Isa 58:14 | DutKingComments | STEP | Ook aan de beloften van het vorige vers, , zijn weer voorwaarden verbonden ( ) . Er moet rekening worden gehouden met wat de HEERE heeft gezegd. De eigen wil mag niet worden gevolgd, het eigen genoegen mag niet worden gezocht, waardeloze woorden mogen niet worden gesproken. Wie van dit alles afstand neemt, zal zich verheugen in de HEERE ( ) . Het is niet slechts een zaak van het bewaren van een gebod. De HEERE Zelf is onlosmakelijk verbonden aan Zijn wet. Het gebod is niet anders dan de uitdrukking van Zijn eigen kenmerken en eigenschappen. Onze rust, waarvan de sabbat spreekt, is gelegen in het volbrachte werk van Christus. Het besef daarvan zal ons bewaren voor het najagen van eigen belang. Voor ons is het in die zin elke dag sabbat. We mogen elke dag beleven als een “heilige dag” van de Heer, een dag die niet voor onszelf, maar voor Hem geleefd wordt ( ) . Zo te leven is de ware rust voor de gelovige. Het is het leven vanuit de rust die de Heer Jezus door Zijn dood en opstanding voor ons heeft verworven. “Vreugde scheppen in de HEERE” is de hoogst mogelijke bezigheid. Het is het voorrecht van de gelovige, hetzij in tijden van gemeenschap en aanbidding, hetzij in de activiteiten van de dienst. Het is mogelijk geworden doordat de Heer Jezus hun Messias is geworden. In verbinding met Hem kunnen ze vreugde scheppen in de HEERE. Maar het is slechts mogelijk als aan de voorgaande voorwaarden wordt voldaan. Dan zijn er nog meer beloften, die voor Israël letterlijk zijn en voor ons geestelijk. Het “rijden op de hoogten” spreekt van de positie van Israël te midden van andere volken (vgl. ) . Toegepast op ons mogen we denken aan onze positie in de hemelse gewesten in Christus. Het “voeden met het erfelijk bezit” spreekt van het in bezit nemen van de hele erfenis die aan de vaderen is beloofd. Voor ons betekent het dat we mogen denken aan het genieten van de zegeningen die we in Christus in de hemel hebben ontvangen. Zowel voor Israël als voor de gemeente zijn deze zegeningen zeker en vast, “want de mond van de HEERE heeft gesproken” .

Isaiah 58:14

Het houden van de sabbat

Ook aan de beloften van het vorige vers, Js 58:12, zijn weer voorwaarden verbonden (Js 58:13). Er moet rekening worden gehouden met wat de HEERE heeft gezegd. De eigen wil mag niet worden gevolgd, het eigen genoegen mag niet worden gezocht, waardeloze woorden mogen niet worden gesproken. Wie van dit alles afstand neemt, zal zich verheugen in de HEERE (Js 58:14). Het is niet slechts een zaak van het bewaren van een gebod. De HEERE Zelf is onlosmakelijk verbonden aan Zijn wet. Het gebod is niet anders dan de uitdrukking van Zijn eigen kenmerken en eigenschappen.

Onze rust, waarvan de sabbat spreekt, is gelegen in het volbrachte werk van Christus. Het besef daarvan zal ons bewaren voor het najagen van eigen belang. Voor ons is het in die zin elke dag sabbat. We mogen elke dag beleven als een “heilige dag” van de Heer, een dag die niet voor onszelf, maar voor Hem geleefd wordt (2Ko 5:15b). Zo te leven is de ware rust voor de gelovige. Het is het leven vanuit de rust die de Heer Jezus door Zijn dood en opstanding voor ons heeft verworven.

“Vreugde scheppen in de HEERE” is de hoogst mogelijke bezigheid. Het is het voorrecht van de gelovige, hetzij in tijden van gemeenschap en aanbidding, hetzij in de activiteiten van de dienst. Het is mogelijk geworden doordat de Heer Jezus hun Messias is geworden. In verbinding met Hem kunnen ze vreugde scheppen in de HEERE. Maar het is slechts mogelijk als aan de voorgaande voorwaarden wordt voldaan.

Dan zijn er nog meer beloften, die voor Israël letterlijk zijn en voor ons geestelijk. Het “rijden op de hoogten” spreekt van de positie van Israël te midden van andere volken (vgl. Dt 32:13). Toegepast op ons mogen we denken aan onze positie in de hemelse gewesten in Christus.

Het “voeden met het erfelijk bezit” spreekt van het in bezit nemen van de hele erfenis die aan de vaderen is beloofd. Voor ons betekent het dat we mogen denken aan het genieten van de zegeningen die we in Christus in de hemel hebben ontvangen. Zowel voor Israël als voor de gemeente zijn deze zegeningen zeker en vast, “want de mond van de HEERE heeft gesproken”.