Mar 3:31-35 | DutKingComments | STEP | Na de volledige verwerping door de godsdienstige leiders gaat de Heer onderscheid aanbrengen tussen de natuurlijke banden die Hij met Israël heeft en een overblijfsel waarmee Hij Zich verbindt. De aanleiding daartoe is de komst van Zijn moeder en Zijn broers die willen dat Hij bij hen komt. Hoewel Zijn verwanten niet vijandig zijn, staan ze wel “daarbuiten” . Ze staan niet onder Zijn zegenende invloed, ze zijn niet met Hem in het huis. Om Hem heen zit een ander gezelschap. Terwijl Hij in huis is met een menigte om Zich heen, laten Zijn verwanten weten Hem te zoeken. Door hun natuurlijke banden met Hem menen zij een zeker recht op Hem te kunnen laten gelden. Hij moet er eerst voor hen zijn en de menigte moet Hij maar even laten voor wat die is. De Heer antwoordt met de vraag: “Wie is Mijn moeder en Mijn broeders?” Met deze vraag stelt Hij de natuurlijke familiebanden niet terzijde. Hij heeft ze als Schepper Zelf ingesteld en wee de mens die ze niet erkent. Maar natuurlijke familiebanden mogen niet gaan heersen over de verbindingen tussen de leden van de geestelijke familie, de familie van God. Tegelijk moeten we in voorzichtigheid met dit beginsel omgaan. Er zijn wel gelovigen geweest die hun natuurlijke banden hebben verwaarloosd ter wille van zogenaamde geestelijke activiteiten. Dat is natuurlijk niet wat de Heer bedoelt te zeggen. Hij erkent hen die naar Zijn woorden luisteren als Zijn familie. Terwijl Hij dat zegt, kijkt Hij hen weer rondom aan, als het ware om met ieder van hen persoonlijk contact te hebben. Met deze uitspraak geeft Hij ook de breuk aan tussen Hem en het volk waaruit Hij als Mens is geboren en waarvoor Hij is gekomen. Hij stelt de oude betrekkingen terzijde en vestigt nu de nieuwe. De basis voor de nieuwe betrekkingen is het doen van de wil van God. Hij voert die wil volmaakt uit. Alleen zij die door Zijn werk op het kruis met Hem verbonden zijn, doen ook Gods wil. Door Zich voor hen te geven heeft Hij hen tot Zijn broeders gemaakt ( ; ) .

Mark 3:31-35

De ware familie van de Heer

Na de volledige verwerping door de godsdienstige leiders gaat de Heer onderscheid aanbrengen tussen de natuurlijke banden die Hij met Israël heeft en een overblijfsel waarmee Hij Zich verbindt. De aanleiding daartoe is de komst van Zijn moeder en Zijn broers die willen dat Hij bij hen komt. Hoewel Zijn verwanten niet vijandig zijn, staan ze wel “daarbuiten”. Ze staan niet onder Zijn zegenende invloed, ze zijn niet met Hem in het huis. Om Hem heen zit een ander gezelschap.

Terwijl Hij in huis is met een menigte om Zich heen, laten Zijn verwanten weten Hem te zoeken. Door hun natuurlijke banden met Hem menen zij een zeker recht op Hem te kunnen laten gelden. Hij moet er eerst voor hen zijn en de menigte moet Hij maar even laten voor wat die is.

De Heer antwoordt met de vraag: “Wie is Mijn moeder en Mijn broeders?” Met deze vraag stelt Hij de natuurlijke familiebanden niet terzijde. Hij heeft ze als Schepper Zelf ingesteld en wee de mens die ze niet erkent. Maar natuurlijke familiebanden mogen niet gaan heersen over de verbindingen tussen de leden van de geestelijke familie, de familie van God. Tegelijk moeten we in voorzichtigheid met dit beginsel omgaan. Er zijn wel gelovigen geweest die hun natuurlijke banden hebben verwaarloosd ter wille van zogenaamde geestelijke activiteiten. Dat is natuurlijk niet wat de Heer bedoelt te zeggen.

Hij erkent hen die naar Zijn woorden luisteren als Zijn familie. Terwijl Hij dat zegt, kijkt Hij hen weer rondom aan, als het ware om met ieder van hen persoonlijk contact te hebben. Met deze uitspraak geeft Hij ook de breuk aan tussen Hem en het volk waaruit Hij als Mens is geboren en waarvoor Hij is gekomen. Hij stelt de oude betrekkingen terzijde en vestigt nu de nieuwe. De basis voor de nieuwe betrekkingen is het doen van de wil van God. Hij voert die wil volmaakt uit. Alleen zij die door Zijn werk op het kruis met Hem verbonden zijn, doen ook Gods wil. Door Zich voor hen te geven heeft Hij hen tot Zijn broeders gemaakt (Jh 20:17; Hb 2:11).