Joh 19:17 | DutKingComments | STEP | Het woord van de verwerping van Christus is eruit. Ze hebben niets gemeenschappelijks met Hem, ze ontkennen elke verbinding met Hem. Tegelijk wordt zo Gods Woord vervuld en kunnen ze Hem nemen. We zien ook hier weer de verhevenheid van de Zoon van God. Ze kunnen Hem wel nemen, maar feitelijk gaat Hijzelf uit. Hij wordt niet geleid, maar neemt Zelf de leiding, terwijl Hij ook Zelf Zijn kruis draagt. In dit evangelie zien we geen tekenen van menselijke zwakheid die de Heer ook had. Hier zien we hoe Hij de weg van het lijden gaat in de verhevenheid van de Zoon van God. Hij gaat Zelf op het doel, de plaats van terechtstelling, af. Hij wordt er niet naar toe gebracht. De naam Schedelplaats is het symbool van het einde van alle menselijke heerlijkheid. Dat blijft over van de eens zo gevierde mens. De Heer gaat naar die plaats met het kruis op Zijn rug. Het kruis is en spreekt van de meest smadelijke en pijnlijke manier om te sterven. Niet alleen het einde is vernedering, ook de wijze waarop dit einde plaatsvindt. Als Romeinse uitvinding drukte de kruisiging hoogmoedige verachting uit. Barbaren werden als ongedierte aan het kruis genageld en tot de dood gemarteld. En tot die dood wordt Christus door de Joodse leiders overgeleverd. In het weergeven van de naam van de plaats van de terechtstelling in de Hebreeuwse taal zien we opnieuw hun betrokkenheid in Zijn overlevering. Johannes zegt niet veel over de kruisiging zelf. Ook horen we geen reactie van omstanders. Het gaat hem erom de heerlijkheid van de Zoon van God als volmaakt aan God toegewijde Mens naar voren te brengen. Daartoe dient ook zijn verwijzing naar de twee anderen die met Hem worden gekruisigd. Het doet er niet toe wat zij misdaan hebben. Het is voldoende dat zij twee “anderen” zijn, mensen die zo geheel anders zijn dan Hij. Zij doen er alleen toe om de heerlijkheid van de Heer Jezus des te meer te laten uitkomen. Als Johannes beschrijft dat de twee anderen ieder aan een kant van de Heer worden gekruisigd, is het duidelijk dat Hij in het midden hangt. Johannes legt daarop extra nadruk door te vermelden dat “Jezus in het midden” hangt. Alle licht schijnt op Hem.

John 19:17

De kruisiging

Het woord van de verwerping van Christus is eruit. Ze hebben niets gemeenschappelijks met Hem, ze ontkennen elke verbinding met Hem. Tegelijk wordt zo Gods Woord vervuld en kunnen ze Hem nemen. We zien ook hier weer de verhevenheid van de Zoon van God. Ze kunnen Hem wel nemen, maar feitelijk gaat Hijzelf uit. Hij wordt niet geleid, maar neemt Zelf de leiding, terwijl Hij ook Zelf Zijn kruis draagt.

In dit evangelie zien we geen tekenen van menselijke zwakheid die de Heer ook had. Hier zien we hoe Hij de weg van het lijden gaat in de verhevenheid van de Zoon van God. Hij gaat Zelf op het doel, de plaats van terechtstelling, af. Hij wordt er niet naar toe gebracht. De naam Schedelplaats is het symbool van het einde van alle menselijke heerlijkheid. Dat blijft over van de eens zo gevierde mens.

De Heer gaat naar die plaats met het kruis op Zijn rug. Het kruis is en spreekt van de meest smadelijke en pijnlijke manier om te sterven. Niet alleen het einde is vernedering, ook de wijze waarop dit einde plaatsvindt. Als Romeinse uitvinding drukte de kruisiging hoogmoedige verachting uit. Barbaren werden als ongedierte aan het kruis genageld en tot de dood gemarteld. En tot die dood wordt Christus door de Joodse leiders overgeleverd. In het weergeven van de naam van de plaats van de terechtstelling in de Hebreeuwse taal zien we opnieuw hun betrokkenheid in Zijn overlevering.

Johannes zegt niet veel over de kruisiging zelf. Ook horen we geen reactie van omstanders. Het gaat hem erom de heerlijkheid van de Zoon van God als volmaakt aan God toegewijde Mens naar voren te brengen. Daartoe dient ook zijn verwijzing naar de twee anderen die met Hem worden gekruisigd. Het doet er niet toe wat zij misdaan hebben. Het is voldoende dat zij twee “anderen” zijn, mensen die zo geheel anders zijn dan Hij. Zij doen er alleen toe om de heerlijkheid van de Heer Jezus des te meer te laten uitkomen.

Als Johannes beschrijft dat de twee anderen ieder aan een kant van de Heer worden gekruisigd, is het duidelijk dat Hij in het midden hangt. Johannes legt daarop extra nadruk door te vermelden dat “Jezus in het midden” hangt. Alle licht schijnt op Hem.