Lev 4:4 | DutKingComments | STEP | De gezalfde priester heeft geen keus als het gaat om het offer dat hij voor zijn zonde moet brengen. Het offer moet een jonge stier zijn. Een stier is een groot offer. In beeld veronderstelt het dat de gezalfde priester een groot inzicht heeft in wat deze jonge stier voorstelt. Het stelt voor hoe de Heer Jezus met de kracht van een Jongeling het grote werk heeft volbracht en dat Hij dat werk ook voor deze zonde heeft moeten volbrengen. Dat moet de priester zich bewust zijn. Hij moet zijn offerdier “bij de ingang van de tent van ontmoeting” of “de tent der samenkomst” brengen. De zonde van de gezalfde priester heeft gevolgen voor de dienst in de tent waar God Zijn volk ontmoet en met hen samenkomt. Hij moet het brengen “voor het aangezicht van de HEERE” . Als wij hebben gezondigd, moeten we dat voor Gods aangezicht belijden. We moeten ons opnieuw realiseren dat de Heer Jezus voor die zonde onder Gods oordeel heeft moeten komen en de dood heeft moeten ingaan. We moeten als het ware weer naar het kruis om daar te zien wat de Heer Jezus heeft moeten lijden om ook voor deze zonde verzoening te bewerken. Het leggen van de hand op de kop van het zondoffer brengt de eenmaking met het offer tot uitdrukking. Bij de aanbidder in de vorige hoofdstukken betekent de handoplegging dat hij een gemaakt wordt met de aannemelijkheid van het offerdier. Bij het zondoffer betekent het dat het dier wordt vereenzelvigd met de niet-aannemelijkheid van hem die het dier offert. De zondigheid van de zondaar wordt in beeld overgedragen op het offer. Na deze eenmaking moet de jonge stier worden geslacht. Dat doet de gezalfde priester zelf. Hij heeft immers gezondigd. Het stelt voor dat we ons weer bewust worden: wat met de Heer Jezus is gebeurd, is gebeurd in mijn plaats. Het slachten toont in beeld aan dat elke zonde de dood tot gevolg heeft: “Want het loon van de zonde is [de] dood” ( ). Zolang er nog verontschuldigingen zijn voor de begane zonde, is de belijdenis niet volledig.

‏ Leviticus 4:4

Het zondoffer moet worden geslacht

De gezalfde priester heeft geen keus als het gaat om het offer dat hij voor zijn zonde moet brengen. Het offer moet een jonge stier zijn. Een stier is een groot offer. In beeld veronderstelt het dat de gezalfde priester een groot inzicht heeft in wat deze jonge stier voorstelt. Het stelt voor hoe de Heer Jezus met de kracht van een Jongeling het grote werk heeft volbracht en dat Hij dat werk ook voor deze zonde heeft moeten volbrengen. Dat moet de priester zich bewust zijn.

Hij moet zijn offerdier “bij de ingang van de tent van ontmoeting” of “de tent der samenkomst” brengen. De zonde van de gezalfde priester heeft gevolgen voor de dienst in de tent waar God Zijn volk ontmoet en met hen samenkomt. Hij moet het brengen “voor het aangezicht van de HEERE”. Als wij hebben gezondigd, moeten we dat voor Gods aangezicht belijden. We moeten ons opnieuw realiseren dat de Heer Jezus voor die zonde onder Gods oordeel heeft moeten komen en de dood heeft moeten ingaan. We moeten als het ware weer naar het kruis om daar te zien wat de Heer Jezus heeft moeten lijden om ook voor deze zonde verzoening te bewerken.

Het leggen van de hand op de kop van het zondoffer brengt de eenmaking met het offer tot uitdrukking. Bij de aanbidder in de vorige hoofdstukken betekent de handoplegging dat hij een gemaakt wordt met de aannemelijkheid van het offerdier. Bij het zondoffer betekent het dat het dier wordt vereenzelvigd met de niet-aannemelijkheid van hem die het dier offert. De zondigheid van de zondaar wordt in beeld overgedragen op het offer.

Na deze eenmaking moet de jonge stier worden geslacht. Dat doet de gezalfde priester zelf. Hij heeft immers gezondigd. Het stelt voor dat we ons weer bewust worden: wat met de Heer Jezus is gebeurd, is gebeurd in mijn plaats. Het slachten toont in beeld aan dat elke zonde de dood tot gevolg heeft: “Want het loon van de zonde is [de] dood” (Rm 6:23). Zolang er nog verontschuldigingen zijn voor de begane zonde, is de belijdenis niet volledig.