Isa 43:22-28 | DutKingComments | STEP | Het verschil tussen de aanklachten in de en de genade en barmhartigheid in is groot en opvallend. Het eerste deel verhaalt de ongerechtigheden van Israël die bestaan uit vijf dingen die ze niet hebben gedaan en drie dingen die ze wel hebben gedaan. Hieruit blijkt dat de komende verlossing niet de verdienste van Israël is, noch vanwege hun trouw noch vanwege hun waardigheid. Geestelijk bevinden ze zich op een dieptepunt. In plaats van Hem aan te roepen zijn ze moe van Hem geworden ( ) . In plaats van offers aan Hem te brengen zijn ze Hem lastiggevallen met hun zonden en hebben ze Hem vermoeid met hun ongerechtigheden. zegt dat God hun geen last heeft opgelegd, maar in zegt Hij dat hun zonden Hem zwaar wegen, als de last op een knecht. Hierbij denken we onwillekeurig aan het kruis. Ten koste van hoeveel heeft de Heer Jezus de last van de zonden van mensen op Zich genomen. We zullen nooit in staat zijn te beseffen hoe groot het gewicht voor God is geweest om Zijn Zoon niet te sparen, maar Hem voor ons over te geven ( ) . In het licht hiervan kunnen we beter het contrast met begrijpen. De liefde die hierin is geopenbaard, is niet ten koste gegaan van Goddelijke heiligheid en gerechtigheid, maar zij vormen er juist de basis van. “Omwille van Mijzelf” drukt de vrije genade uit waardoor onze zonden zijn verwijderd, want er is niets in de zondaar wat dit verdient. Door de soevereine handeling van Gods genade in de dood van Christus heeft Zijn gerechtigheid met de zonde afgerekend. Zijn genade en liefde hebben de zonde uitgewist. is dan ook niet slechts een eenvoudige belofte, maar is een onderdeel van een argument. De verlossing van Israël is niet alleen een verlossing van de verdrukking door andere volken, het is ook en vooral een verlossing door vergeving van hun zonden en overtredingen. Het ziet vooruit naar wat in de brief aan de Romeinen als het evangelie naar voren wordt gebracht. Daarin leren we dat er van de kant van de mens geen enkele verdienste is, dat rechtvaardiging door genade plaatsvindt en dat de voorwaarden berouw en geloof zijn. Door deze oudtestamentische voorbeelden krijgen we een dieper inzicht in de wegen van God met de mens.

Isaiah 43:22-28

Israël en zijn ongerechtigheden

Het verschil tussen de aanklachten in de Js 43:22-24 en de genade en barmhartigheid in Js 43:25 is groot en opvallend. Het eerste deel verhaalt de ongerechtigheden van Israël die bestaan uit vijf dingen die ze niet hebben gedaan en drie dingen die ze wel hebben gedaan. Hieruit blijkt dat de komende verlossing niet de verdienste van Israël is, noch vanwege hun trouw noch vanwege hun waardigheid. Geestelijk bevinden ze zich op een dieptepunt. In plaats van Hem aan te roepen zijn ze moe van Hem geworden (Js 43:22). In plaats van offers aan Hem te brengen zijn ze Hem lastiggevallen met hun zonden en hebben ze Hem vermoeid met hun ongerechtigheden.

Js 43:23 zegt dat God hun geen last heeft opgelegd, maar in Js 43:24 zegt Hij dat hun zonden Hem zwaar wegen, als de last op een knecht. Hierbij denken we onwillekeurig aan het kruis. Ten koste van hoeveel heeft de Heer Jezus de last van de zonden van mensen op Zich genomen. We zullen nooit in staat zijn te beseffen hoe groot het gewicht voor God is geweest om Zijn Zoon niet te sparen, maar Hem voor ons over te geven (Rm 8:32).

In het licht hiervan kunnen we beter het contrast met Js 43:25 begrijpen. De liefde die hierin is geopenbaard, is niet ten koste gegaan van Goddelijke heiligheid en gerechtigheid, maar zij vormen er juist de basis van. “Omwille van Mijzelf” drukt de vrije genade uit waardoor onze zonden zijn verwijderd, want er is niets in de zondaar wat dit verdient. Door de soevereine handeling van Gods genade in de dood van Christus heeft Zijn gerechtigheid met de zonde afgerekend. Zijn genade en liefde hebben de zonde uitgewist.

Js 43:25 is dan ook niet slechts een eenvoudige belofte, maar is een onderdeel van een argument. De verlossing van Israël is niet alleen een verlossing van de verdrukking door andere volken, het is ook en vooral een verlossing door vergeving van hun zonden en overtredingen.

Het ziet vooruit naar wat in de brief aan de Romeinen als het evangelie naar voren wordt gebracht. Daarin leren we dat er van de kant van de mens geen enkele verdienste is, dat rechtvaardiging door genade plaatsvindt en dat de voorwaarden berouw en geloof zijn. Door deze oudtestamentische voorbeelden krijgen we een dieper inzicht in de wegen van God met de mens.

Waarom het oordeel moet komen

Met Zijn oproep in Js 43:26 beveelt de HEERE Zijn volk na te gaan of zij zich kunnen herinneren of er een verdienste van hun kant is, waardoor Hij hen zou kunnen rechtvaardigen. Hij heeft zojuist gesteld dat Hij, en Hij alleen, hun overtredingen kan en wil uitdelgen en hen van hun schuld kan zuiveren. En verder dat, waar dit hun schuld is, Hij dat zal doen niet ter wille van hen, maar ter wille van Zichzelf.

Vereffening van de schuld kan alleen op de grondslag van genade. Het aanbod van genade is vernederend voor de hoogmoed van de mens. Het veronderstelt het totale onvermogen van de mens om zichzelf te redden. Als ze daar anders over denken, laat ze dan hun zaak, als in een gerechtshof, tegenover die van Hem naar voren brengen. Maar Israël kan geen antwoord geven en zwijgt.

Onmiddellijk aansluitend laat de HEERE de onmogelijkheid van hun succes zien. Hun eerste vader heeft gezondigd, waarbij we aan Jakob als de stamvader van het volk moeten denken (Js 43:22 ; 28). Hun woordvoerders, tussenpersonen tussen het volk en de HEERE, hebben tegen Hem overtreden (Js 43:27). We kunnen daarbij denken aan koningen, priesters en profeten. Het volk en ook hun leiders zijn zondaars vanaf het begin en hun hele geschiedenis door. Met het oog op hun volhardende onbekeerlijkheid, vooral van de oversten van het heiligdom, de priesters, is het oordeel onvermijdelijk (Js 43:28).

De uitdrukking “prijsgeven aan de ban” betekent de vernietiging van een volk dat zo diep in de zonde gezonken is, dat het geen bestaansrecht meer heeft (vgl. Jz 6:17-18 ; 21; 1Sm 15:3). De heilige plaats is onheilig geworden en Israël is als Kanaän en Amalek geworden. Zonde betekent het doel missen ofwel het niet bereiken van Gods heerlijkheid. In plaats van tot eer van God te zijn is het volk tot totale oneer van God geworden. Alleen genade is hun hoop.