Luk 12:53 | DutKingComments | STEP | De bedoeling van Zijn liefde was niet om vuur te werpen op aarde, maar het is wel het gevolg van Zijn aanwezigheid. Waar Hij is, kan Hij niet anders dan de mens zijn eigen toestand laten zien. Vuur is altijd het symbool van het Goddelijk oordeel. De Heer is gekomen om te behouden, maar als men Hem verwerpt, ontsteekt men in werkelijkheid een vuur. Zijn aanwezigheid betekent oordeel. Dat de Heer vuur is komen werpen op aarde, wil zeggen dat Hij gekomen is om de mensen tot een beslissing te brengen. Dat het vuur al is ontstoken, wil zeggen dat de beslissing al is gevallen doordat de mens Hem verwerpt. Het is een noodzakelijk resultaat van Zijn aanwezigheid die alles in het ware licht stelt. Toch is Hij nog steeds in genade onder de mensen en ook nu wordt nog het evangelie van de genade verkondigd. Tegelijk werpt Hij waar Hij komt vuur, waarbij blijkt dat het al ontstoken is. De Heer spreekt er als het ware Zijn verbazing over uit dat het zo is. Hij had anders mogen verwachten, maar vanwege de hardnekkige slechtheid van de mens is het zo en niet anders. Het tweede deel van kan ook als volgt worden vertaald: ‘En wat wil Ik [graag] dat het al ontstoken is.’ Dan is de gedachte van de Heer dat Hij met verlangen uitziet naar de voltooiing van Zijn werk op het kruis. Als daar het vuur van het oordeel van God over Hem heengegaan zal zijn, is daarmee de basis gelegd voor de volkomen vervulling van al Gods plannen en de vestiging van het koninkrijk. Vervolgens spreekt Hij over Zijn doop. De doop waarop Hij doelt, is Zijn onderdompeling in de watervloed van lijden. Hij zal geheel ten onder gaan in een zee van smart. Hij voelt innerlijk de smart van wat Hem van Gods kant zal overkomen. Dat geeft Hij aan door te zeggen: “Hoe benauwt het Mij.” Tevens ziet Hij ook op het einde, op het “volbracht” zijn van dat grote en vreselijke werk. Intussen veroorzaakt Zijn aanwezigheid verdeeldheid en geen vrede. Dit lijkt in tegenspraak met de aankondiging van de engel bij Zijn geboorte ( ) . Hij is toch gekomen om vrede te brengen? Dat is Hij zeker, maar nu Hij is gekomen, blijkt de aarde die vrede te verwerpen. Hij zal eens terugkeren om vrede te brengen, maar die vrede zal pas op aarde zijn als Hij de aarde door oordeel heeft gereinigd. Op dit moment verdeelt Zijn aanwezigheid de mensen in twee categorieën: voor of tegen Hem. Dit voor of tegen Hem brengt scheiding tussen mensen die in hetzelfde huis wonen. Hij geeft vrede in het hart van eenieder die Hem aanneemt met als gevolg daarvan haat bij eenieder die Hem verwerpt. De eenheid is verstoord. De twee groepen “twee” en “drie” staan lijnrecht tegenover elkaar. Behalve groepen van twee en drie komen ook afzonderlijke personen tegenover elkaar te staan die eerst in harmonie met elkaar hebben geleefd. Er komt scheiding tussen vader en zoon als een van beiden de Heer Jezus aanneemt. Zo komt er ook scheiding tussen een moeder en haar dochter en tussen een schoonmoeder en haar schoondochter. De Heer noemt de verhouding steeds twee keer, waarbij Hij de ene keer de ene partij en de andere keer de andere partij vooropzet. Het benadrukt de absolute breuk in de verhoudingen bij een keus van een van beiden voor Hem.

Luke 12:53

Christus is oorzaak van verdeeldheid

De bedoeling van Zijn liefde was niet om vuur te werpen op aarde, maar het is wel het gevolg van Zijn aanwezigheid. Waar Hij is, kan Hij niet anders dan de mens zijn eigen toestand laten zien. Vuur is altijd het symbool van het Goddelijk oordeel. De Heer is gekomen om te behouden, maar als men Hem verwerpt, ontsteekt men in werkelijkheid een vuur. Zijn aanwezigheid betekent oordeel.

Dat de Heer vuur is komen werpen op aarde, wil zeggen dat Hij gekomen is om de mensen tot een beslissing te brengen. Dat het vuur al is ontstoken, wil zeggen dat de beslissing al is gevallen doordat de mens Hem verwerpt. Het is een noodzakelijk resultaat van Zijn aanwezigheid die alles in het ware licht stelt. Toch is Hij nog steeds in genade onder de mensen en ook nu wordt nog het evangelie van de genade verkondigd. Tegelijk werpt Hij waar Hij komt vuur, waarbij blijkt dat het al ontstoken is. De Heer spreekt er als het ware Zijn verbazing over uit dat het zo is. Hij had anders mogen verwachten, maar vanwege de hardnekkige slechtheid van de mens is het zo en niet anders.

Het tweede deel van Lk 12:49 kan ook als volgt worden vertaald: ‘En wat wil Ik [graag] dat het al ontstoken is.’ Dan is de gedachte van de Heer dat Hij met verlangen uitziet naar de voltooiing van Zijn werk op het kruis. Als daar het vuur van het oordeel van God over Hem heengegaan zal zijn, is daarmee de basis gelegd voor de volkomen vervulling van al Gods plannen en de vestiging van het koninkrijk.

Vervolgens spreekt Hij over Zijn doop. De doop waarop Hij doelt, is Zijn onderdompeling in de watervloed van lijden. Hij zal geheel ten onder gaan in een zee van smart. Hij voelt innerlijk de smart van wat Hem van Gods kant zal overkomen. Dat geeft Hij aan door te zeggen: “Hoe benauwt het Mij.” Tevens ziet Hij ook op het einde, op het “volbracht” zijn van dat grote en vreselijke werk.

Intussen veroorzaakt Zijn aanwezigheid verdeeldheid en geen vrede. Dit lijkt in tegenspraak met de aankondiging van de engel bij Zijn geboorte (Lk 2:14). Hij is toch gekomen om vrede te brengen? Dat is Hij zeker, maar nu Hij is gekomen, blijkt de aarde die vrede te verwerpen. Hij zal eens terugkeren om vrede te brengen, maar die vrede zal pas op aarde zijn als Hij de aarde door oordeel heeft gereinigd.

Op dit moment verdeelt Zijn aanwezigheid de mensen in twee categorieën: voor of tegen Hem. Dit voor of tegen Hem brengt scheiding tussen mensen die in hetzelfde huis wonen. Hij geeft vrede in het hart van eenieder die Hem aanneemt met als gevolg daarvan haat bij eenieder die Hem verwerpt. De eenheid is verstoord. De twee groepen “twee” en “drie” staan lijnrecht tegenover elkaar.

Behalve groepen van twee en drie komen ook afzonderlijke personen tegenover elkaar te staan die eerst in harmonie met elkaar hebben geleefd. Er komt scheiding tussen vader en zoon als een van beiden de Heer Jezus aanneemt. Zo komt er ook scheiding tussen een moeder en haar dochter en tussen een schoonmoeder en haar schoondochter. De Heer noemt de verhouding steeds twee keer, waarbij Hij de ene keer de ene partij en de andere keer de andere partij vooropzet. Het benadrukt de absolute breuk in de verhoudingen bij een keus van een van beiden voor Hem.