Luk 23:14 | DutKingComments | STEP | Pilatus probeert nu via diplomatieke weg, via overleg en overreding, de aanstichters van deze voor hem ongelukkige gebeurtenis tevreden te stellen. Hij wil iedereen te vriend houden. Voor dit overleg roept hij de leiders van deze oploop bijeen. Hij herhaalt hun aanklacht. Zij hebben “deze Mens” bij hem gebracht onder de beschuldiging dat Hij het volk afvallig zou maken. Hij wijst erop dat hij aan zijn verplichtingen heeft voldaan door Hem, en dat nog wel in hun bijzijn, te verhoren. Het zal hun toch wel duidelijk zijn dat hij, Pilatus, niet van partijdigheid of voortrekken te beschuldigen is. Maar eerlijk is eerlijk, hij moet tot de conclusie komen dat hun beschuldiging geen grond heeft. Zo geeft hij, na , een tweede getuigenis van de onschuld van de Heer. Hij voegt er direct een derde getuigenis van Zijn onschuld aan toe. Hij doet dat om zijn conclusie kracht bij te zetten, in de hoop dat de Joden de redelijkheid van zijn argumenten zullen inzien. Herodes heeft namelijk ook geen schuld in Hem gevonden, want die heeft Hem teruggestuurd zonder iets te noemen wat de dood waard zou zijn. Hoewel Pilatus het ‘onschuldig’ zou moeten uitspreken en Christus zou moeten loslaten, wil hij hun toch ook wel enigszins ter wille zijn. Hij doet het voorstel om Hem te kastijden en dan los te laten. Het toont aan wat een harteloos mens deze Pilatus is. Hij wil de keizer te vriend houden en geen onschuldige terechtstellen. Hij wil ook de Joden te vriend houden. Die willen bloed zien. Daar wil hij wel voor zorgen door Hem te kastijden. Het lijkt hem dat hun bloeddorst dan wel gestild zal zijn.

Luke 23:14

Pilatus erkent de onschuld van de Heer

Pilatus probeert nu via diplomatieke weg, via overleg en overreding, de aanstichters van deze voor hem ongelukkige gebeurtenis tevreden te stellen. Hij wil iedereen te vriend houden. Voor dit overleg roept hij de leiders van deze oploop bijeen. Hij herhaalt hun aanklacht. Zij hebben “deze Mens” bij hem gebracht onder de beschuldiging dat Hij het volk afvallig zou maken. Hij wijst erop dat hij aan zijn verplichtingen heeft voldaan door Hem, en dat nog wel in hun bijzijn, te verhoren. Het zal hun toch wel duidelijk zijn dat hij, Pilatus, niet van partijdigheid of voortrekken te beschuldigen is. Maar eerlijk is eerlijk, hij moet tot de conclusie komen dat hun beschuldiging geen grond heeft.

Zo geeft hij, na Lk 23:4, een tweede getuigenis van de onschuld van de Heer. Hij voegt er direct een derde getuigenis van Zijn onschuld aan toe. Hij doet dat om zijn conclusie kracht bij te zetten, in de hoop dat de Joden de redelijkheid van zijn argumenten zullen inzien. Herodes heeft namelijk ook geen schuld in Hem gevonden, want die heeft Hem teruggestuurd zonder iets te noemen wat de dood waard zou zijn.

Hoewel Pilatus het ‘onschuldig’ zou moeten uitspreken en Christus zou moeten loslaten, wil hij hun toch ook wel enigszins ter wille zijn. Hij doet het voorstel om Hem te kastijden en dan los te laten. Het toont aan wat een harteloos mens deze Pilatus is. Hij wil de keizer te vriend houden en geen onschuldige terechtstellen. Hij wil ook de Joden te vriend houden. Die willen bloed zien. Daar wil hij wel voor zorgen door Hem te kastijden. Het lijkt hem dat hun bloeddorst dan wel gestild zal zijn.