Luk 9:32 | DutKingComments | STEP | De klim de berg op is waarschijnlijk voor de mannen nogal inspannend geweest. Als de Heer in gebed is gegaan, zijn Petrus en de twee andere discipelen een prooi voor de slaap. Ze zijn zo weinig onder de indruk van hun biddende Meester, dat ze geen weerstand kunnen bieden aan de slaap die hen overvalt. Daardoor missen ze veel van het gesprek dat de Heer voert met de twee mannen die bij Hem staan. Gelukkig zijn ze niet zo laat wakker dat ze van het hele tafereel niets zien. En hiervoor mochten ze juist mee de berg op. Vaak missen ook wij veel van de heerlijkheid van de Heer Jezus door toegeeflijkheid aan aardse behoeften op momenten dat we ze naar de achtergrond zouden moeten verplaatsen. We slapen op momenten dat we wakker moeten zijn en zijn wakker wanneer we zouden moeten slapen, zoals in de storm op het meer. Door de genade van God krijgen ze toch een indruk van Zijn heerlijkheid. Ook zien ze de twee mannen die bij Hem staan. Het is een verheven tafereel in verbinding met de hemel en tegelijk vindt het op aarde plaats en nemen waarneembare personen er deel aan. De discipelen worden wakker op het ogenblik dat de twee mannen de Heer gaan verlaten. Petrus die als eerste wordt genoemd die in slaap valt, is ook de eerste die reageert op wat hij ziet. Impulsief als hij is, wil hij dit tafereel vasthouden. Dat komt omdat hij heeft gemist waarover Mozes en Elia met de Heer hebben gesproken. Als hij dat zou hebben gehoord, had hij misschien begrepen dat deze verheerlijking een voorbijgaande was, een voorproefje, omdat er eerst nog een uitgang door Hem is te volbrengen in Jeruzalem. Omdat hij geen begrip heeft van de feitelijke situatie en slechts afgaat op wat hij op dat moment ziet, concludeert hij in overmoed dat het goed is dat “wij” hier zijn. Hij plaatst zichzelf op één lijn met de Heer. Dat is altijd het geval bij gelovigen als ze slapen, terwijl de Heer spreekt over Zijn lijden. Zijn spreken over het lijden gaat dan aan hen voorbij. Zulke gelovigen denken alleen aan heerlijkheid en dat willen ze vasthouden, soms zelfs afdwingen. Ze drijven op hun emoties van het moment. Evenmin als Petrus weten zij wat ze zeggen. Petrus wil drie tenten maken. Hij stelt de Heer wel voorop, maar toch plaatst hij Mozes en Elia op één lijn met Hem. Zo zien we bij Petrus goede bedoelingen, maar die leiden wel tot verkeerde conclusies. De Vader komt dan ook direct tussenbeide.

Luke 9:32

Het voorstel van Petrus

De klim de berg op is waarschijnlijk voor de mannen nogal inspannend geweest. Als de Heer in gebed is gegaan, zijn Petrus en de twee andere discipelen een prooi voor de slaap. Ze zijn zo weinig onder de indruk van hun biddende Meester, dat ze geen weerstand kunnen bieden aan de slaap die hen overvalt. Daardoor missen ze veel van het gesprek dat de Heer voert met de twee mannen die bij Hem staan. Gelukkig zijn ze niet zo laat wakker dat ze van het hele tafereel niets zien. En hiervoor mochten ze juist mee de berg op.

Vaak missen ook wij veel van de heerlijkheid van de Heer Jezus door toegeeflijkheid aan aardse behoeften op momenten dat we ze naar de achtergrond zouden moeten verplaatsen. We slapen op momenten dat we wakker moeten zijn en zijn wakker wanneer we zouden moeten slapen, zoals in de storm op het meer.

Door de genade van God krijgen ze toch een indruk van Zijn heerlijkheid. Ook zien ze de twee mannen die bij Hem staan. Het is een verheven tafereel in verbinding met de hemel en tegelijk vindt het op aarde plaats en nemen waarneembare personen er deel aan. De discipelen worden wakker op het ogenblik dat de twee mannen de Heer gaan verlaten.

Petrus die als eerste wordt genoemd die in slaap valt, is ook de eerste die reageert op wat hij ziet. Impulsief als hij is, wil hij dit tafereel vasthouden. Dat komt omdat hij heeft gemist waarover Mozes en Elia met de Heer hebben gesproken. Als hij dat zou hebben gehoord, had hij misschien begrepen dat deze verheerlijking een voorbijgaande was, een voorproefje, omdat er eerst nog een uitgang door Hem is te volbrengen in Jeruzalem. Omdat hij geen begrip heeft van de feitelijke situatie en slechts afgaat op wat hij op dat moment ziet, concludeert hij in overmoed dat het goed is dat “wij” hier zijn. Hij plaatst zichzelf op één lijn met de Heer.

Dat is altijd het geval bij gelovigen als ze slapen, terwijl de Heer spreekt over Zijn lijden. Zijn spreken over het lijden gaat dan aan hen voorbij. Zulke gelovigen denken alleen aan heerlijkheid en dat willen ze vasthouden, soms zelfs afdwingen. Ze drijven op hun emoties van het moment. Evenmin als Petrus weten zij wat ze zeggen. Petrus wil drie tenten maken. Hij stelt de Heer wel voorop, maar toch plaatst hij Mozes en Elia op één lijn met Hem. Zo zien we bij Petrus goede bedoelingen, maar die leiden wel tot verkeerde conclusies. De Vader komt dan ook direct tussenbeide.