenis van Godsgericht slechts drie keer voor in het Oude Testament. Het komt voor in verbinding met Israël ( ) , met Gog ( ; vgl. ) en hier met Edom. Bozra is evenals Teman een van de hoofdsteden van Edom. Het is ook een centraal in Edom gelegen vesting. Het is de plaats waar de laatste slachting zal gebeuren, voordat het vrederijk aanbreekt ( ) . Op die plaats hebben de vijanden van Gods volk zich verzameld om tegen Israël strijd te gaan voeren. Hun plan zal niet doorgaan omdat Christus Zelf tussenbeide zal komen. De dag van wraak die de HEERE dan zal houden, is een vergelding voor alle onrecht dat Sion is aangedaan ( ) . De HEERE komt op voor Sion. Met de verdelging van de inwoners wordt ook het land verwoest. Edom wordt door het oordeel van de HEERE een gebied dat aan de hel doet denken met altijd brandend vuur en altijd opstijgende rook ( ; ; ) . Het zal er ook afschuwelijk stinken. Gedurende het hele duizendjarig vrederijk zal het een monument, een waarschuwing en een herinnering zijn aan wat de zonde tot gevolg heeft. Er zal een totale woestenij zijn. Geen mens zal er meer te vinden zijn. Met volstrekte precisie worden de uitgestrektheid en de inhoud van het gebied door de HEERE vastgelegd, wat wordt aangegeven door het gebruik van meetsnoer en paslood ( ) . Alle glorie van Edom is ten einde ( ) . Alle trotse edelen zijn verdwenen. Een nieuwe koning zal zich niet aandienen. De plaatsen van zijn vroegere pracht en praal, de burchten of paleizen, verwilderen en worden behuizingen van allerlei onrein en wild gedierte en een groeiplaats van allerlei onkruid ( ) . Zoals Jeruzalem een eeuwig erfdeel is voor het volk Israël, zo zal Edom een eeuwig erfdeel zijn voor de wilde dieren van de woestijn. Naast een letterlijke vervulling van deze oordeelsprofetie kunnen we hier ook een symbolische beschrijving ontdekken van de woestheid en verderfelijkheid waarop alle werken van het vlees en menselijke inspanningen uitlopen. Er is hier ook een woordspeling in het Hebreeuws tussen Adam, dat is ‘mens’, ‘rode aarde’, en Edom dat is ‘rood’.

Isaiah 34:8-10

Het zwaard van de HEERE daalt neer op Edom

In het eindoordeel over alle volken neemt het oordeel over Edom een speciale plaats in (Js 34:5). Maar eerst komt het oordeel van de HEERE in de hemel, dat wil zeggen dat Hij bestraffing zal brengen over “de legermacht van de hoogte in de hoogte” (Js 24:21). Zonde is in de hemel begonnen door de opstand van de satan en aan het einde zal de satan uit de hemel worden “neergeworpen op de aarde” (Op 12:9). Vervolgens komt het oordeel over de volken die verzameld zijn in Edom, het volk dat de HEERE noemt: “Het volk dat Ik geslagen heb met de ban.” Wat met de ban geslagen is, behoort aan God. Dat betekent voor alles wat leeft, dat het gedood moet worden.

Edom is hét broedervolk en vertegenwoordigt al die volken die nauw met Israël verbonden hadden moeten zijn, maar zich juist hebben onderscheiden door een diepe haat tegenover Juda te koesteren en te uiten. Daarom is Edom een tegenbeeld van Israël (Gn 25:23; Ml 1:2-3). Ze hebben altijd met intens leedvermaak het leed gadegeslagen dat Israël is aangedaan en ze hebben zelfs met groot genoegen dat leed vergroot (Ob 1:10-15; Am 1:11).

Edom is in die haat en dat leedvermaak de vertegenwoordiger van de haat van de Godvijandige wereldmacht. Alle vijandige machten, zoals Babel en Moab, geven elk een speciale vorm van vijandschap weer die bij alle machten aanwezig is, maar in een bepaald volk bijzonder naar voren komt.

Het zwaard is het zwaard van Gods toorn. Dat het dronken is geworden in de hemel, wil zeggen dat de hemel geheel vervuld is van Gods toorn en door die toorn gezuiverd is. Zó daalt het zwaard neer op Edom en richt een vreselijke slachting aan (Js 34:6-7; vgl. Dt 32:41-43). Klein, “lammeren”, “bokken”, “rammen”, dat is de gewone man, en groot, “ossen”, “stieren”, dat zijn de leiders, worden in massa gedood. Het bloed stroomt in grote hoeveelheden (Op 14:20).

Het woord “offer” is in het Hebreeuws zebah. Zebah is de naam van een van de Midianitische vorsten die door de bevrijder Gideon en zijn mannen is gedood, nadat Midian Israël heeft onderdrukt (Ri 8:21). Dit woord voor ‘offer’ komt in de betekenis van Godsgericht slechts drie keer voor in het Oude Testament. Het komt voor in verbinding met Israël (Zf 1:7-8), met Gog (Ez 39:17 ; 19; vgl. Jr 46:10) en hier met Edom.

Bozra is evenals Teman een van de hoofdsteden van Edom. Het is ook een centraal in Edom gelegen vesting. Het is de plaats waar de laatste slachting zal gebeuren, voordat het vrederijk aanbreekt (Js 63:1). Op die plaats hebben de vijanden van Gods volk zich verzameld om tegen Israël strijd te gaan voeren. Hun plan zal niet doorgaan omdat Christus Zelf tussenbeide zal komen. De dag van wraak die de HEERE dan zal houden, is een vergelding voor alle onrecht dat Sion is aangedaan (Js 34:8). De HEERE komt op voor Sion.

Met de verdelging van de inwoners wordt ook het land verwoest. Edom wordt door het oordeel van de HEERE een gebied dat aan de hel doet denken met altijd brandend vuur en altijd opstijgende rook (Js 34:9-10; Js 66:24; Op 14:11 ; Op 19:3). Het zal er ook afschuwelijk stinken. Gedurende het hele duizendjarig vrederijk zal het een monument, een waarschuwing en een herinnering zijn aan wat de zonde tot gevolg heeft. Er zal een totale woestenij zijn. Geen mens zal er meer te vinden zijn. Met volstrekte precisie worden de uitgestrektheid en de inhoud van het gebied door de HEERE vastgelegd, wat wordt aangegeven door het gebruik van meetsnoer en paslood (Js 34:11).

Alle glorie van Edom is ten einde (Js 34:12). Alle trotse edelen zijn verdwenen. Een nieuwe koning zal zich niet aandienen. De plaatsen van zijn vroegere pracht en praal, de burchten of paleizen, verwilderen en worden behuizingen van allerlei onrein en wild gedierte en een groeiplaats van allerlei onkruid (Js 34:13-15). Zoals Jeruzalem een eeuwig erfdeel is voor het volk Israël, zo zal Edom een eeuwig erfdeel zijn voor de wilde dieren van de woestijn.

Naast een letterlijke vervulling van deze oordeelsprofetie kunnen we hier ook een symbolische beschrijving ontdekken van de woestheid en verderfelijkheid waarop alle werken van het vlees en menselijke inspanningen uitlopen. Er is hier ook een woordspeling in het Hebreeuws tussen Adam, dat is ‘mens’, ‘rode aarde’, en Edom dat is ‘rood’.