Joh 7:2 | DutKingComments | STEP | In Johannes 5 zien we de Heer Jezus als de Zoon van God Die in onbegrensde macht levend maakt wie Hij wil. Hij oordeelt allen omdat Hij de Mensenzoon is. De nadruk valt op wat Hij is, niet op de plaats die Hij inneemt. In Johannes 6 gaat het over dezelfde Zoon, maar daar wordt Hij voorgesteld als uit de hemel neergekomen. Hij is in Zijn vernedering het voorwerp van het geloof en vervolgens de Zoon des mensen Die sterft en daarna weer opvaart naar waar Hij tevoren was. In Johannes 7 wordt Christus voorgesteld als nog niet geopenbaard aan de wereld. Als Hij eenmaal Zijn plaats in heerlijkheid in de hemel inneemt, komt de Heilige Geest in Zijn plaats op aarde wonen en wel in de gelovige. Na de genezing van de verlamde in Judéa in Johannes 5 is de Heer naar Galiléa gegaan en heeft daar het wonder van de spijziging verricht ( Johannes 6 ). Hij wandelt daar in liefde en zoekt mensen op om hun die liefde te bewijzen. Hij wil niet in Judéa rondwandelen omdat dat niet de wil van Zijn Vader is. Nooit liet Hij Zich leiden door hoe de mensen Hem bejegenden. Zijn wil en die van de Vader zijn gelijk. We lezen daarom dat Hij niet in Judéa wilde rondwandelen. Toch wordt als reden niet de wil van de Vader gegeven, maar dat de Joden Hem wilden doden. Hier zien we dat de boosaardige houding van de Joden in de wil van de Vader is opgenomen. De wil van de Vader doet de slechtheid van de mens niet teniet, maar de wil van de Vader staat erboven en Hij gebruikt die slechtheid om Zijn plannen uit te voeren. Joden zijn de Judeeërs en met name de geestelijke leiders. Als de slechtheid van de mens de Zoon verhindert ergens Zijn genade te bewijzen, vindt de genade nieuwe gebieden voor die genade. Hij is voor een bepaalde tijd in dat gebied, want als de door de Vader bepaalde tijd is gekomen, zal Hij daarna weer naar Judéa gaan. De tijd waarin de gebeurtenissen van Johannes 7 zich afspelen, is de tijd van het Loofhuttenfeest. Johannes 6 heeft het Pascha als uitgangspunt ( ) en heeft Zijn dood als onderwerp. Hier staat het Loofhuttenfeest centraal, een beeld van het feest van vreugde naar aanleiding van al Gods zegeningen in de vruchten van het land in het vrederijk. Hieraan wordt de komst van de Heilige Geest verbonden ( ) . De tijd van de vervulling van het feest voor het volk is door de zonden van het volk nog niet aangebroken. Het feest wordt hier dan ook, net als eerder het Pascha, een “feest van de Joden” genoemd.

John 7:2

Het aanstaande Loofhuttenfeest

In Johannes 5 zien we de Heer Jezus als de Zoon van God Die in onbegrensde macht levend maakt wie Hij wil. Hij oordeelt allen omdat Hij de Mensenzoon is. De nadruk valt op wat Hij is, niet op de plaats die Hij inneemt. In Johannes 6 gaat het over dezelfde Zoon, maar daar wordt Hij voorgesteld als uit de hemel neergekomen. Hij is in Zijn vernedering het voorwerp van het geloof en vervolgens de Zoon des mensen Die sterft en daarna weer opvaart naar waar Hij tevoren was. In Johannes 7 wordt Christus voorgesteld als nog niet geopenbaard aan de wereld. Als Hij eenmaal Zijn plaats in heerlijkheid in de hemel inneemt, komt de Heilige Geest in Zijn plaats op aarde wonen en wel in de gelovige.

Na de genezing van de verlamde in Judéa in Johannes 5 is de Heer naar Galiléa gegaan en heeft daar het wonder van de spijziging verricht (Johannes 6). Hij wandelt daar in liefde en zoekt mensen op om hun die liefde te bewijzen. Hij wil niet in Judéa rondwandelen omdat dat niet de wil van Zijn Vader is. Nooit liet Hij Zich leiden door hoe de mensen Hem bejegenden. Zijn wil en die van de Vader zijn gelijk. We lezen daarom dat Hij niet in Judéa wilde rondwandelen. Toch wordt als reden niet de wil van de Vader gegeven, maar dat de Joden Hem wilden doden.

Hier zien we dat de boosaardige houding van de Joden in de wil van de Vader is opgenomen. De wil van de Vader doet de slechtheid van de mens niet teniet, maar de wil van de Vader staat erboven en Hij gebruikt die slechtheid om Zijn plannen uit te voeren. Joden zijn de Judeeërs en met name de geestelijke leiders. Als de slechtheid van de mens de Zoon verhindert ergens Zijn genade te bewijzen, vindt de genade nieuwe gebieden voor die genade. Hij is voor een bepaalde tijd in dat gebied, want als de door de Vader bepaalde tijd is gekomen, zal Hij daarna weer naar Judéa gaan.

De tijd waarin de gebeurtenissen van Johannes 7 zich afspelen, is de tijd van het Loofhuttenfeest. Johannes 6 heeft het Pascha als uitgangspunt (Jh 6:4) en heeft Zijn dood als onderwerp. Hier staat het Loofhuttenfeest centraal, een beeld van het feest van vreugde naar aanleiding van al Gods zegeningen in de vruchten van het land in het vrederijk. Hieraan wordt de komst van de Heilige Geest verbonden (Jh 7:37-39).

De tijd van de vervulling van het feest voor het volk is door de zonden van het volk nog niet aangebroken. Het feest wordt hier dan ook, net als eerder het Pascha, een “feest van de Joden” genoemd.