Lev 4:3 | DutKingComments | STEP | De gezalfde priester moet wel de hogepriester zijn. Ook hij kan zondigen ( ; ) . Als hij zondigt, heeft dat niet alleen gevolgen voor hemzelf, maar voor het hele volk dat door zijn zonde schuldig wordt. De gemeenschap tussen God en Zijn volk is verbroken. Hij is immers de vertegenwoordiger van het volk bij God. Daarom staat dit geval op dezelfde lijn als het tweede geval, waar sprake is van het zondigen van de hele gemeenschap van Israël ( ) . De gezalfde priester moet het best op de hoogte zijn van de heiligheid van God. Hij moet als geen ander weten wat zonde voor God betekent. Daarom moet in dit geval een groot offer worden gebracht, wat spreekt van een groot inzicht in het werk van de Heer Jezus. Als de gezalfde priester zondigt, wordt het bloed van het offer in het heiligdom gebracht en gesprenkeld voor het voorhangsel ( ) . Ook wordt het bloed gedaan aan de horens van het reukaltaar. Dat gebeurt ook als het hele volk heeft gezondigd ( ) , maar niet als een leider of gewoon lid van het volk heeft gezondigd. Nog een verschil tussen de eerste twee zondoffers en de laatste twee is dat alleen in de eerste twee gevallen het offerdier buiten het kamp wordt gebracht en daar wordt verbrand. De gezalfde priester moet voor zijn zonde een jonge stier aanbieden. Er staat niet bij, zoals bij de andere gevallen, dat zijn zonde hem eerst bekend is geworden. Door zijn omgang met God zal hij het direct merken als die omgang verstoord is en dat er dus sprake moet zijn van een zonde die hij, hoewel onopzettelijk, begaan heeft. In de geestelijke toepassing is het zo dat iedere gelovige een gezalfde priester is. Als een gelovige ontdekt dat hij heeft gezondigd, is dat het werk van de Heer Jezus als de Voorspraak bij de Vader ( ) . Zodra hij zijn zonde gewaarwordt, zal hij die belijden en met die belijdenis niet wachten tot de avond. Hij zal er ook bewust over nadenken dat voor die zonde de Heer Jezus heeft moeten sterven. Dat zal diepe vernedering bewerken.

Leviticus 4:3

De gezalfde priester

De gezalfde priester moet wel de hogepriester zijn. Ook hij kan zondigen (Hb 5:3; Lv 9:7 ; Lv 16:6). Als hij zondigt, heeft dat niet alleen gevolgen voor hemzelf, maar voor het hele volk dat door zijn zonde schuldig wordt. De gemeenschap tussen God en Zijn volk is verbroken. Hij is immers de vertegenwoordiger van het volk bij God. Daarom staat dit geval op dezelfde lijn als het tweede geval, waar sprake is van het zondigen van de hele gemeenschap van Israël (Lv 4:13-21).

De gezalfde priester moet het best op de hoogte zijn van de heiligheid van God. Hij moet als geen ander weten wat zonde voor God betekent. Daarom moet in dit geval een groot offer worden gebracht, wat spreekt van een groot inzicht in het werk van de Heer Jezus. Als de gezalfde priester zondigt, wordt het bloed van het offer in het heiligdom gebracht en gesprenkeld voor het voorhangsel (Lv 4:5-6). Ook wordt het bloed gedaan aan de horens van het reukaltaar. Dat gebeurt ook als het hele volk heeft gezondigd (Lv 4:17-18), maar niet als een leider of gewoon lid van het volk heeft gezondigd. Nog een verschil tussen de eerste twee zondoffers en de laatste twee is dat alleen in de eerste twee gevallen het offerdier buiten het kamp wordt gebracht en daar wordt verbrand.

De gezalfde priester moet voor zijn zonde een jonge stier aanbieden. Er staat niet bij, zoals bij de andere gevallen, dat zijn zonde hem eerst bekend is geworden. Door zijn omgang met God zal hij het direct merken als die omgang verstoord is en dat er dus sprake moet zijn van een zonde die hij, hoewel onopzettelijk, begaan heeft.

In de geestelijke toepassing is het zo dat iedere gelovige een gezalfde priester is. Als een gelovige ontdekt dat hij heeft gezondigd, is dat het werk van de Heer Jezus als de Voorspraak bij de Vader (1Jh 2:1). Zodra hij zijn zonde gewaarwordt, zal hij die belijden en met die belijdenis niet wachten tot de avond. Hij zal er ook bewust over nadenken dat voor die zonde de Heer Jezus heeft moeten sterven. Dat zal diepe vernedering bewerken.