Jer 43:5 | DutKingComments | STEP | Jeremia is klaar met zijn boodschap voor het volk ( ) . Hij heeft alle woorden van de HEERE tot hen gesproken, woorden waarmee de HEERE hun God hem tot hen had gezonden. Nog eens staat er “al die woorden” . Hij heeft niets achtergehouden. Dan komt de reactie ( ) . Enkele leiders, die samen “al die hoogmoedige mannen” worden genoemd, verzetten zich tegen Jeremia. Hoogmoed is de oerzonde en is opstand tegen God. Het is de weigering zich voor God en Zijn Woord te buigen omdat men zelf belangrijk wil zijn. Ze beschuldigen Jeremia er ronduit van dat hij leugens spreekt, dat hij een leugenaar is. Ze ontkennen glashard dat de HEERE hem heeft gezonden met de boodschap dat ze Egypte niet mogen binnentrekken. Volgens hen geeft Jeremia niet de woorden van de HEERE door, maar die van Baruch ( ) . Die zit erachter. Hij heeft Jeremia opgehitst om deze onheilsboodschap te brengen. Waar halen ze het vandaan! Van Jeremia horen we geen weerwoord, maar Gods Geest is duidelijk: Ze “hebben niet geluisterd naar de stem van de HEERE om in het land Juda te blijven” ( ) . De leiders van het overblijfsel vervolgen hun eigenzinnige weg ( ) . Allen die naar hen toe zijn gekomen uit alle heidenvolken om in Juda te verblijven, vertrekken er weer, nu om naar Egypte te gaan. Zo gaan zij allen, die door Nebuzaradan bij Gedalia in Juda zijn achtergelaten, voor op een heilloze weg ( ) . Ze slepen ze allemaal mee naar het verderf. Jeremia en Baruch nemen ze ook mee. Na zoveel jaren van profetie en het ontvangen van haat daarvoor, na jaren van gevangenis, wordt hij nu ook nog meegesleept naar Egypte. Het is de tragiek van een man die nu oud geworden is, die door de HEERE is aangesteld als profeet voor Zijn volk. Zo arriveren ze in Egypte, in Tachpanhes, in ongehoorzaamheid aan de stem van de HEERE ( ) . Wat een drama! De nakomelingen van Abraham keren terug naar Egypte, waaruit ze zolang geleden bevrijd zijn. Met grote moeite zijn ze aan de slavernij in Egypte ontkomen om daarheen, ongeveer negenhonderd jaar later, als een verslagen en hopeloos overblijfsel weer terug te keren.

Jeremiah 43:5

De waarschuwing veracht

Jeremia is klaar met zijn boodschap voor het volk (Jr 43:1). Hij heeft alle woorden van de HEERE tot hen gesproken, woorden waarmee de HEERE hun God hem tot hen had gezonden. Nog eens staat er “al die woorden”. Hij heeft niets achtergehouden. Dan komt de reactie (Jr 43:2). Enkele leiders, die samen “al die hoogmoedige mannen” worden genoemd, verzetten zich tegen Jeremia. Hoogmoed is de oerzonde en is opstand tegen God. Het is de weigering zich voor God en Zijn Woord te buigen omdat men zelf belangrijk wil zijn. Ze beschuldigen Jeremia er ronduit van dat hij leugens spreekt, dat hij een leugenaar is. Ze ontkennen glashard dat de HEERE hem heeft gezonden met de boodschap dat ze Egypte niet mogen binnentrekken.

Volgens hen geeft Jeremia niet de woorden van de HEERE door, maar die van Baruch (Jr 43:3). Die zit erachter. Hij heeft Jeremia opgehitst om deze onheilsboodschap te brengen. Waar halen ze het vandaan! Van Jeremia horen we geen weerwoord, maar Gods Geest is duidelijk: Ze “hebben niet geluisterd naar de stem van de HEERE om in het land Juda te blijven” (Jr 43:4). De leiders van het overblijfsel vervolgen hun eigenzinnige weg (Jr 43:5). Allen die naar hen toe zijn gekomen uit alle heidenvolken om in Juda te verblijven, vertrekken er weer, nu om naar Egypte te gaan.

Zo gaan zij allen, die door Nebuzaradan bij Gedalia in Juda zijn achtergelaten, voor op een heilloze weg (Jr 43:6). Ze slepen ze allemaal mee naar het verderf. Jeremia en Baruch nemen ze ook mee. Na zoveel jaren van profetie en het ontvangen van haat daarvoor, na jaren van gevangenis, wordt hij nu ook nog meegesleept naar Egypte. Het is de tragiek van een man die nu oud geworden is, die door de HEERE is aangesteld als profeet voor Zijn volk.

Zo arriveren ze in Egypte, in Tachpanhes, in ongehoorzaamheid aan de stem van de HEERE (Jr 43:7). Wat een drama! De nakomelingen van Abraham keren terug naar Egypte, waaruit ze zolang geleden bevrijd zijn. Met grote moeite zijn ze aan de slavernij in Egypte ontkomen om daarheen, ongeveer negenhonderd jaar later, als een verslagen en hopeloos overblijfsel weer terug te keren.