Luk 8:22-25 | DutKingComments | STEP | We zien in de geschiedenis van de storm op het meer dat de Heer met Zijn discipelen verenigd is in de moeilijkheden en stormen waardoor ze omringd zijn. Deze stormen en moeilijkheden zijn het deel van de discipelen omdat ze zich in Zijn dienst hebben begeven. Hij is daarin bij hen, hoewel Hij schijnbaar geen aandacht schenkt aan deze moeilijkheden. God laat deze oefening van het geloof toe. De discipelen zijn om Christus’ wil en met Hem in deze toestand, daarom is Hij met hen. Hij, om Wiens wil ze in de storm zijn, is met Zijn macht aanwezig om hen te beschermen. Ze zijn met Hem in dezelfde boot. Het is weer iets waarvan Lukas vermeldt dat “het gebeurde op een van die dagen” . Dat zijn de dagen van de Zoon des mensen op aarde. De Zoon des mensen gaat aan boord van een schip. Hij gebruikt de vervoermiddelen die alle mensen gebruiken. Hij verplaatst Zich niet op wonderbare wijze, zoals na Zijn opstanding. Lukas vermeldt ook nadrukkelijk de verbinding tussen Hem en Zijn discipelen als hij zegt: “Hij en Zijn discipelen.” Die verbinding komt ook tot uiting in de opdracht van de Heer: “Laten wij oversteken.” Hij verbindt hen met Zich en spreekt over “wij” . Zo steken zij samen van wal. De Heer is zo waarachtig Mens, dat Hij aan boord in slaap valt. Hij is vermoeid. Hij is ook zo vertrouwend op Zijn God, dat Hij rustig doorslaapt al worden ze overvallen door een stormwind en loopt de boot vol water. Ze verkeren in nood, maar Hij slaapt. Als de discipelen wijs waren, zouden ze inzien dat al hun zegeningen berusten in de Meester en dat hun hele veiligheid van Hem afhangt. Daarom is er voor het geloof geen reden om bang te zijn. Hij valt in slaap en Hij laat toe dat de dingen hun loop hebben. Wat er ook gebeurt, het schip waarin de Heer Jezus is, kan geen onveilige plaats zijn voor degenen die bij Hem zijn. Maar de discipelen houden het niet uit. Ze gaan naar Hem toe. Dat is een goede zaak. Dan maken ze Hem wakker. Dat hoefde niet. Ze hadden rustig bescherming bij de Heer kunnen zoeken in de zekerheid dat Hij uitkomst zou bieden. Later heeft Petrus dat gedaan, toen hij in de gevangenis was en sliep ( ) . Soms is slapeloosheid het gevolg van een niet vertrouwen op de Heer, een gebrek aan vertrouwen dat Hij de regie in handen heeft en dat het Hem niet uit de hand loopt. Nu maken ze Hem wakker omdat ze bang zijn dat ze vergaan. Ze roepen “wij vergaan” , alsof Hij zou kunnen verdrinken. Omdat dat onmogelijk is en zij bij Hem zijn, zullen zij niet vergaan. Daar komt nog bij dat Hij heeft gezegd: “Laten wij oversteken naar de overkant.” Zou iets wat Hij heeft gezegd door een storm verhinderd kunnen worden? Als Hij iets zegt, is dat de garantie dat het gebeurt. Hij denkt aan het einde van de reis, wij kijken naar de weg erheen. Hun geroep maakt duidelijk dat ze er geen idee van hebben Wie ze aan boord hebben. Ze beseffen niet dat Hij, Die ligt te slapen, Degene is Die niet zal “sluimeren of slapen” ( ) . Hoe begrijpelijk is hun reactie voor ons en tegelijk een les om de Heer te vertrouwen als we weten dat we met Hem op weg zijn. De Heer komt op het hulpgeroep van Zijn discipelen in actie. Hij had liggend de wind en het water kunnen bestraffen, maar Hij staat op. God staat op. Dan gebeurt er wat! Hij bestraft de wind en de golfslag van het water. Dat betekent dat de satan achter deze storm zit. Zoals ziekten en demonen verdwijnen als Hij ze bestraft, zo gehoorzamen ook de natuurelementen en houden op met hun woeden tegen Hem en de Zijnen. Het gevolg is stilte. De stilte die altijd in Zijn hart is, vestigt Hij in de schepping en ook in de harten van de Zijnen. De Heer berispt hen met Zijn vraag naar hun geloof. Daar gaat het om voor volgelingen van de Heer. Is er geloof in Hem, waarheen Hij ons ook leidt en wat er ook gebeurt? Als Hij de omstandigheden in Zijn macht heeft, wat valt er dan te vrezen? De discipelen zijn vol eerbied voor Zijn majesteit en verwonderen zich over Hem. Zo doet de Heer ons ook meer dan eens versteld staan over Zijn wonderbare uitkomst in situaties waarin wij geen uitkomst zagen.

Luke 8:22-25

De storm op het meer

We zien in de geschiedenis van de storm op het meer dat de Heer met Zijn discipelen verenigd is in de moeilijkheden en stormen waardoor ze omringd zijn. Deze stormen en moeilijkheden zijn het deel van de discipelen omdat ze zich in Zijn dienst hebben begeven. Hij is daarin bij hen, hoewel Hij schijnbaar geen aandacht schenkt aan deze moeilijkheden. God laat deze oefening van het geloof toe. De discipelen zijn om Christus’ wil en met Hem in deze toestand, daarom is Hij met hen. Hij, om Wiens wil ze in de storm zijn, is met Zijn macht aanwezig om hen te beschermen. Ze zijn met Hem in dezelfde boot.

Het is weer iets waarvan Lukas vermeldt dat “het gebeurde op een van die dagen”. Dat zijn de dagen van de Zoon des mensen op aarde. De Zoon des mensen gaat aan boord van een schip. Hij gebruikt de vervoermiddelen die alle mensen gebruiken. Hij verplaatst Zich niet op wonderbare wijze, zoals na Zijn opstanding.

Lukas vermeldt ook nadrukkelijk de verbinding tussen Hem en Zijn discipelen als hij zegt: “Hij en Zijn discipelen.” Die verbinding komt ook tot uiting in de opdracht van de Heer: “Laten wij oversteken.” Hij verbindt hen met Zich en spreekt over “wij”. Zo steken zij samen van wal.

De Heer is zo waarachtig Mens, dat Hij aan boord in slaap valt. Hij is vermoeid. Hij is ook zo vertrouwend op Zijn God, dat Hij rustig doorslaapt al worden ze overvallen door een stormwind en loopt de boot vol water. Ze verkeren in nood, maar Hij slaapt. Als de discipelen wijs waren, zouden ze inzien dat al hun zegeningen berusten in de Meester en dat hun hele veiligheid van Hem afhangt. Daarom is er voor het geloof geen reden om bang te zijn. Hij valt in slaap en Hij laat toe dat de dingen hun loop hebben. Wat er ook gebeurt, het schip waarin de Heer Jezus is, kan geen onveilige plaats zijn voor degenen die bij Hem zijn.

Maar de discipelen houden het niet uit. Ze gaan naar Hem toe. Dat is een goede zaak. Dan maken ze Hem wakker. Dat hoefde niet. Ze hadden rustig bescherming bij de Heer kunnen zoeken in de zekerheid dat Hij uitkomst zou bieden. Later heeft Petrus dat gedaan, toen hij in de gevangenis was en sliep (Hd 12:6). Soms is slapeloosheid het gevolg van een niet vertrouwen op de Heer, een gebrek aan vertrouwen dat Hij de regie in handen heeft en dat het Hem niet uit de hand loopt.

Nu maken ze Hem wakker omdat ze bang zijn dat ze vergaan. Ze roepen “wij vergaan”, alsof Hij zou kunnen verdrinken. Omdat dat onmogelijk is en zij bij Hem zijn, zullen zij niet vergaan. Daar komt nog bij dat Hij heeft gezegd: “Laten wij oversteken naar de overkant.” Zou iets wat Hij heeft gezegd door een storm verhinderd kunnen worden? Als Hij iets zegt, is dat de garantie dat het gebeurt. Hij denkt aan het einde van de reis, wij kijken naar de weg erheen.

Hun geroep maakt duidelijk dat ze er geen idee van hebben Wie ze aan boord hebben. Ze beseffen niet dat Hij, Die ligt te slapen, Degene is Die niet zal “sluimeren of slapen” (Ps 121:4). Hoe begrijpelijk is hun reactie voor ons en tegelijk een les om de Heer te vertrouwen als we weten dat we met Hem op weg zijn.

De Heer komt op het hulpgeroep van Zijn discipelen in actie. Hij had liggend de wind en het water kunnen bestraffen, maar Hij staat op. God staat op. Dan gebeurt er wat! Hij bestraft de wind en de golfslag van het water. Dat betekent dat de satan achter deze storm zit. Zoals ziekten en demonen verdwijnen als Hij ze bestraft, zo gehoorzamen ook de natuurelementen en houden op met hun woeden tegen Hem en de Zijnen. Het gevolg is stilte. De stilte die altijd in Zijn hart is, vestigt Hij in de schepping en ook in de harten van de Zijnen.

De Heer berispt hen met Zijn vraag naar hun geloof. Daar gaat het om voor volgelingen van de Heer. Is er geloof in Hem, waarheen Hij ons ook leidt en wat er ook gebeurt? Als Hij de omstandigheden in Zijn macht heeft, wat valt er dan te vrezen? De discipelen zijn vol eerbied voor Zijn majesteit en verwonderen zich over Hem. Zo doet de Heer ons ook meer dan eens versteld staan over Zijn wonderbare uitkomst in situaties waarin wij geen uitkomst zagen.