Num 7:11-83 | DutKingComments | STEP | Mozes heeft het altaar ingewijd in Exodus 40 . Het altaar spreekt van aanbidding. Aan die dienst zijn geen menselijke middelen verbonden. Wij hebben het altaar in geestelijke zin ( ) , dat is de tafel van de Heer. Hier zien we dat het altaar ook door de leiders van het volk wordt ingewijd. Zij laten daarmee hun waardering voor het altaar zien. God verheugt Zich erover dat er ook op aarde mensen zijn die hun waardering voor de Heer Jezus en Zijn werk tonen.

Numbers 7:11-83

De offergave ter inwijding van het altaar

Mozes heeft het altaar ingewijd in Exodus 40. Het altaar spreekt van aanbidding. Aan die dienst zijn geen menselijke middelen verbonden. Wij hebben het altaar in geestelijke zin (Hb 13:10), dat is de tafel van de Heer. Hier zien we dat het altaar ook door de leiders van het volk wordt ingewijd. Zij laten daarmee hun waardering voor het altaar zien. God verheugt Zich erover dat er ook op aarde mensen zijn die hun waardering voor de Heer Jezus en Zijn werk tonen.

De offergave van iedere leider

Deze gaven hebben te maken met de dienst aan het altaar, het getuigenis tegenover God in de tabernakel. De grote waardering van God voor de offergaven van de leiders blijkt uit de opsomming van wat iedere leider afzonderlijk gegeven heeft, hoewel dat een herhaling lijkt van wat een ander heeft gebracht. Herhaling is voor God geen vermoeiende bezigheid. Zo is de telkens herhaalde regel in elk vers van de zesentwintig verzen van Psalm 136 – “want Zijn goedertierenheid is voor eeuwig” (Ps 136:1-26) – een uiting van Gods goedertierenheid als reactie op wat in de voorgaande regel vermeld staat.

Voor God telt wat ieder persoonlijk brengt en voor Hem is dat geen pure herhaling van wat een ander heeft gebracht. Hij zegt niet, en dat moeten wij ook niet zeggen: ‘Dat heeft een ander al gedaan of gezegd.’ God wil het van ieder persoonlijk horen. Ieder krijgt de volle gelegenheid zijn offer te brengen en ontvangt daarbij de volle aandacht van God.

Dat allen hetzelfde brengen, ziet op een gemeenschappelijk inzicht. Toch brengt ieder het persoonlijk. Voor God telt niet alleen het totaal, maar ook wat de enkeling brengt. Hij ziet de afzonderlijke gave van ieder van de Zijnen, al zullen velen hetzelfde brengen als wat een ander brengt. In de lofprijzing gebruiken we vaak dezelfde woorden, maar God zegt nooit: ‘Dat heb Ik al eerder gehoord.’ God ziet in de lofprijzing van Zijn volk steeds opnieuw het heerlijke werk van Zijn Zoon. En daarover hoort Hij graag (Hb 13:15).

Bij de inwijdingsgaven zijn gaven die duurzaam zijn, zoals de schotels en de schalen. Er zijn ook gaven die er na gebruik niet meer zijn, zoals de verschillende offers. Verder is ook het dagelijks aanbieden van belang. Elke dag wordt er een gave aan God aangeboden.

In de gaven van de leiders neemt het dankoffer een voorname plaats in. Maar eerst bieden zij schotels en de schalen aan. Die zilveren schotels en gouden schalen spreken van gelovigen. Zij kunnen, als ze zich afzonderen van de zonde, dienst doen aan het altaar (2Tm 2:20-21). Zij die een plaats van verantwoordelijkheid in de plaatselijke gemeente hebben, kunnen zulke gelovigen bij de Heer brengen. Zij kunnen hen aanbieden in de gebeden.

De zilveren schotels zijn tot de rand gevuld (“vol”) met meelbloem gemend met olie en de gouden schalen zijn tot de rand gevuld(“vol”) met reukwerk. In het leven van zulke gelovigen ziet God op overvloedige wijze Wie de Heer Jezus is geweest in Zijn leven op aarde. De meelbloem spreekt van het volmaakte leven van de Heer Jezus. Het gemengd met olie spreekt ervan dat Hij Zich in alles door de Heilige Geest heeft laten leiden. Het reukwerk geeft aan dat zo’n leven tot een aangename geur voor God is.

Als offers worden brandoffers, een zondoffer en dankoffers gebracht. Dat laat zien dat de leiders zicht hebben op het onderscheid van de offers. Leiders onder de gelovigen kennen de verschillende aspecten van het werk van de Heer Jezus. Dat er verschillende soorten brandoffers zijn, geeft aan dat er verschillende aspecten zijn in wat de Heer Jezus voor God heeft gedaan.

Er is slechts één dier als zondoffer. Het aspect van de vergeving van de zonden neemt niet de grootste plaats in. Ze zijn meer vervuld van Hem als brandoffer en nog meer als dankoffer. Het dankoffer is het offer dat de gemeenschap tussen God en Zijn volk en tussen de leden van het volk onderling tot uitdrukking brengt.

De volgorde waarin de leiders hun offergave brengen, begint met Juda en eindigt met Naftali. Dat is dezelfde volgorde als die waarin het opslaan van het kamp van de stammen in Numeri 2 wordt beschreven.