Psa 39:12 | DutKingComments | STEP | Nederlandse verzen (13-14) David doet, onder tranen, een dringend beroep op God om naar zijn gebed en hulpgeroep te luisteren ( ) . Hij vraagt niet veel, alleen of God de korte tijd dat hij hier nog is, zijn leven draaglijk wil maken. Laat God Zich toch niet in stilzwijgen blijven hullen. David stelt zich aan God voor als “een vreemdeling …, een bijwoner” bij Hem. Dat betekent dat de HEERE de Eigenaar is van het land ( ) en dat hij als vreemdeling hulp van Hem verwacht. Dat hij een ‘bijwoner’ is, wil zeggen dat hij een pelgrim is die slechts op doorreis is, wat de tijdelijkheid van zijn bestaan benadrukt. Hij wijst op “al mijn vaderen” . Zij zijn vreemdelingen en bijwoners in de wereld geweest, net zoals hij nu is, terwijl ze bij God hebben geleefd. Hij zal hebben gedacht aan Abraham en de aartsvaders en allen die in het geloof hebben geleefd ( ; ) . Ook voor ons geldt dat wij vreemdelingen en bijwoners in de wereld zijn ( ) . Hoelang die situatie zal duren, weet en bepaalt God alleen. Dat wordt niet bepaald door de goddelozen. Zij snoeven wel dat zij de toekomst in eigen hand hebben, maar dat is een ongebreidelde aanmatiging. Nu hij zijn ongerechtigheid heeft erkend ( ) , vraagt hij aan God om Zijn bestraffende, toornige blik, die nu op hem rust, van hem af te wenden ( ) . Dan kan hij zich verkwikken (vgl. ) , wat inhoudt dat zijn levenskracht en levensvreugde terugkeren. Dan zal hij nog enkele dagen van rust en vrede kunnen genieten, voordat zijn toch al korte leven op aarde er opzit en hij heengaat en er niet meer is. Dat hij er niet meer is, wil zeggen dat hij niet meer op aarde is. Het betekent niet dat hij zou ophouden te bestaan. Hij wenst verlost te worden van zijn lijden tijdens zijn korte leven en te sterven in rust, met de zekerheid dat Gods tucht voorbij is en God hem heeft aangenomen. Het is zijn wens om de wereld niet in somberheid of met een somber en ontmoedigend vooruitzicht te verlaten, maar met een vreugdevolle terugblik op het verleden en de blijde verwachting van de toekomstige wereld.

Psalms 39:12

Nederlandse verzen (13-14)

Hulpgeroep

David doet, onder tranen, een dringend beroep op God om naar zijn gebed en hulpgeroep te luisteren (Ps 39:13). Hij vraagt niet veel, alleen of God de korte tijd dat hij hier nog is, zijn leven draaglijk wil maken. Laat God Zich toch niet in stilzwijgen blijven hullen.

David stelt zich aan God voor als “een vreemdeling …, een bijwoner” bij Hem. Dat betekent dat de HEERE de Eigenaar is van het land (Lv 25:23) en dat hij als vreemdeling hulp van Hem verwacht. Dat hij een ‘bijwoner’ is, wil zeggen dat hij een pelgrim is die slechts op doorreis is, wat de tijdelijkheid van zijn bestaan benadrukt. Hij wijst op “al mijn vaderen”. Zij zijn vreemdelingen en bijwoners in de wereld geweest, net zoals hij nu is, terwijl ze bij God hebben geleefd. Hij zal hebben gedacht aan Abraham en de aartsvaders en allen die in het geloof hebben geleefd (1Kr 29:15; Hb 11:13). Ook voor ons geldt dat wij vreemdelingen en bijwoners in de wereld zijn (1Pt 2:11).

Hoelang die situatie zal duren, weet en bepaalt God alleen. Dat wordt niet bepaald door de goddelozen. Zij snoeven wel dat zij de toekomst in eigen hand hebben, maar dat is een ongebreidelde aanmatiging.

Nu hij zijn ongerechtigheid heeft erkend (Ps 39:9), vraagt hij aan God om Zijn bestraffende, toornige blik, die nu op hem rust, van hem af te wenden (Ps 39:14). Dan kan hij zich verkwikken (vgl. Jb 10:20), wat inhoudt dat zijn levenskracht en levensvreugde terugkeren. Dan zal hij nog enkele dagen van rust en vrede kunnen genieten, voordat zijn toch al korte leven op aarde er opzit en hij heengaat en er niet meer is. Dat hij er niet meer is, wil zeggen dat hij niet meer op aarde is. Het betekent niet dat hij zou ophouden te bestaan.

Hij wenst verlost te worden van zijn lijden tijdens zijn korte leven en te sterven in rust, met de zekerheid dat Gods tucht voorbij is en God hem heeft aangenomen. Het is zijn wens om de wereld niet in somberheid of met een somber en ontmoedigend vooruitzicht te verlaten, maar met een vreugdevolle terugblik op het verleden en de blijde verwachting van de toekomstige wereld.