Mar 8:29 | DutKingComments | STEP | De Heer neemt zoals altijd het initiatief om ergens anders heen te gaan en Zijn discipelen volgen Hem. Er is berekend dat Hij in de jaren van Zijn omwandeling ongeveer vierduizend kilometer heeft afgelegd. Die hele weg hebben de discipelen met Hem mogen wandelen. Onderweg hebben ze veel onderwijs van Hem genoten. Zo ook als ze naar de dorpen van Caesaréa-Filippi onderweg zijn. Onderweg daarheen heeft Hij een vraag voor hen. Hij wil weten wat zij hebben gehoord dat de mensen over Hem zeggen. De discipelen zijn op de hoogte van de gangbare meningen. Ze noemen alleen de vleiende meningen. Ze kennen ook de uitspraken van de farizeeën die Hem een Samaritaan en een lasteraar noemen of ook een gulzigaard en wijndrinker en dat Hij een demon heeft. Die dingen noemen ze niet. Daarvoor hebben ze de Heer te lief. Wel zien we dat van welke aard de meningen ook zijn die men over Hem heeft, deze het gebrek aan inzicht laten zien in Wie Hij echt is. Het is niet slechts mensen als bomen zien, maar volslagen blindheid. We kunnen wel weten hoe anderen over Christus denken, maar het is bovenal belangrijk Wie Hij voor ons persoonlijk is (vgl. ) . Kunnen wij zien, of zijn wij ook nog (gedeeltelijk) blind? Daarom komt de vraag tot alle discipelen. De Heer richt de vraag tot hen op een wijze die elk misverstand uitsluit. Het antwoord komt bij monde van Petrus. Zijn belijdenis is die van het geloof in Hem als de Christus, de Gezalfde, de Messias. Voor Petrus is Hij de Gezalfde voor Israël, maar God verstaat onder ‘Gezalfde’ meer dan alleen de Messias voor Israël. Voor God is Hij de Uitverkorene aan Wie Hij eeuwige raadsbesluiten heeft verbonden. De tijd is voorbij om Israël te overtuigen van de rechten van de Heer Jezus als de Messias. Daarom waarschuwt Hij Zijn discipelen dat ze Hem niet meer als de Messias aan het volk moeten voorstellen. Hij kondigt aan wat er voor de vervulling van de voornemens van God in genade met Hem als de Zoon des mensen zal gebeuren nadat Israël Hem verworpen heeft.

Mark 8:29

De belijdenis van Petrus

De Heer neemt zoals altijd het initiatief om ergens anders heen te gaan en Zijn discipelen volgen Hem. Er is berekend dat Hij in de jaren van Zijn omwandeling ongeveer vierduizend kilometer heeft afgelegd. Die hele weg hebben de discipelen met Hem mogen wandelen. Onderweg hebben ze veel onderwijs van Hem genoten. Zo ook als ze naar de dorpen van Caesaréa-Filippi onderweg zijn. Onderweg daarheen heeft Hij een vraag voor hen. Hij wil weten wat zij hebben gehoord dat de mensen over Hem zeggen.

De discipelen zijn op de hoogte van de gangbare meningen. Ze noemen alleen de vleiende meningen. Ze kennen ook de uitspraken van de farizeeën die Hem een Samaritaan en een lasteraar noemen of ook een gulzigaard en wijndrinker en dat Hij een demon heeft. Die dingen noemen ze niet. Daarvoor hebben ze de Heer te lief. Wel zien we dat van welke aard de meningen ook zijn die men over Hem heeft, deze het gebrek aan inzicht laten zien in Wie Hij echt is. Het is niet slechts mensen als bomen zien, maar volslagen blindheid.

We kunnen wel weten hoe anderen over Christus denken, maar het is bovenal belangrijk Wie Hij voor ons persoonlijk is (vgl. Hl 5:9). Kunnen wij zien, of zijn wij ook nog (gedeeltelijk) blind? Daarom komt de vraag tot alle discipelen. De Heer richt de vraag tot hen op een wijze die elk misverstand uitsluit. Het antwoord komt bij monde van Petrus. Zijn belijdenis is die van het geloof in Hem als de Christus, de Gezalfde, de Messias.

Voor Petrus is Hij de Gezalfde voor Israël, maar God verstaat onder ‘Gezalfde’ meer dan alleen de Messias voor Israël. Voor God is Hij de Uitverkorene aan Wie Hij eeuwige raadsbesluiten heeft verbonden.

De tijd is voorbij om Israël te overtuigen van de rechten van de Heer Jezus als de Messias. Daarom waarschuwt Hij Zijn discipelen dat ze Hem niet meer als de Messias aan het volk moeten voorstellen. Hij kondigt aan wat er voor de vervulling van de voornemens van God in genade met Hem als de Zoon des mensen zal gebeuren nadat Israël Hem verworpen heeft.