Job 21:34

Conclusie

Job besluit zijn beschouwingen over de voorspoed die ook het deel van een goddeloze kan zijn met een conclusie. Zijn vrienden waren gekomen om hem te troosten (Jb 2:11), maar wat een lege woorden hebben ze tot nu toe gesproken (vgl. Jb 16:2). Niets van wat ze hebben gezegd, is op hem van toepassing. Hij heeft er helemaal niets aan gehad. Integendeel, ze hebben met hun theorieën zijn lijden verzwaard. Ze hebben niets anders gedaan dan hem vermaand en opgeroepen tot bekering van zijn zonden. Als hij dat nou maar zou doen, zou hij weer gezegend worden.

Uit hun antwoorden is alleen gebleken dat ze ontrouw zijn aan hun vriendschap met hem. Ze hebben hun twijfels over zijn oprechtheid steeds duidelijker uitgesproken. Een echte vriend veronderstelt geen verborgen zonden en huichelarij bij zijn vriend. Hij is ook niet raadselachtig in zijn bewoordingen als er iets zou zijn wat correctie nodig heeft. Hij doet dat niet bedekt. Echte vrienden vertrouwen elkaar door dik en dun, in voorspoed en in tegenspoed.

In plaats van door de volharding van Job overtuigd te raken van zijn oprechtheid beschuldigen de vrienden hem ervan dat hij een verhard en onbekeerd hart heeft. Tot die conclusie komen ze door zijn weigering om hun oproep te aanvaarden om zich te bekeren.