Joh 21:3 | DutKingComments | STEP | De aanleiding tot de visvangst is een opmerking van Petrus dat hij weer gaat vissen. Het lijkt erop dat nu de Heer niet meer zichtbaar bij hen is, het volgen van Hem ook moeilijker is. Het ontbreekt aan duidelijke aanwijzingen. Ze zijn niet meer vol van de Heer Jezus en dan krijgen bepaalde activiteiten die ze eerder voor Hem prijsgaven de kans om weer binnen te sluipen. Ook voor ons is het gevaar groot dat we door ongeduldig te worden in het wachten op de Heer weer dingen gaan doen die we eerder ter wille van Hem achter ons hebben gelaten. Petrus kan het geduld niet opbrengen om te blijven wachten op een opdracht van zijn Meester en wil weer terugkeren naar het leven van alle dag. Hij zegt dat hij gaat vissen en keert terug naar het beroep dat hij had voordat hij door de Heer Jezus geroepen werd. Zijn voorbeeld werkt aanstekelijk en de anderen volgen hem. Door zijn voorbeeld neemt Petrus anderen mee op een verkeerde weg. Dat de Heer het allemaal ten goede doet keren, doet aan de verkeerde beslissing van Petrus niets af. Ook de anderen zijn verantwoordelijk voor hun eigen beslissing om Petrus te volgen. Ze verlaten het huis en stappen in het schip, dat een van hen dus blijkbaar nog tot zijn beschikking had. Ze vissen de hele nacht, maar zonder enig resultaat. Er wordt geen enkele vis gevangen. Een werk blijft vaak zonder resultaat als er iets wordt gedaan waarvoor de Heer geen opdracht heeft gegeven. Als ze ’s morgens vroeg naar land terugkeren, staat Hij hen op het strand op te wachten. Zij weten echter niet dat het de Heer is. Hij weet waarmee ze zijn bezig geweest. Hij neemt ook hier het initiatief en vraagt of zij iets te eten hebben. Hij spreekt hen aan met het vriendelijke woord “kinderen” waarin ook Zijn verbondenheid met hen tot uitdrukking komt. Dat betekent niet dat Hij hen aanspreekt als ‘Zijn’ kinderen. Nergens worden gelovigen ‘kinderen van de Heer Jezus’ genoemd. Gelovigen zijn kinderen van God. De Heer spreekt hen aan als ‘kinderen in het geloof’. Ze hebben nog veel onderwijs nodig om in hun geloof te groeien. Gebrek aan voedsel is altijd het gevolg van het nemen van initiatieven zonder te wachten op Zijn leiding. Op Zijn vraag of ze iets te eten hebben, moet hun antwoord daarom ook ‘nee’ zijn. Daarmee geven ze toe dat ze de hele nacht vruchteloos hebben gevist. Dan geeft Hij hun het advies om het net aan de rechterkant van het schip uit te werpen. Hij geeft hun de verzekering erbij dat ze dan zullen vinden wat ze zoeken. Hij verzekert hun dat ze dit keer niet zonder vangst zullen zijn. Zonder dat ze nog weten dat het de Heer is, doen ze wat Hij zegt. Ze gaan niet met deze Vreemdeling in discussie en vragen Hem ook niet Wie Hij is. Er zal in Zijn stem een klank hebben gezeten die hun vertrouwen gaf, mogelijk al door hen aan te spreken met ‘kinderen’. Zijn stem deed hen gehoorzamen. Ze zullen hebben gemerkt dat Hij een bijzondere Persoon is. De opbrengst is boven verwachting, het is meer dan ze kunnen binnenhalen.

John 21:3

Verschijning aan de discipelen

De aanleiding tot de visvangst is een opmerking van Petrus dat hij weer gaat vissen. Het lijkt erop dat nu de Heer niet meer zichtbaar bij hen is, het volgen van Hem ook moeilijker is. Het ontbreekt aan duidelijke aanwijzingen. Ze zijn niet meer vol van de Heer Jezus en dan krijgen bepaalde activiteiten die ze eerder voor Hem prijsgaven de kans om weer binnen te sluipen. Ook voor ons is het gevaar groot dat we door ongeduldig te worden in het wachten op de Heer weer dingen gaan doen die we eerder ter wille van Hem achter ons hebben gelaten.

Petrus kan het geduld niet opbrengen om te blijven wachten op een opdracht van zijn Meester en wil weer terugkeren naar het leven van alle dag. Hij zegt dat hij gaat vissen en keert terug naar het beroep dat hij had voordat hij door de Heer Jezus geroepen werd. Zijn voorbeeld werkt aanstekelijk en de anderen volgen hem. Door zijn voorbeeld neemt Petrus anderen mee op een verkeerde weg. Dat de Heer het allemaal ten goede doet keren, doet aan de verkeerde beslissing van Petrus niets af. Ook de anderen zijn verantwoordelijk voor hun eigen beslissing om Petrus te volgen.

Ze verlaten het huis en stappen in het schip, dat een van hen dus blijkbaar nog tot zijn beschikking had. Ze vissen de hele nacht, maar zonder enig resultaat. Er wordt geen enkele vis gevangen. Een werk blijft vaak zonder resultaat als er iets wordt gedaan waarvoor de Heer geen opdracht heeft gegeven. Als ze ’s morgens vroeg naar land terugkeren, staat Hij hen op het strand op te wachten. Zij weten echter niet dat het de Heer is.

Hij weet waarmee ze zijn bezig geweest. Hij neemt ook hier het initiatief en vraagt of zij iets te eten hebben. Hij spreekt hen aan met het vriendelijke woord “kinderen” waarin ook Zijn verbondenheid met hen tot uitdrukking komt. Dat betekent niet dat Hij hen aanspreekt als ‘Zijn’ kinderen. Nergens worden gelovigen ‘kinderen van de Heer Jezus’ genoemd. Gelovigen zijn kinderen van God. De Heer spreekt hen aan als ‘kinderen in het geloof’. Ze hebben nog veel onderwijs nodig om in hun geloof te groeien.

Gebrek aan voedsel is altijd het gevolg van het nemen van initiatieven zonder te wachten op Zijn leiding. Op Zijn vraag of ze iets te eten hebben, moet hun antwoord daarom ook ‘nee’ zijn. Daarmee geven ze toe dat ze de hele nacht vruchteloos hebben gevist. Dan geeft Hij hun het advies om het net aan de rechterkant van het schip uit te werpen. Hij geeft hun de verzekering erbij dat ze dan zullen vinden wat ze zoeken. Hij verzekert hun dat ze dit keer niet zonder vangst zullen zijn.

Zonder dat ze nog weten dat het de Heer is, doen ze wat Hij zegt. Ze gaan niet met deze Vreemdeling in discussie en vragen Hem ook niet Wie Hij is. Er zal in Zijn stem een klank hebben gezeten die hun vertrouwen gaf, mogelijk al door hen aan te spreken met ‘kinderen’. Zijn stem deed hen gehoorzamen. Ze zullen hebben gemerkt dat Hij een bijzondere Persoon is. De opbrengst is boven verwachting, het is meer dan ze kunnen binnenhalen.