Job 30:24

De triomf van de ellende

Job vraagt zich af of God werkelijk Zijn hand niet uitsteekt naar iemand die zich in een puinhoop bevindt als die tot Hem roept omdat hij zichzelf niet uit die ellende kan bevrijden (Jb 30:24). Wie in zijn verdrukking tot God om hulp roept, zal Hij daar toch wel uit verlossen? God zal Zich toch niet stil houden als er een beroep op Hem wordt gedaan?

Job verwijst weer naar zijn vroegere handelwijze (Jb 30:25; Jb 29:1-25). Toen was hij met hart en ziel betrokken geweest bij het leed van anderen en had hij medeleven getoond en getroost. Hij had “geweend over degene die moeilijke dagen had” (vgl. Ps 35:13; Rm 12:15). Dat had hij gedaan uit oprecht medelijden, met droefheid in zijn ziel (vgl. Js 58:7 ; 10).

Maar voor hem is er geen trooster en innerlijke rust. Dit is een grote ontgoocheling en teleurstelling. Hij begrijpt niet waarom hij dit alles moet ondergaan en dat maakt zijn lijden zo diep. Het doet weer aan de Heer Jezus denken Die ook heeft geklaagd: “Smaad heeft Mijn hart gebroken en Ik ben zeer zwak; Ik heb gewacht op medeleven, maar het is er niet, op troosters, maar Ik heb ze niet gevonden” (Ps 69:21).

Job had verwacht dat het goede zou komen omdat hij goed had gedaan (Jb 30:26). Hij spreekt zijn diepe teleurstelling erover uit dat in plaats van het verwachte goede het kwade was gekomen. Hij zit in de duisternis van de ellende die zijn leven is binnengekomen en over zijn leven uitgespreid ligt, en dat terwijl hij op licht hoopte.

Hij kan niet begrijpen dat het zo met hem is gegaan en is daarover innerlijk in de grootste nood (Jb 30:27). De “ingewanden” stellen ook wel de innerlijke gevoelens voor (Js 16:11). Het borrelt en kookt in hem, er is onrust in zijn ziel en koortsige hitte in zijn lichaam. Hij kan zich niet verzoenen met zijn ellende en smart. Het is onmogelijk voor hem daarover in berusting te zwijgen. Onverwachts zijn de dagen van ellende over hem gekomen. Ze hebben gedreigd zijn plannen en hoop voor de toekomst de grond in te boren en het is hun gelukt. Dat maakt hem totaal hopeloos, zoals hij in het laatste gedeelte van dit hoofdstuk laat horen.