Joh 10:35 | DutKingComments | STEP | De Joden hebben gevraagd of Hij de Christus is ( ) . Ze hebben een antwoord gekregen dat daar ver bovenuit gaat. Hun reactie toont de absolute duisternis van hun met haat vervulde hart. Hun antwoord op wat de Heer hun heeft meegedeeld, is het opnemen van stenen om Hem te stenigen. Er is niets wat de satan zo woedend maakt als de volmaakte openbaring van de goedheid van God in de Zoon. Hij vindt in de eigen wil en de hoogmoed van de mens gepaste instrumenten om uiting te geven aan zijn haat. De Heer beantwoordt hun haat door hen in volmaakte kalmte een reële vraag te stellen. Hij heeft zoveel goede werken van Zijn Vader getoond. Kunnen ze ook zeggen om welk van die goede werken ze Hem willen stenigen? Hij zegt trouwens niet ‘om welk van die werken wilt u mij stenigen’, maar “om welk van die werken stenigt u Mij” . In hun hart hebben ze Hem allang gestenigd. De Joden reageren daarop met te zeggen dat ze Hem niet om een goed werk stenigen, maar om lastering. Daarmee getuigen zij van Zijn werken dat ze goed zijn. Maar hun verduisterd hart wil niet aanvaarden dat Hij de waarheid heeft gesproken en wil niet erkennen dat Zijn werken die van de Vader zijn. Daarom moeten ze Hem wel van lastering beschuldigen. Nu is Hij inderdaad een Mens, daarin hebben ze gelijk. Maar Hij heeft Zichzelf niet God gemaakt , want Hij is God van eeuwigheid en daarin hebben ze dus geen gelijk. Hij heeft Zich vernederd om Mens te worden om aan mensen Gods liefde in Zijn vele goede werken te tonen en hun Heiland te zijn. Ook op deze lastering gaat de Heer in. Hij blijft bezig met het getuigen van Zijn heerlijkheid, niet ter wille van Zichzelf, maar om de eer van de Vader. Hij verwijst naar een woord uit hun wet waarin van bepaalde mensen geschreven staat dat zij ‘goden’ zijn ( ) . Dit gaat over rechters in Israël, mannen met een bepaalde verantwoordelijkheid, maar toch gewone sterfelijke mensen. Deze rechters spreken recht namens God en moeten daarom in hun rechtspraak erkend worden als ‘goden’ (vgl. ) . In de rechter hebben de leden van Gods volk met God te maken. Het zijn geen Goddelijke personen, maar ze hebben Goddelijke autoriteit ontvangen. Gods Woord spreekt dus over gewone sterfelijke mensen als ‘goden’. Tot deze ‘goden’ kwam het woord van God, terwijl dat slechts op hen van toepassing is met het oog op hun positie onder het volk. Voor de Heer Jezus geldt dit woord op de meest letterlijke wijze. Hij is naar Zijn natuur de eeuwige Zoon en door Zijn geboorte uit de Heilige Geest is Hij ook sinds Zijn komst op aarde als Mens Gods Zoon ( ) . Tussendoor wijst de Heer op de eenheid van het Woord van God door over ‘de Schrift’ te spreken. Hij spreekt ook over de onverbrekelijkheid ervan, waarmee Hij het onveranderlijke en duurzame karakter ervan voor alle tijden aangeeft. Er kan niet worden gezegd: ‘Ja, dat staat wel in de Bijbel, maar het staat in het Oude Testament en dat gaat nu niet meer op.’ Hij maakt hiermee duidelijk hoezeer de uitspraken van het Oude Testament ook op dat moment volledig van kracht waren en hoe ze dat altijd zullen blijven. Als nu de Schrift zo spreekt over sterfelijke mensen, willen ze Hem dan van lastering beschuldigen als Hij, Die Zelf het vleesgeworden Woord van God is, van Zichzelf zegt dat Hij Gods Zoon is? De Heer doet een beroep op hun verstand, op hun logica. Rechters op aarde waren door God geheiligd, dat is apart gesteld, om op een bepaalde manier Hem te vertegenwoordigen. Nu komt de Zoon Die door de Vader op speciale wijze is geheiligd om Hem te verklaren. Met dat doel is Hij door de Vader vanuit de hemel in de wereld gezonden. Hij kent de Vader als zodanig en voldoet als Zoon aan de opdracht van de Vader. Hij komt met een Goddelijke bevoegdheid én in een gekende relatie tot Zijn Vader. Hij is als Mens in de wereld gekomen, terwijl die relatie onveranderlijk is. Hoe zou Hij kunnen ophouden de Zoon van de Vader te zijn? Hoe kunnen ze in redelijkheid Hem van lastering beschuldigen als Hij slechts wijst op het feit dat Hij Gods Zoon is?

John 10:35

De Joden willen de Heer stenigen

De Joden hebben gevraagd of Hij de Christus is (Jh 10:24). Ze hebben een antwoord gekregen dat daar ver bovenuit gaat. Hun reactie toont de absolute duisternis van hun met haat vervulde hart. Hun antwoord op wat de Heer hun heeft meegedeeld, is het opnemen van stenen om Hem te stenigen. Er is niets wat de satan zo woedend maakt als de volmaakte openbaring van de goedheid van God in de Zoon. Hij vindt in de eigen wil en de hoogmoed van de mens gepaste instrumenten om uiting te geven aan zijn haat.

De Heer beantwoordt hun haat door hen in volmaakte kalmte een reële vraag te stellen. Hij heeft zoveel goede werken van Zijn Vader getoond. Kunnen ze ook zeggen om welk van die goede werken ze Hem willen stenigen? Hij zegt trouwens niet ‘om welk van die werken wilt u mij stenigen’, maar “om welk van die werken stenigt u Mij”. In hun hart hebben ze Hem allang gestenigd.

De Joden reageren daarop met te zeggen dat ze Hem niet om een goed werk stenigen, maar om lastering. Daarmee getuigen zij van Zijn werken dat ze goed zijn. Maar hun verduisterd hart wil niet aanvaarden dat Hij de waarheid heeft gesproken en wil niet erkennen dat Zijn werken die van de Vader zijn. Daarom moeten ze Hem wel van lastering beschuldigen.

Nu is Hij inderdaad een Mens, daarin hebben ze gelijk. Maar Hij heeft Zichzelf niet God gemaakt, want Hij is God van eeuwigheid en daarin hebben ze dus geen gelijk. Hij heeft Zich vernederd om Mens te worden om aan mensen Gods liefde in Zijn vele goede werken te tonen en hun Heiland te zijn. Ook op deze lastering gaat de Heer in. Hij blijft bezig met het getuigen van Zijn heerlijkheid, niet ter wille van Zichzelf, maar om de eer van de Vader.

Hij verwijst naar een woord uit hun wet waarin van bepaalde mensen geschreven staat dat zij ‘goden’ zijn (Ps 82:6). Dit gaat over rechters in Israël, mannen met een bepaalde verantwoordelijkheid, maar toch gewone sterfelijke mensen. Deze rechters spreken recht namens God en moeten daarom in hun rechtspraak erkend worden als ‘goden’ (vgl. Ex 7:1). In de rechter hebben de leden van Gods volk met God te maken. Het zijn geen Goddelijke personen, maar ze hebben Goddelijke autoriteit ontvangen. Gods Woord spreekt dus over gewone sterfelijke mensen als ‘goden’.

Tot deze ‘goden’ kwam het woord van God, terwijl dat slechts op hen van toepassing is met het oog op hun positie onder het volk. Voor de Heer Jezus geldt dit woord op de meest letterlijke wijze. Hij is naar Zijn natuur de eeuwige Zoon en door Zijn geboorte uit de Heilige Geest is Hij ook sinds Zijn komst op aarde als Mens Gods Zoon (Lk 1:35).

Tussendoor wijst de Heer op de eenheid van het Woord van God door over ‘de Schrift’ te spreken. Hij spreekt ook over de onverbrekelijkheid ervan, waarmee Hij het onveranderlijke en duurzame karakter ervan voor alle tijden aangeeft. Er kan niet worden gezegd: ‘Ja, dat staat wel in de Bijbel, maar het staat in het Oude Testament en dat gaat nu niet meer op.’ Hij maakt hiermee duidelijk hoezeer de uitspraken van het Oude Testament ook op dat moment volledig van kracht waren en hoe ze dat altijd zullen blijven. Als nu de Schrift zo spreekt over sterfelijke mensen, willen ze Hem dan van lastering beschuldigen als Hij, Die Zelf het vleesgeworden Woord van God is, van Zichzelf zegt dat Hij Gods Zoon is?

De Heer doet een beroep op hun verstand, op hun logica. Rechters op aarde waren door God geheiligd, dat is apart gesteld, om op een bepaalde manier Hem te vertegenwoordigen. Nu komt de Zoon Die door de Vader op speciale wijze is geheiligd om Hem te verklaren. Met dat doel is Hij door de Vader vanuit de hemel in de wereld gezonden. Hij kent de Vader als zodanig en voldoet als Zoon aan de opdracht van de Vader. Hij komt met een Goddelijke bevoegdheid én in een gekende relatie tot Zijn Vader. Hij is als Mens in de wereld gekomen, terwijl die relatie onveranderlijk is. Hoe zou Hij kunnen ophouden de Zoon van de Vader te zijn? Hoe kunnen ze in redelijkheid Hem van lastering beschuldigen als Hij slechts wijst op het feit dat Hij Gods Zoon is?