Joh 20:30-31 | DutKingComments | STEP | Het ongeloof van een gelovige (Thomas) is de aanleiding voor de Geest om de laatste twee verzen van dit hoofdstuk te laten schrijven. Uit de vele tekenen van de Heer heeft Johannes, geleid door de Heilige Geest, een selectie opgeschreven in zijn evangelie. Deze tekenen zijn geselecteerd omdat ze de majesteit van de Heer Jezus voorstellen, om alle aandacht alleen op Hem te richten als de Christus, de Zoon van God en gemeenschap met Hem te hebben. Dit laatste kan door het leven dat allen bezitten die geloven. In zijn eerste brief gaat Johannes uitvoerig op die gemeenschap in. Er zijn tekenen door de Heer gedaan die de discipelen wel hebben gezien, maar die niet voor ons bewaard zijn gebleven. We hebben er geen verslag van in de Bijbel omdat ze niet nuttig voor ons waren om tot geloof in de Zoon van God te komen. De tekenen die zijn opgeschreven, vormen in dit evangelie steeds het uitgangspunt voor nader onderwijs over de gevolgen van de komst van Gods Zoon op aarde en het werk dat Hij moest volbrengen. Vandaag wordt hoog opgegeven van tekenen alsof die mensen tot geloof zouden brengen of zouden dienen tot versterking van het geloof. De tekenen waarover Johannes hier spreekt en die de discipelen hebben gezien, maar die niet zijn opgeschreven, heeft de Heer echt verricht. Vandaag wordt echter veel als tekenen aangeprezen wat in werkelijkheid tekenen van de duivel zijn. In zeker opzicht wordt met deze twee laatste verzen het evangelie afgesloten. Maar er volgt nog een hoofdstuk, als een soort aanhangsel. In Johannes 20 zien we in de eerste verschijning van de Heer aan Zijn discipelen wat Zijn opstanding betekent voor de gemeente. In Zijn tweede verschijning zien we wat Zijn opstanding betekent voor het overblijfsel van Israël. De derde verschijning, in Johannes 21 , maakt het resultaat van het werk van de Heer Jezus compleet. Daar gaat het in het beeld van de vangst van de vissen uit de zee over de zegen van Zijn opstanding voor de volken in het vrederijk.

John 20:30-31

De opgeschreven tekenen

Het ongeloof van een gelovige (Thomas) is de aanleiding voor de Geest om de laatste twee verzen van dit hoofdstuk te laten schrijven. Uit de vele tekenen van de Heer heeft Johannes, geleid door de Heilige Geest, een selectie opgeschreven in zijn evangelie. Deze tekenen zijn geselecteerd omdat ze de majesteit van de Heer Jezus voorstellen, om alle aandacht alleen op Hem te richten als de Christus, de Zoon van God en gemeenschap met Hem te hebben. Dit laatste kan door het leven dat allen bezitten die geloven. In zijn eerste brief gaat Johannes uitvoerig op die gemeenschap in.

Er zijn tekenen door de Heer gedaan die de discipelen wel hebben gezien, maar die niet voor ons bewaard zijn gebleven. We hebben er geen verslag van in de Bijbel omdat ze niet nuttig voor ons waren om tot geloof in de Zoon van God te komen. De tekenen die zijn opgeschreven, vormen in dit evangelie steeds het uitgangspunt voor nader onderwijs over de gevolgen van de komst van Gods Zoon op aarde en het werk dat Hij moest volbrengen.

Vandaag wordt hoog opgegeven van tekenen alsof die mensen tot geloof zouden brengen of zouden dienen tot versterking van het geloof. De tekenen waarover Johannes hier spreekt en die de discipelen hebben gezien, maar die niet zijn opgeschreven, heeft de Heer echt verricht. Vandaag wordt echter veel als tekenen aangeprezen wat in werkelijkheid tekenen van de duivel zijn.

In zeker opzicht wordt met deze twee laatste verzen het evangelie afgesloten. Maar er volgt nog een hoofdstuk, als een soort aanhangsel. In Johannes 20 zien we in de eerste verschijning van de Heer aan Zijn discipelen wat Zijn opstanding betekent voor de gemeente. In Zijn tweede verschijning zien we wat Zijn opstanding betekent voor het overblijfsel van Israël.

De derde verschijning, in Johannes 21, maakt het resultaat van het werk van de Heer Jezus compleet. Daar gaat het in het beeld van de vangst van de vissen uit de zee over de zegen van Zijn opstanding voor de volken in het vrederijk.