Luk 24:1 | DutKingComments | STEP | De sabbat is voorbij en een hele week is voorbij. In die week hebben zich gebeurtenissen voltrokken waardoor de wereldgeschiedenis en de eeuwigheid naar Gods plan tot hun vervulling zullen worden gebracht. Het oude is voorbij, het nieuwe is gekomen. Symbool daarvan is “de eerste [dag] van de week” die de dag van de opstanding van de Heer Jezus is. Met Zijn opstanding breekt een totaal nieuw bestel van dingen aan. De vrouwen hebben daar nog geen weet van. Ze zitten nog vast aan het oude bestel van dingen. Hun liefde voor Christus brengt hen al heel vroeg op die dag naar het graf. Ze willen de Heiland hun laatste eerbewijzen bezorgen door met de specerijen die ze hebben bereid Zijn lichaam te zalven. Ondanks hun liefde, die zeer te prijzen is, zijn ze onkundig over de opstanding die toch ook door Hem is voorzegd. Als ze bij het graf komen, vinden ze de steen afgewenteld. Het graf is open! Er gaat in dit hoofdstuk als gevolg daarvan nog veel meer open: de Schriften worden geopend ( ) , ogen worden geopend ( ) , het verstand wordt geopend ( ) en de hemel wordt geopend ( ) . De steen is niet afgewenteld om de Heer Jezus naar buiten te kunnen laten gaan. Hij is al opgestaan, voordat de steen door de engelen wordt afgewenteld. Hij kan ook ondanks gesloten deuren zo ergens binnengaan ( ) . De steen is afgewenteld om de vrouwen en ons naar binnen te laten gaan om in het graf te kunnen kijken. De vrouwen kunnen zo het graf ingaan. Dat doen ze ook. Daar ontdekken ze dat het lichaam er niet is. Het graf is leeg. Dit is het eerste bewijs van de overwinning van Gods genade. Nu kunnen genade en ontferming naar de mens uitgaan. Opmerkelijk is dat de Heilige Geest de eerste keer dat de Naam van de Heer Jezus na Zijn opstanding wordt genoemd, spreekt van “de Heer Jezus” . Het is de kenmerkende Naam waarmee christenen over hun Heer spreken. De vrouwen begrijpen er niets van dat het graf leeg is en zijn erover in verlegenheid. Ze hebben toch zelf gezien dat Zijn lichaam daarin werd gelegd ( ) . Dan staan er plotseling twee mannen bij hen in lichtende kleren. Het licht van de dag en het licht van hun kleren horen bij elkaar. De opstanding van Christus is een stralende gebeurtenis, maar veroorzaakt bangheid bij de vrouwen. Bij het zien van deze mannen, engelen, buigen ze met hun gezicht naar de aarde. Dan spreken de engelen de prachtige, veelzeggende woorden die ervan getuigen dat Hij niet bij de doden moet worden gezocht. Hij is “de Levende” . Het oude heeft afgedaan, er is een nieuwe periode aangebroken. Het is ondenkbaar iets van de Levende te vinden bij de doden. Wat met het leven verbonden is, is van een totaal andere orde dan wat met de dood verbonden is. Het eerste getuigenis van de opstanding van Christus komt uit de mond van een engel. Omdat Hij is opgewekt, is Hij niet meer in het graf. God heeft Zijn werk volkomen aanvaard en heeft er Zijn vreugde in gevonden Hem uit de doden op te wekken. God kon, met eerbied gezegd, ook niet anders. Zijn Zoon heeft het Hem opgedragen werk volmaakt volbracht, dus is Zijn opwekking een daad van Gods gerechtigheid. Dit alles zegt de engel niet, maar wij weten dit uit het vervolg van het Nieuwe Testament en vooral uit de brieven van Paulus. De engelen herinneren de vrouwen ook aan wat de Heer Zelf heeft gezegd. Ze hadden beter kunnen weten. De engelen halen tevens de woorden aan die Hij tot hen heeft gesproken toen Hij nog in Galiléa was. Dan breekt het licht in hun gedachten door. De herinnering aan Zijn woorden geeft hun de overtuiging en vrijmoedigheid en kracht om daarvan te getuigen aan anderen. Er wordt niet over wonderen gesproken. Lukas legt steeds alle nadruk op de woorden van de Heer. Wij als christenen hebben ook niets anders dan het Woord van God. We worden opgeroepen daarin te geloven.

Luke 24:1

De vrouwen bij het lege graf

De sabbat is voorbij en een hele week is voorbij. In die week hebben zich gebeurtenissen voltrokken waardoor de wereldgeschiedenis en de eeuwigheid naar Gods plan tot hun vervulling zullen worden gebracht. Het oude is voorbij, het nieuwe is gekomen. Symbool daarvan is “de eerste [dag] van de week” die de dag van de opstanding van de Heer Jezus is. Met Zijn opstanding breekt een totaal nieuw bestel van dingen aan.

De vrouwen hebben daar nog geen weet van. Ze zitten nog vast aan het oude bestel van dingen. Hun liefde voor Christus brengt hen al heel vroeg op die dag naar het graf. Ze willen de Heiland hun laatste eerbewijzen bezorgen door met de specerijen die ze hebben bereid Zijn lichaam te zalven. Ondanks hun liefde, die zeer te prijzen is, zijn ze onkundig over de opstanding die toch ook door Hem is voorzegd.

Als ze bij het graf komen, vinden ze de steen afgewenteld. Het graf is open! Er gaat in dit hoofdstuk als gevolg daarvan nog veel meer open: de Schriften worden geopend (Lk 24:27), ogen worden geopend (Lk 24:31), het verstand wordt geopend (Lk 24:45) en de hemel wordt geopend (Lk 24:51). De steen is niet afgewenteld om de Heer Jezus naar buiten te kunnen laten gaan. Hij is al opgestaan, voordat de steen door de engelen wordt afgewenteld. Hij kan ook ondanks gesloten deuren zo ergens binnengaan (Jh 20:19). De steen is afgewenteld om de vrouwen en ons naar binnen te laten gaan om in het graf te kunnen kijken.

De vrouwen kunnen zo het graf ingaan. Dat doen ze ook. Daar ontdekken ze dat het lichaam er niet is. Het graf is leeg. Dit is het eerste bewijs van de overwinning van Gods genade. Nu kunnen genade en ontferming naar de mens uitgaan. Opmerkelijk is dat de Heilige Geest de eerste keer dat de Naam van de Heer Jezus na Zijn opstanding wordt genoemd, spreekt van “de Heer Jezus”. Het is de kenmerkende Naam waarmee christenen over hun Heer spreken. De vrouwen begrijpen er niets van dat het graf leeg is en zijn erover in verlegenheid. Ze hebben toch zelf gezien dat Zijn lichaam daarin werd gelegd (Lk 23:55).

Dan staan er plotseling twee mannen bij hen in lichtende kleren. Het licht van de dag en het licht van hun kleren horen bij elkaar. De opstanding van Christus is een stralende gebeurtenis, maar veroorzaakt bangheid bij de vrouwen. Bij het zien van deze mannen, engelen, buigen ze met hun gezicht naar de aarde. Dan spreken de engelen de prachtige, veelzeggende woorden die ervan getuigen dat Hij niet bij de doden moet worden gezocht. Hij is “de Levende”. Het oude heeft afgedaan, er is een nieuwe periode aangebroken.

Het is ondenkbaar iets van de Levende te vinden bij de doden. Wat met het leven verbonden is, is van een totaal andere orde dan wat met de dood verbonden is. Het eerste getuigenis van de opstanding van Christus komt uit de mond van een engel. Omdat Hij is opgewekt, is Hij niet meer in het graf. God heeft Zijn werk volkomen aanvaard en heeft er Zijn vreugde in gevonden Hem uit de doden op te wekken. God kon, met eerbied gezegd, ook niet anders. Zijn Zoon heeft het Hem opgedragen werk volmaakt volbracht, dus is Zijn opwekking een daad van Gods gerechtigheid. Dit alles zegt de engel niet, maar wij weten dit uit het vervolg van het Nieuwe Testament en vooral uit de brieven van Paulus.

De engelen herinneren de vrouwen ook aan wat de Heer Zelf heeft gezegd. Ze hadden beter kunnen weten. De engelen halen tevens de woorden aan die Hij tot hen heeft gesproken toen Hij nog in Galiléa was. Dan breekt het licht in hun gedachten door.

De herinnering aan Zijn woorden geeft hun de overtuiging en vrijmoedigheid en kracht om daarvan te getuigen aan anderen. Er wordt niet over wonderen gesproken. Lukas legt steeds alle nadruk op de woorden van de Heer. Wij als christenen hebben ook niets anders dan het Woord van God. We worden opgeroepen daarin te geloven.