Psa 139:23 | DutKingComments | STEP | De Godvrezende haat allen die tegen God opstaan ( ) . Dat doet hij niet in een trotse geest, maar vanuit liefde voor God. Dat blijkt ook uit zijn gebed in deze verzen. Hij haat ook de gedachte dat er bij hemzelf iets aanwezig zou zijn dat niet onderworpen is aan God. Daarom vraagt hij in deze slotverzen aan God om een volkomen ‘screening’ van zijn hart en zijn gedachten. Na zijn vraag om oordeel over de goddeloze en de vijanden van God, vraagt hij nu om Gods oordeel over zichzelf. Deze twee gaan samen. Het is een scheiding tussen kaf en koren. Ook in Psalm 26 zien we dat de toetsing van de gelovige en afkeer van een Godvijandige wandel in één adem worden genoemd ( ) . Hij is de psalm begonnen met de constatering dat God hem doorgrondt en kent ( ) . Nu vraagt hij aan God om hem te doorgronden en hem te laten zien wat er in zijn hart is ( ; vgl. ) . Hij plaatst zich in de tegenwoordigheid van God en vraagt om hem te beproeven, hem te testen op de echtheid en zuiverheid van zijn gedachten (vgl. ) . Hij wil niets liever dan leven in overeenstemming met de wil van God. Daarom vraagt hij of God zijn geestelijke toestand wil bekijken en bij hem wil onderzoeken of er “een schadelijke weg” is ( ) . Het Hebreeuwse woord voor ‘schadelijk’ is letterlijk ‘afgodisch’ ( ) . Dat wil zeggen dat een schadelijke weg een afgodische weg is, de weg van de goddelozen die de HEERE aan de kant hebben gezet. Als dat zo is, zegt David tegen God, wilt U het mij dan laten weten. Vervolgens vraagt hij of God hem “op de eeuwige weg” wil leiden. De eeuwige weg is de oude weg van de rechtvaardige ( ; ) . Daar gaat zijn verlangen naar uit. Hij wil op de weg gaan waarop het leven uit en met God wordt geleefd. Die weg komt ook uit in het eeuwige leven, bij Hem Die de bron ervan is, God Zelf. De dood maakt aan die weg geen einde, maar is een laatste stap op die weg die hem in de volle, ongestoorde gemeenschap met God brengt.

Psalms 139:23

Doorgrond mij

De Godvrezende haat allen die tegen God opstaan (Ps 139:22). Dat doet hij niet in een trotse geest, maar vanuit liefde voor God. Dat blijkt ook uit zijn gebed in deze verzen. Hij haat ook de gedachte dat er bij hemzelf iets aanwezig zou zijn dat niet onderworpen is aan God. Daarom vraagt hij in deze slotverzen aan God om een volkomen ‘screening’ van zijn hart en zijn gedachten. Na zijn vraag om oordeel over de goddeloze en de vijanden van God, vraagt hij nu om Gods oordeel over zichzelf.

Deze twee gaan samen. Het is een scheiding tussen kaf en koren. Ook in Psalm 26 zien we dat de toetsing van de gelovige en afkeer van een Godvijandige wandel in één adem worden genoemd (Ps 26:2-5).

Hij is de psalm begonnen met de constatering dat God hem doorgrondt en kent (Ps 139:1). Nu vraagt hij aan God om hem te doorgronden en hem te laten zien wat er in zijn hart is (Ps 139:23; vgl. Jr 17:9-10). Hij plaatst zich in de tegenwoordigheid van God en vraagt om hem te beproeven, hem te testen op de echtheid en zuiverheid van zijn gedachten (vgl. Hb 4:12-13).

Hij wil niets liever dan leven in overeenstemming met de wil van God. Daarom vraagt hij of God zijn geestelijke toestand wil bekijken en bij hem wil onderzoeken of er “een schadelijke weg” is (Ps 139:24). Het Hebreeuwse woord voor ‘schadelijk’ is letterlijk ‘afgodisch’ (Ps 135:15). Dat wil zeggen dat een schadelijke weg een afgodische weg is, de weg van de goddelozen die de HEERE aan de kant hebben gezet. Als dat zo is, zegt David tegen God, wilt U het mij dan laten weten.

Vervolgens vraagt hij of God hem “op de eeuwige weg” wil leiden. De eeuwige weg is de oude weg van de rechtvaardige (Ps 1:6a; Jr 6:16). Daar gaat zijn verlangen naar uit. Hij wil op de weg gaan waarop het leven uit en met God wordt geleefd. Die weg komt ook uit in het eeuwige leven, bij Hem Die de bron ervan is, God Zelf. De dood maakt aan die weg geen einde, maar is een laatste stap op die weg die hem in de volle, ongestoorde gemeenschap met God brengt.