Luk 10:7 | DutKingComments | STEP | Door de afwezigheid van enige voorziening voor henzelf zullen ze afhankelijk zijn van de mensen tot wie ze gaan. Tegelijk zal dat de mensen tot wie ze komen voor de keus plaatsen of ze de boodschappers van de Messias als zodanig gastvrij zullen ontvangen of niet. Als de boodschappers genoeg geld hadden gehad om een hotelkamer te huren, zouden mensen veel gemakkelijker hun boodschap kunnen afwijzen. Ze zouden niet hoeven te bewijzen dat ze openstonden voor de prediking door de boodschappers van de Heer in huis op te nemen. De boodschap waarmee de Heer hen uitzendt, is een boodschap van “vrede” . ‘Vrede’ is het eerste woord dat zij moeten spreken als zij ergens een huis binnengaan. Het is het eerste woord dat de Heer tot Zijn discipelen spreekt, wanneer Hij na Zijn opstanding in hun midden verschijnt ( ) . Zij vertegenwoordigen de Vredevorst en jagen naar wat de vrede dient ( ; ) . Vrede in een huis is een weldaad. Vrede te bezitten is het grote verlangen van ieder mens in nood. “Een zoon van [de] vrede” is iemand die de boodschappers van de vrede in zijn huis welkom heet. Hij ontvangt dan niet alleen de boodschappers van de vrede, maar ook de vrede zelf . Die vrede zal op hem rusten. Zijn uitstraling zal vrede en geen oorlog zijn omdat er vrede in zijn hart is. Een zoon van de vrede heeft de vrede als vader. Hij is door de vrede verwekt en dat zal iedereen om hem heen merken. Zijn Vader is God, Die “de God van de vrede” is ( ) . Als blijkt dat iemand die vrede van zich stoot en de boodschappers van de Heer verjaagt, zal hij de hem toegewenste vrede niet krijgen. Zo iemand zal als een vijand van de vrede blijven voortleven en zich als een wolf tegen de lammeren keren. Zijn ze bij een zoon van de vrede in huis, dan moeten ze het zichzelf niet moeilijk maken door voor hun voedsel van het ene naar het andere huis te gaan alsof ze hun logeeradressen last bezorgen. Als ware arbeiders voor de Heer hebben zij er namens Hem recht op. Ook moeten ze wat zichzelf betreft, waken voor hebzuchtige kieskeurigheid. Ze mogen zich van harte toevertrouwen aan de Messias en aannemen wat hun aangeboden wordt. De Messias erkent de waardigheid van de arbeider door te stellen dat de arbeider zijn loon waard is. Zij die de Messias toebehoren, zullen Zijn erkenning opmerken en Zijn dienaren ook erkennen. Zijn dienaren moeten niet van huis tot huis gaan. Dat zou afbreuk doen aan Zijn heerlijkheid omdat zij daardoor beschuldigd zouden kunnen worden toe te geven aan zelfzucht. Ze zouden een rusteloze indruk maken en dat past niet bij hun boodschap van vrede en rust. Ze moeten zich telkens bewust zijn dat ze een Heer vertegenwoordigen Die aanspraak maakt op de dienst van Zijn volk. Zij stellen Hem voor en moeten ervoor waken geen verkeerde indruk van Hem te geven door de indruk te wekken dat zij op hun eigen voordeel uit zijn en niet op dat van hen tot wie zij gezonden zijn om de Messias aan te kondigen. Hun boodschap van vrede mogen zij onderstrepen door de zieken te genezen in het huis waar ze komen. Met de genezing moeten ze ook prediken dat het koninkrijk van God nabij hen gekomen is. De voetstappen van de Heer klinken als het ware achter hen. Het koninkrijk van God is nabij omdat Hij nabij is. Als ze Hem ontvangen, maken ze deel uit van het koninkrijk van God en delen ze in al de zegen die dat koninkrijk met zich meebrengt. De Heer stelt de zeventig ook voor dat er steden zijn waar ze niet welkom zijn, waar geen zoon van de vrede is die zijn huis openstelt. Dan moeten ze naar buiten gaan, de straat op en tegen die stad getuigen. Tegen een dergelijke stad moeten ze het krachtigste getuigenis geven dat ze er niets mee te maken willen hebben. Als ze er niet mogen eten, dan willen ze zelfs het stof van die stad niet meedragen aan hun voeten. Tegelijk moet de stad weten dat ondanks hun weigering het koninkrijk van God wel nabij is gekomen en dat het hun weigering alleen maar ernstiger maakt omdat ze afwijzen wat zo dichtbij is gekomen. De Heer verbindt aan de verwerping van Zijn discipelen een zwaar oordeel, want wie hen verwerpt, verwerpt Hem Die hen heeft gezonden. Hun woorden verwerpen, betekent Zijn woorden verwerpen. Zij hebben getuigd dat het koninkrijk Gods nabijgekomen is. Er is nog nooit iets aan de mensen voorgesteld wat hiermee te vergelijken is. Anderen, zoals de profeten, hebben er getuigenis van gegeven, maar zoals die profeten zelf erkenden, was het van verre. Nu het nabij is gekomen, is het wel heel gevaarlijk om hen die het aankondigen te verachten. Dat staat ermee gelijk de Heer Jezus en God Zelf te verachten. Omgekeerd is het luisteren naar de discipelen de goede manier om de Heer Jezus te eren. Een dergelijk getuigenis is nooit aan Sodom gericht. Hoewel die stad ten volle verantwoordelijk is voor alle misdaden die zij bedreven heeft, is Sodom minder verantwoordelijk dan de stad die de boodschappers verwerpt die de directe komst van de Messias aankondigen. Dat zal tot uitdrukking komen in de zwaarte van het oordeel waarmee God zowel Sodom als de stad die de Heer verwerpt, zal slaan.

Luke 10:7

Zending en ontvangst

Door de afwezigheid van enige voorziening voor henzelf zullen ze afhankelijk zijn van de mensen tot wie ze gaan. Tegelijk zal dat de mensen tot wie ze komen voor de keus plaatsen of ze de boodschappers van de Messias als zodanig gastvrij zullen ontvangen of niet. Als de boodschappers genoeg geld hadden gehad om een hotelkamer te huren, zouden mensen veel gemakkelijker hun boodschap kunnen afwijzen. Ze zouden niet hoeven te bewijzen dat ze openstonden voor de prediking door de boodschappers van de Heer in huis op te nemen.

De boodschap waarmee de Heer hen uitzendt, is een boodschap van “vrede”. ‘Vrede’ is het eerste woord dat zij moeten spreken als zij ergens een huis binnengaan. Het is het eerste woord dat de Heer tot Zijn discipelen spreekt, wanneer Hij na Zijn opstanding in hun midden verschijnt (Lk 24:36). Zij vertegenwoordigen de Vredevorst en jagen naar wat de vrede dient (Rm 14:19; Hb 12:14).

Vrede in een huis is een weldaad. Vrede te bezitten is het grote verlangen van ieder mens in nood. “Een zoon van [de] vrede” is iemand die de boodschappers van de vrede in zijn huis welkom heet. Hij ontvangt dan niet alleen de boodschappers van de vrede, maar ook de vrede zelf. Die vrede zal op hem rusten. Zijn uitstraling zal vrede en geen oorlog zijn omdat er vrede in zijn hart is. Een zoon van de vrede heeft de vrede als vader. Hij is door de vrede verwekt en dat zal iedereen om hem heen merken. Zijn Vader is God, Die “de God van de vrede” is (Rm 15:33 ; Rm 16:20).

Als blijkt dat iemand die vrede van zich stoot en de boodschappers van de Heer verjaagt, zal hij de hem toegewenste vrede niet krijgen. Zo iemand zal als een vijand van de vrede blijven voortleven en zich als een wolf tegen de lammeren keren.

Zijn ze bij een zoon van de vrede in huis, dan moeten ze het zichzelf niet moeilijk maken door voor hun voedsel van het ene naar het andere huis te gaan alsof ze hun logeeradressen last bezorgen. Als ware arbeiders voor de Heer hebben zij er namens Hem recht op. Ook moeten ze wat zichzelf betreft, waken voor hebzuchtige kieskeurigheid. Ze mogen zich van harte toevertrouwen aan de Messias en aannemen wat hun aangeboden wordt. De Messias erkent de waardigheid van de arbeider door te stellen dat de arbeider zijn loon waard is. Zij die de Messias toebehoren, zullen Zijn erkenning opmerken en Zijn dienaren ook erkennen.

Zijn dienaren moeten niet van huis tot huis gaan. Dat zou afbreuk doen aan Zijn heerlijkheid omdat zij daardoor beschuldigd zouden kunnen worden toe te geven aan zelfzucht. Ze zouden een rusteloze indruk maken en dat past niet bij hun boodschap van vrede en rust. Ze moeten zich telkens bewust zijn dat ze een Heer vertegenwoordigen Die aanspraak maakt op de dienst van Zijn volk. Zij stellen Hem voor en moeten ervoor waken geen verkeerde indruk van Hem te geven door de indruk te wekken dat zij op hun eigen voordeel uit zijn en niet op dat van hen tot wie zij gezonden zijn om de Messias aan te kondigen.

Hun boodschap van vrede mogen zij onderstrepen door de zieken te genezen in het huis waar ze komen. Met de genezing moeten ze ook prediken dat het koninkrijk van God nabij hen gekomen is. De voetstappen van de Heer klinken als het ware achter hen. Het koninkrijk van God is nabij omdat Hij nabij is. Als ze Hem ontvangen, maken ze deel uit van het koninkrijk van God en delen ze in al de zegen die dat koninkrijk met zich meebrengt.

De Heer stelt de zeventig ook voor dat er steden zijn waar ze niet welkom zijn, waar geen zoon van de vrede is die zijn huis openstelt. Dan moeten ze naar buiten gaan, de straat op en tegen die stad getuigen. Tegen een dergelijke stad moeten ze het krachtigste getuigenis geven dat ze er niets mee te maken willen hebben. Als ze er niet mogen eten, dan willen ze zelfs het stof van die stad niet meedragen aan hun voeten. Tegelijk moet de stad weten dat ondanks hun weigering het koninkrijk van God wel nabij is gekomen en dat het hun weigering alleen maar ernstiger maakt omdat ze afwijzen wat zo dichtbij is gekomen.

De Heer verbindt aan de verwerping van Zijn discipelen een zwaar oordeel, want wie hen verwerpt, verwerpt Hem Die hen heeft gezonden. Hun woorden verwerpen, betekent Zijn woorden verwerpen. Zij hebben getuigd dat het koninkrijk Gods nabijgekomen is.

Er is nog nooit iets aan de mensen voorgesteld wat hiermee te vergelijken is. Anderen, zoals de profeten, hebben er getuigenis van gegeven, maar zoals die profeten zelf erkenden, was het van verre. Nu het nabij is gekomen, is het wel heel gevaarlijk om hen die het aankondigen te verachten. Dat staat ermee gelijk de Heer Jezus en God Zelf te verachten. Omgekeerd is het luisteren naar de discipelen de goede manier om de Heer Jezus te eren.

Een dergelijk getuigenis is nooit aan Sodom gericht. Hoewel die stad ten volle verantwoordelijk is voor alle misdaden die zij bedreven heeft, is Sodom minder verantwoordelijk dan de stad die de boodschappers verwerpt die de directe komst van de Messias aankondigen. Dat zal tot uitdrukking komen in de zwaarte van het oordeel waarmee God zowel Sodom als de stad die de Heer verwerpt, zal slaan.