Joh 11:42-43 | DutKingComments | STEP | De Heer verschijnt niet als een grote onbewogene met de zelfverzekerdheid van een almachtige bij het graf. Als Hij daar komt, wordt Hij opnieuw in Zichzelf verontwaardigd. Hij was dat, toen Hij de uitwerking van de macht van de dood zag in het verdriet van de zusters en de anderen ( ) . Hier is Hij het in de directe aanwezigheid van de dood zelf. Het graf bevindt zich in een spelonk waarvan de opening is afgesloten met een steen. De Heer beveelt de steen weg te nemen. Hij had Zelf de steen kunnen wegrollen of door een wonder ervoor kunnen zorgen dat de steen wegrolde. Dat doet Hij niet. Altijd zien we dat Hij nooit van mensen overneemt wat zij zelf kunnen doen. Hij schakelt altijd mensen in als er iets moet gebeuren wat zij kunnen. Het onmogelijke, wat mensen niet kunnen, neemt Hij voor Zijn rekening. Martha meent te moeten opmerken dat het wegrollen van de steen de weg vrijmaakt voor de stank van een ontbindend lichaam. Ze meent dat het enige gevolg van het wegrollen van de steen is, dat ze allemaal op heel onprettige wijze nog eens nadrukkelijk met de gestorven Lazarus worden geconfronteerd. Ze is al snel vergeten wat Hij heeft gezegd. De Heer herinnert haar daar liefdevol aan en moedigt haar aan om te geloven. Het is een les voor ons om in geloof acht te geven op het Woord. Dan zullen we daarvan de vrucht oogsten. Die vrucht is het zien van de heerlijkheid van God. De mensen gehoorzamen aan het bevel van de Heer en nemen de steen weg. Dan kijkt Hij eerst naar boven en dankt Zijn Vader. Hij roept niet direct Lazarus naar buiten. Eerst toont Hij Zijn diepe afhankelijkheid van Zijn Vader in het uiten van Zijn dank jegens de Vader dat Deze Hem heeft gehoord nog voordat Hij Lazarus tot leven heeft geroepen. De Heer spreekt Zijn volkomen vertrouwen in de Vader uit als Degene Die Hem altijd hoort. Hij doet dat niet voor Zichzelf, maar ter wille van de menigte die rondom Hem staat. Het grote doel dat Hem altijd voor ogen staat, is te getuigen van de Vader Die Hem gezonden heeft en dat zij in Hem zullen geloven. Het doel dat de Vader daar op Zijn beurt mee heeft, is daarin Zijn Zoon te verheerlijken. Die verheerlijking krijgt Hij van de Vader omdat Hij altijd doet wat Hem welbehaaglijk is. Nadat Hij zo tot de Vader heeft gesproken ten aanhoren van de menigte, verheft Hij Zijn stem en roept Lazarus naar buiten. De Heer Jezus ‘roept’ enkele keren in dit evangelie. De eerste keer is het een oproep om tot Hem te komen en in Hem te geloven ( ) . Dat is de roep van het evangelie. De tweede keer is hier, een roep tot de doden. Dat kunnen we verbinden met de macht van de stem van de Heer om geestelijk doden tot leven te roepen ( ) . De derde keer is het een laatste oproep tot het volk om in Hem te geloven ( ) . Op het bevelend roepen van de Heer komt de gestorvene naar buiten. Lazarus wordt nadrukkelijk als “de gestorvene” aangeduid om alle nadruk op het levend maken van een gestorvene te leggen. De gestorvene komt naar buiten omdat Hij de stem van de Zoon van God heeft gehoord ( ) . Daar komt Lazarus uit het graf gewandeld, terwijl de grafdoeken en de zweetdoek nog aan hem zijn. Alles wat aan de dood herinnert, is nog aan hem, maar zelf leeft hij. Dan zegt de Heer dat Lazarus moet worden bevrijd van zijn grafdoeken en zweetdoek. Ook hier zien we weer dat Hij een opdracht aan anderen geeft. Hij geeft niet alleen leven, Hij geeft ook vrijheid. In geestelijk opzicht is dit vrijmaken het onderwijs dat leraren vanuit het Woord van God aan pasbekeerden geven. Hierdoor leert iemand die tot bekering is gekomen alles afleggen wat bij zijn oude leven behoort, wat bij de dood behoort, waardoor hij in vrijheid voor de Heer zijn weg kan gaan.

John 11:42-43

De Heer roept Lazarus naar buiten

De Heer verschijnt niet als een grote onbewogene met de zelfverzekerdheid van een almachtige bij het graf. Als Hij daar komt, wordt Hij opnieuw in Zichzelf verontwaardigd. Hij was dat, toen Hij de uitwerking van de macht van de dood zag in het verdriet van de zusters en de anderen (Jh 11:33). Hier is Hij het in de directe aanwezigheid van de dood zelf.

Het graf bevindt zich in een spelonk waarvan de opening is afgesloten met een steen. De Heer beveelt de steen weg te nemen. Hij had Zelf de steen kunnen wegrollen of door een wonder ervoor kunnen zorgen dat de steen wegrolde. Dat doet Hij niet. Altijd zien we dat Hij nooit van mensen overneemt wat zij zelf kunnen doen. Hij schakelt altijd mensen in als er iets moet gebeuren wat zij kunnen. Het onmogelijke, wat mensen niet kunnen, neemt Hij voor Zijn rekening.

Martha meent te moeten opmerken dat het wegrollen van de steen de weg vrijmaakt voor de stank van een ontbindend lichaam. Ze meent dat het enige gevolg van het wegrollen van de steen is, dat ze allemaal op heel onprettige wijze nog eens nadrukkelijk met de gestorven Lazarus worden geconfronteerd. Ze is al snel vergeten wat Hij heeft gezegd. De Heer herinnert haar daar liefdevol aan en moedigt haar aan om te geloven. Het is een les voor ons om in geloof acht te geven op het Woord. Dan zullen we daarvan de vrucht oogsten. Die vrucht is het zien van de heerlijkheid van God.

De mensen gehoorzamen aan het bevel van de Heer en nemen de steen weg. Dan kijkt Hij eerst naar boven en dankt Zijn Vader. Hij roept niet direct Lazarus naar buiten. Eerst toont Hij Zijn diepe afhankelijkheid van Zijn Vader in het uiten van Zijn dank jegens de Vader dat Deze Hem heeft gehoord nog voordat Hij Lazarus tot leven heeft geroepen.

De Heer spreekt Zijn volkomen vertrouwen in de Vader uit als Degene Die Hem altijd hoort. Hij doet dat niet voor Zichzelf, maar ter wille van de menigte die rondom Hem staat. Het grote doel dat Hem altijd voor ogen staat, is te getuigen van de Vader Die Hem gezonden heeft en dat zij in Hem zullen geloven. Het doel dat de Vader daar op Zijn beurt mee heeft, is daarin Zijn Zoon te verheerlijken. Die verheerlijking krijgt Hij van de Vader omdat Hij altijd doet wat Hem welbehaaglijk is.

Nadat Hij zo tot de Vader heeft gesproken ten aanhoren van de menigte, verheft Hij Zijn stem en roept Lazarus naar buiten. De Heer Jezus ‘roept’ enkele keren in dit evangelie. De eerste keer is het een oproep om tot Hem te komen en in Hem te geloven (Jh 7:37). Dat is de roep van het evangelie. De tweede keer is hier, een roep tot de doden. Dat kunnen we verbinden met de macht van de stem van de Heer om geestelijk doden tot leven te roepen (Jh 5:25). De derde keer is het een laatste oproep tot het volk om in Hem te geloven (Jh 12:44).

Op het bevelend roepen van de Heer komt de gestorvene naar buiten. Lazarus wordt nadrukkelijk als “de gestorvene” aangeduid om alle nadruk op het levend maken van een gestorvene te leggen. De gestorvene komt naar buiten omdat Hij de stem van de Zoon van God heeft gehoord (Jh 5:25). Daar komt Lazarus uit het graf gewandeld, terwijl de grafdoeken en de zweetdoek nog aan hem zijn. Alles wat aan de dood herinnert, is nog aan hem, maar zelf leeft hij.

Dan zegt de Heer dat Lazarus moet worden bevrijd van zijn grafdoeken en zweetdoek. Ook hier zien we weer dat Hij een opdracht aan anderen geeft. Hij geeft niet alleen leven, Hij geeft ook vrijheid. In geestelijk opzicht is dit vrijmaken het onderwijs dat leraren vanuit het Woord van God aan pasbekeerden geven. Hierdoor leert iemand die tot bekering is gekomen alles afleggen wat bij zijn oude leven behoort, wat bij de dood behoort, waardoor hij in vrijheid voor de Heer zijn weg kan gaan.